- 6 Nisan 2014
- 1.704
- 1.735
- 133
Canım birçok çiftte olan sorunlar bunlar. Çocuk olunca sorumluluk artıyor, kadınlar yardım bekliyor. Erkekler yardım etmiyor ya da edemiyor ya da bizlerin beklediğinden daha az yardım ediyorlar... çocuklu hayata alışma süreci bunlar. Sen yine eşinden yardım iste tabi ve evde daha çok zaman geçirmesi için sürekli uyar. Onun da sosyalliginden taviz vermesi lazım. Mümkün mertebe kavga etmeden, ona görevler yükleyerek yap bunlari. Mesela o eve gelince bebeği kucağına ver, banyoya gir, 1 saat hamam keyfi yap, keselenBen yeni doğum yaptım ve artk eve kapanıp bi bebeğimiz var. Bunalıyorum evde resmen. Eşimde çıkıp rahat rahat işlerini hallediyo yani normal hayatına devam.. ben de kırkımız çıkana kadar her gün uyardım işten geliyorsun yorgundum çıkma. Çıkıyosan da yarım saatte dön diyom. Bizimki yok maça gidiyo kahveye gidiyo. Kızım olmuş diye millete hava atıyor. Gelip biraz gazını çıkarıyo biraz bize sarılıp öpüp koklayıp tekrar çıkıyo... bende sakinliğimi koruyan biriyim. Ama konuşursam da çıldırıyo sözlerime. En son bağırdım buna biraz benim gibi fedakar ol bencil insan dedim. Buna benzer bir sürü tartıştık. O alttan aldıkça ben konuştum. Kendine gel dedim. Güya sinirlenmiş odanın kapısına yumruk attı yumruğun izi çıktı. Bende sustum ses etmedim çıktı balkona. Neyse sabaha da işi gereği il dışına çıktı on gün oldu. Ben çok ciddi ve mesafeli davranıyorum. Özür diliyo gelince telafi edicem sizi özledim evde sıkıldığı için çıkıyodum diyo ama ben çok ciddi bir şekilde sadece resmi konuşup haberdar ediyorum.çıldırmış bundan sonra ne yapmalıyım acaba?

