Kızlar selamlar..
Bilen bilir ben mart ayının başında dışgebelik sebebiyle ameliyat olmuştum. İlk gebeliğimdi. Çok istemiştim. Malesef ilk tecrübem Epey travmatik oldu. Ameliyat sonrası dönemde hem eşim hem ben süreçten kötü etkilendik. Hemen arkasına korona muhabbetine evdeyiz malum.. Hiç kafamızı dağıtamadık, yalnız kalıp acımızı bile konuşamadık. annem ve kayınvalidemde bizde mahsur kaldılar korona sebebiyle ( farklı şehirlerdeyiz normalde) . Konuşamamızın en büyük sebebide bu oldu zaten. Yalnız kalamıyoruz. Uzaktan bakışarak paylaştık acımızı.
Olay şu ki ameliyat sonrası 40 gün iyileşme süreci için eşimle birbirimizden uzak durduk bekledik.. ancak 2 ay oluyor eşim hala benden uzak duruyor. En ufak bişeyde bana bişey oluyormuş gibi sıçramaya başladı. Dokunmaya korkuyor sanki. Başımı okşayıp kısacık koklayıp öpüp kaçıyor yanımdan.Sordum dedim neden yaklaşmıyorsun? Ya bir şey olursa? Diyor.. üstüne gitmiyorum, sevgisnden hiç şüphem yok.. ama adamda travma oldu, sanırım biraz kendisinide suçluyor beni hamile bıraktığı için. Çok korktu benim ameliyat sürecimde. İlk 10 gün çektiğim ızdırabıda gördü.. ben beklerim, hiç önemli değil cinsellik falan.. ama ben onun bu durumu atlatmasını istiyorum, bende çok üzgünüm, benim içinde çok zor, ama o iyi olmadan bende iyi olamıyorum sanki..Biz bunları nasıl aşabiliriz? Daha önce başından geçiren var mı?
Bana bir akıl verin üzülüyorum çok. İçime atmaktan gına geldi..