- 25 Nisan 2018
- 4.824
- 9.338
- 158
- Konu Sahibi deniztunca
- #61
Kavgalar neydi ki bu kadar bıkmış adam? Siz mi kavga cikardiniz hep?
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
"Ev arkadaşı gibi yasayalim" in acilimi "sen benim yemegimi yapmaya, camasirlarimi yikamaya devam et, ben de hayatimi yasayayim"Merhabalar,
Açıkçası derdimi paylaşıp akıl almak için kaydoldum ve aranıza katıldım. Desteğe çok ihtiyacım olan bir dönemde olduğumu belirtmek isterim.
4 senelik evlilik, 3 yaşında bir çocuğum var. Kotu bir dönem sonucu, çocuk sorumlulukları ile birlikte birbirimizi çok yiprattik.
Ve eşim bana artık beni sevmediğini, karı koca ilişkisine dair herhangi birsey hissetmediğini söyledi.
Ev arkadaşı gibi çocuğumuz için aynı evde yaşamayı önerdi. Ben bunu kabul edemeyeceğimi söylediğimde kendimi çocuğumun önüne koymakla suçladı beni.
Boşanmak istemiyorum, nasıl dagildiysa toparlasin istiyorum ancak eşim hiç ümidi olmadığını söylüyor.
Bizi bırakıp gidemezmis, sorumlulukların farkindaymis ancak bana eskisi gibi hissetmesi mümkün değilmiş.
Başka birinin olmadığından eminim, o konuda bir şüphem yok.
Ne yapmalı, nasıl ilerlemeli gerçekten bilmiyorum
Merhabalar,
Açıkçası derdimi paylaşıp akıl almak için kaydoldum ve aranıza katıldım. Desteğe çok ihtiyacım olan bir dönemde olduğumu belirtmek isterim.
4 senelik evlilik, 3 yaşında bir çocuğum var. Kotu bir dönem sonucu, çocuk sorumlulukları ile birlikte birbirimizi çok yiprattik.
Ve eşim bana artık beni sevmediğini, karı koca ilişkisine dair herhangi birsey hissetmediğini söyledi.
Ev arkadaşı gibi çocuğumuz için aynı evde yaşamayı önerdi. Ben bunu kabul edemeyeceğimi söylediğimde kendimi çocuğumun önüne koymakla suçladı beni.
Boşanmak istemiyorum, nasıl dagildiysa toparlasin istiyorum ancak eşim hiç ümidi olmadığını söylüyor.
Bizi bırakıp gidemezmis, sorumlulukların farkindaymis ancak bana eskisi gibi hissetmesi mümkün değilmiş.
Başka birinin olmadığından eminim, o konuda bir şüphem yok.
Ne yapmalı, nasıl ilerlemeli gerçekten bilmiyorum
Önce çok kırmışsınız eşinizi, hiçbirinde gönlü alınmamış, zamanla soyutlamış kendisini korumak için ve soğumuş zamanla tabi, hiç bir şey için geç değil. Siz önce kimseyi değiştiremeyeceğinizi kendinize kabul ettirin, ve birbirinizi farklılıklarınızla beraber kabul ederek sevmeyi deneyin, sonrası saygı ve sevgide gelir elbetUzun zamandır suren tartışmaların tahammulsuzluklerin kavgalarin sonucu diyelim. Hepsi benden birşey götürdü diyor. Ben de farkındayım kendimde değiştirmem gerekenleri ona da söylüyorum bunu.
Çift terapisine zor bela ikna oldu ama bir işe yaramayacagini düşünerek. Sonuçta bunu düşünerek oraya gitmenin manasi var mı iyi gelir mi?
Benim çok şüphem var.Başka birinin olmadığından eminim, o konuda bir şüphem yok.
başka birinin olmadığına nasıl emin oldunuz? ben var diye düşündüm yazdıklarından yola çıkarak.Merhabalar,
Açıkçası derdimi paylaşıp akıl almak için kaydoldum ve aranıza katıldım. Desteğe çok ihtiyacım olan bir dönemde olduğumu belirtmek isterim.
4 senelik evlilik, 3 yaşında bir çocuğum var. Kotu bir dönem sonucu, çocuk sorumlulukları ile birlikte birbirimizi çok yiprattik.
Ve eşim bana artık beni sevmediğini, karı koca ilişkisine dair herhangi birsey hissetmediğini söyledi.
Ev arkadaşı gibi çocuğumuz için aynı evde yaşamayı önerdi. Ben bunu kabul edemeyeceğimi söylediğimde kendimi çocuğumun önüne koymakla suçladı beni.
Boşanmak istemiyorum, nasıl dagildiysa toparlasin istiyorum ancak eşim hiç ümidi olmadığını söylüyor.
Bizi bırakıp gidemezmis, sorumlulukların farkindaymis ancak bana eskisi gibi hissetmesi mümkün değilmiş.
Başka birinin olmadığından eminim, o konuda bir şüphem yok.
Ne yapmalı, nasıl ilerlemeli gerçekten bilmiyorum
Henüz karşıdan o ışığı da alamamış olabilirBaşka birinin şimdilik olmadığı bu cümleden sonra bende eminim.
Ayrıca gitmiyor değil, yeni birini bulana kadar yanlız kalmak istemiyor. bulunca jet hızı ile kaçacak.
Fazla emin olma. Başka biri vardır.Merhabalar,
Açıkçası derdimi paylaşıp akıl almak için kaydoldum ve aranıza katıldım. Desteğe çok ihtiyacım olan bir dönemde olduğumu belirtmek isterim.
4 senelik evlilik, 3 yaşında bir çocuğum var. Kotu bir dönem sonucu, çocuk sorumlulukları ile birlikte birbirimizi çok yiprattik.
Ve eşim bana artık beni sevmediğini, karı koca ilişkisine dair herhangi birsey hissetmediğini söyledi.
Ev arkadaşı gibi çocuğumuz için aynı evde yaşamayı önerdi. Ben bunu kabul edemeyeceğimi söylediğimde kendimi çocuğumun önüne koymakla suçladı beni.
Boşanmak istemiyorum, nasıl dagildiysa toparlasin istiyorum ancak eşim hiç ümidi olmadığını söylüyor.
Bizi bırakıp gidemezmis, sorumlulukların farkindaymis ancak bana eskisi gibi hissetmesi mümkün değilmiş.
Başka birinin olmadığından eminim, o konuda bir şüphem yok.
Ne yapmalı, nasıl ilerlemeli gerçekten bilmiyorum
Buna ben de katiliyorum. Sevgisi biten birine terapist ne yapabilir? Simdi aldatmiyorsa bile ilerde aldatmanin yolunu yapiyor. Sonra diyecek ki zaten arkadas gibiyiz evde benim de ihtiyaclarim var. Sonra o diger kadin evlenmek isteyene kadar sizle takilacak sonra size tekme ve beyimiz yeni hayatina tertemiz sayfayla merhaba. Bastan tekmeyi vurun gitsin bari ilk o aldatti veya gitti terketti diye icinizde kalmaz gururunuz kirilmaz.Maalesef sevgi bitince tamiri pek olmuyor ilişkilerin. Çift terapisi sadece seven çiftlerin arasındaki anlaşmazlıkları çözen bir şey, sevmeyen insanı sevmeye ikna eden bir şey değil yani.
Ama sırf sorumluluklar için aynı evde ev arkadaşı olmak da, seven tarafa çok acı veren bir şey. Umarım bir yolunu bulursunuz![]()
Bu ne böyle...Bekar gibi yaşayalım ama aynı evde ...Böyle birşey olabılır mı yaa...Merhabalar,
Açıkçası derdimi paylaşıp akıl almak için kaydoldum ve aranıza katıldım. Desteğe çok ihtiyacım olan bir dönemde olduğumu belirtmek isterim.
4 senelik evlilik, 3 yaşında bir çocuğum var. Kotu bir dönem sonucu, çocuk sorumlulukları ile birlikte birbirimizi çok yiprattik.
Ve eşim bana artık beni sevmediğini, karı koca ilişkisine dair herhangi birsey hissetmediğini söyledi.
Ev arkadaşı gibi çocuğumuz için aynı evde yaşamayı önerdi. Ben bunu kabul edemeyeceğimi söylediğimde kendimi çocuğumun önüne koymakla suçladı beni.
Boşanmak istemiyorum, nasıl dagildiysa toparlasin istiyorum ancak eşim hiç ümidi olmadığını söylüyor.
Bizi bırakıp gidemezmis, sorumlulukların farkindaymis ancak bana eskisi gibi hissetmesi mümkün değilmiş.
Başka birinin olmadığından eminim, o konuda bir şüphem yok.
Ne yapmalı, nasıl ilerlemeli gerçekten bilmiyorum