kızlar eşim evlendiğimizden beri bana karşı çok ilgisiz. ben ona yaklaşmasam, sevgisini göstereceği hiçbir özel harekette bulunmuyor. daha 1 yıllık evliyiz ve evlendiğimiz ilk günlerden beri bu böyle. daha doğrusu nişandan sonra falan başladı bu haller. bekarken öyle değildi. çok özlerdi ilgi gösterirdi. inceydi.. ama evlenmeden önce pek bir şey yaşayamadık uzak şehirlerde olduğumuzdan. yani evlilik sonrasına bıraktık çoğu şeyi.. ama şimdi de olmuyor olmuyor!! ya elimden gelen her yolu denedim, içindeki o sevgiyi canlandıramıyorum. seni seviyorum diyor ama o kadar yani.. o da ben sorduğumda söylüyor. ruhsal ve fiziksel manada yakınlık yok. çok sıkmıyorum. bazen deniyorum rahat bırakıyorum günlerce. hiç eksikliğimi farketmiyor bile. insanın içinden eşini sarmak öpmek gelmez mi hiç ya? ben ona aşığım. ve bu ilgisizlik elimi kolumu bağlıyor. hayata karşı çok soğuttu beni. 10 yıl sonrasını bile düşünemiyorum ya kafayı sıyırcamne yapmam gerek sizce?
kızlar eşim evlendiğimizden beri bana karşı çok ilgisiz. ben ona yaklaşmasam, sevgisini göstereceği hiçbir özel harekette bulunmuyor. daha 1 yıllık evliyiz ve evlendiğimiz ilk günlerden beri bu böyle. daha doğrusu nişandan sonra falan başladı bu haller. bekarken öyle değildi. çok özlerdi ilgi gösterirdi. inceydi.. ama evlenmeden önce pek bir şey yaşayamadık uzak şehirlerde olduğumuzdan. yani evlilik sonrasına bıraktık çoğu şeyi.. ama şimdi de olmuyor olmuyor!! ya elimden gelen her yolu denedim, içindeki o sevgiyi canlandıramıyorum. seni seviyorum diyor ama o kadar yani.. o da ben sorduğumda söylüyor. ruhsal ve fiziksel manada yakınlık yok. çok sıkmıyorum. bazen deniyorum rahat bırakıyorum günlerce. hiç eksikliğimi farketmiyor bile. insanın içinden eşini sarmak öpmek gelmez mi hiç ya? ben ona aşığım. ve bu ilgisizlik elimi kolumu bağlıyor. hayata karşı çok soğuttu beni. 10 yıl sonrasını bile düşünemiyorum ya kafayı sıyırcamne yapmam gerek sizce?
hepinize çok tşk ederim. büyü tarzı şeylerle işim olmaz. o konuyu geç arkadaşım.
eşimin yaşı 25. aramızda sadece ay farkı var.
nişanlılık döneminde ablası biraz karşı çıkmıştı evlenmemize. maddi durum yok sonra evlenin gibilerden. çift olarak bizim durumumuz iyiydi, sadece ablasının kuruntusundan dolayı stres yaşadık ve balayımıza kadar yansıttı bunu eşim. ilk gecelerim ilk haftalarım ağlamakla geçti. o sorunu hallettik neyse ki. aileyle bir problem yok şuan görünürde hiçbir problem yok. tatile falan da gittik.
evi tertemiz tutma, o geldiğinde şık giyimli olma vs bunları hep denedim aylarca. ya içinde yok desem, hayır sevgiliyken isteğini çok belli ediyordu anlayabiliyordum.
onunla konuştum elbette. defalarca... biliyorum normal değilim ama düzelcem falan diyor. ama tık yok(
ben bir yerde hata yaptım ama nerde
benım tanıdığım bır işinin ehli hocam var her türlü senın durumundakı insanların sorunlarını kesın ve net çözdü istersen eşini sana istedığın şekılde döndürebılır yuvanı kurtarmış olursun sende ..ayrıca ben bu tür konularda bakım yaptırıyorum kişinin kendı tırnağına yazı yazıyorum ve ne görmek bilmek istıyorsa kendısı görüyor kahve falları hıkaye..her şey kesın ve net çözüm ...
canım benim Allah yardım etsin aynı süreci yaşıyorum 3 yıldır... evlenir evlenmez kereste fabrikası ayarına döndü eşim.. ne yapsam olmadı,olmadı gitti...bir çocuğum var hayat benim için o var olduğu için var gerisini umut etmekten vazgeçtim artık.. geceleri yanlız yatağa girdiğimde ağlıyorum sadece ama o da zamanla geçer ne yapayım... Allah sabır versin hepimize..
keykey, nasıl öyle yaşayabiliyorsun? nasıl becerdin tatlım ya?
kabullenemiyorum ben. yıllarca böyle sevgisiz yapayalnız yaşayacağımı hayal edemiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?