- 22 Nisan 2010
- 374
- 543
- 303
- 34
- Konu Sahibi hazychampagne
- #1
Merhaba kızlar. 
9 aylık evliyim her şey yolunda gidiyor çok şükür.
Ancak sıkıntım şu ki; eşim benim aileme hala "anne-baba" diye hitap etmiyor.
Kendi annesini 2 yıl önce kanserden ani bir şekilde kaybetti. Nurlar içinde yatsın melek gibi bir kadındı. Çok zor bir dönem geçirdik beraber. Büyük ölçüde bununla ilgili olabilir kendi anneciğinin yerine birini koyamıyordur ancak babama da hala "X amca" şeklinde hitap ediyor
Benim ebeveynlerim bana bu konuda bir rahatsızlık dile getirmedi ama ben huzursuzum.
Yakın çevremde tek bir evli arkadaşım var, onlarda da durum böyle ancak o rahatsızlık duymuyor çünkü onlarda durum karşılıklı..
Ben bir-iki kez tatlı dille sohbet arasında rahatsızlığımı dile getirdim. Birinde, daha evliliğimizin ilk zamanlarıydı annesi aklına geldi duygusallaştı konuyu kapadım. Birinde; "evet düzeltmeye çalışacağım" dedi ancak denemedi bile.
Ağzı alıştı sanki artık döndürülmeyecek gibi geliyor. Sizce bu konuya alışmalı mıyım? Tekrar konuşmalı mıyım?
Şimdiden cevaplar için teşekkürler, güzel günler diliyorum arkadaşlar..
NOT: Arkadaşlar gelen yorumlar üzerine eklemek istedim. Eşim ve ailesi ben o şekilde hitap etmezsem bunu sorun edecek yapıda klasik türk aile geleneklerine bağlı kişilerdi. Bundan sebep ben evlendikten sonra kendimi babasına baba demem yönünde motive ettim. Ancak eşim geçen zaman zarfında bu konuda bir adım atmadı benim de sorunum bu noktada başladı.
Yoksa en başta "ben diyemem sende demek zorunda değilsin tabi" denilseydi bu bir sorun teşkil etmezdi benim için.
9 aylık evliyim her şey yolunda gidiyor çok şükür.Ancak sıkıntım şu ki; eşim benim aileme hala "anne-baba" diye hitap etmiyor.
Kendi annesini 2 yıl önce kanserden ani bir şekilde kaybetti. Nurlar içinde yatsın melek gibi bir kadındı. Çok zor bir dönem geçirdik beraber. Büyük ölçüde bununla ilgili olabilir kendi anneciğinin yerine birini koyamıyordur ancak babama da hala "X amca" şeklinde hitap ediyor
Benim ebeveynlerim bana bu konuda bir rahatsızlık dile getirmedi ama ben huzursuzum.
Yakın çevremde tek bir evli arkadaşım var, onlarda da durum böyle ancak o rahatsızlık duymuyor çünkü onlarda durum karşılıklı..
Ben bir-iki kez tatlı dille sohbet arasında rahatsızlığımı dile getirdim. Birinde, daha evliliğimizin ilk zamanlarıydı annesi aklına geldi duygusallaştı konuyu kapadım. Birinde; "evet düzeltmeye çalışacağım" dedi ancak denemedi bile.
Ağzı alıştı sanki artık döndürülmeyecek gibi geliyor. Sizce bu konuya alışmalı mıyım? Tekrar konuşmalı mıyım?
Şimdiden cevaplar için teşekkürler, güzel günler diliyorum arkadaşlar..
NOT: Arkadaşlar gelen yorumlar üzerine eklemek istedim. Eşim ve ailesi ben o şekilde hitap etmezsem bunu sorun edecek yapıda klasik türk aile geleneklerine bağlı kişilerdi. Bundan sebep ben evlendikten sonra kendimi babasına baba demem yönünde motive ettim. Ancak eşim geçen zaman zarfında bu konuda bir adım atmadı benim de sorunum bu noktada başladı.
Yoksa en başta "ben diyemem sende demek zorunda değilsin tabi" denilseydi bu bir sorun teşkil etmezdi benim için.
Son düzenleme:
