İyi geceler hanımlar..
Neredeyse bir senelik evliyim, ve eşimle sürekli bir kavgamız oldu şimdiye kadar hele ki tüm özel günlerimizde (nikah, düğün gibi). Ben 22 yaşındayım, eşim 27.
Ben almanyada yaşıyorum eşim Türkiye'den geldi buraya, bir sürü sıkıntısı var bundan dolayı dili öğrenme, yeni ortamlara girme, fesat akrabalar, işe Başlama gibi üstüne hele ailesinin Özlemi ve yalnız kalınmışlık hissi.. Bir de bir sürü boş konuşan insanlar oluyor etrafımızda ( ben çalıştığım o da henüz çalışmayıp dil kursuna gittiği için ). Yani bir sürü baştan can sıkıcı olaylar. Bu sorunlarla zaten mutluluğa 1-0 geride başlıyoruz ve bu olumsuzlukları beraber bir şekilde yenmeye çalışıyoruz. Haliyle kavga çok, tahammül hoşgörü azalabiliyor maalesef. Eşim normalde çok iyi kalpli, sabırlı, anlayışlı bir insan, bende yavaş yavaş evliliğe iki kişilik hayata alışmaya çalışıyorum. Kavgaların çoğu benden ve fevri konuşmalarımdan çıkıyor biliyorum. Sürekli başka şeylerden bahsediyoruz ve bi şekilde kavga çıkıyor çok gereksiz şeyler için. Farkındayız ama o yükseliyor, bende susmuyorum yükseliyorum. İlk Zamanlar bana ağır konuştuğunda ilk tokadı ben atmıştım, ardından o da Tokatla cevap verdi. Derken fiziksel şiddet az da olsa iki tarafta da arttı, en son dün yine vurdu ve sonunda öldüreyim mi seni diye Boğazımı sıktı kaç saniye nefessiz kaldığımı hatırlamıyorum bıraktığında ayaklarımın sallandığını şuurumun bi an gittiğini farkettim. Böyle şeyler asla ve asla beklemiyordum ondan! Şok oldum sonunda ilk defa annem gile gittim tabi anlatmadım herşeyi sadece kavga ettik dedim, annem bunları bilmiyor tabi geri geldim konuşmuyoruz şuan, muhattap olmak istemiyorum henüz. Nasıl çözüleceğini ne yapacağımı bilmiyorum. Onu çileden çıkaran ben olduğumu biliyorum, sıkıntılarını da biliyorum. Ama böyle olmaması lazım.. Lütfen bana akıl verin, bi rayına oturttummu iyi gideceğine inanıyorum çünkü, hele başta saydığım dertlerimiz azalınca.. Sevgiler
Neredeyse bir senelik evliyim, ve eşimle sürekli bir kavgamız oldu şimdiye kadar hele ki tüm özel günlerimizde (nikah, düğün gibi). Ben 22 yaşındayım, eşim 27.
Ben almanyada yaşıyorum eşim Türkiye'den geldi buraya, bir sürü sıkıntısı var bundan dolayı dili öğrenme, yeni ortamlara girme, fesat akrabalar, işe Başlama gibi üstüne hele ailesinin Özlemi ve yalnız kalınmışlık hissi.. Bir de bir sürü boş konuşan insanlar oluyor etrafımızda ( ben çalıştığım o da henüz çalışmayıp dil kursuna gittiği için ). Yani bir sürü baştan can sıkıcı olaylar. Bu sorunlarla zaten mutluluğa 1-0 geride başlıyoruz ve bu olumsuzlukları beraber bir şekilde yenmeye çalışıyoruz. Haliyle kavga çok, tahammül hoşgörü azalabiliyor maalesef. Eşim normalde çok iyi kalpli, sabırlı, anlayışlı bir insan, bende yavaş yavaş evliliğe iki kişilik hayata alışmaya çalışıyorum. Kavgaların çoğu benden ve fevri konuşmalarımdan çıkıyor biliyorum. Sürekli başka şeylerden bahsediyoruz ve bi şekilde kavga çıkıyor çok gereksiz şeyler için. Farkındayız ama o yükseliyor, bende susmuyorum yükseliyorum. İlk Zamanlar bana ağır konuştuğunda ilk tokadı ben atmıştım, ardından o da Tokatla cevap verdi. Derken fiziksel şiddet az da olsa iki tarafta da arttı, en son dün yine vurdu ve sonunda öldüreyim mi seni diye Boğazımı sıktı kaç saniye nefessiz kaldığımı hatırlamıyorum bıraktığında ayaklarımın sallandığını şuurumun bi an gittiğini farkettim. Böyle şeyler asla ve asla beklemiyordum ondan! Şok oldum sonunda ilk defa annem gile gittim tabi anlatmadım herşeyi sadece kavga ettik dedim, annem bunları bilmiyor tabi geri geldim konuşmuyoruz şuan, muhattap olmak istemiyorum henüz. Nasıl çözüleceğini ne yapacağımı bilmiyorum. Onu çileden çıkaran ben olduğumu biliyorum, sıkıntılarını da biliyorum. Ama böyle olmaması lazım.. Lütfen bana akıl verin, bi rayına oturttummu iyi gideceğine inanıyorum çünkü, hele başta saydığım dertlerimiz azalınca.. Sevgiler
