Bu ban dönemimde aklıma geldi,kocam benim bilgisayara sık sık giriyordu ve burda da kadınlar kulubu yazınca
direk nickim çıkıyor linkten ..O yüzden belki de okuyor olabilir gibi geldi bana ve ayrıntıları artık burda yazmamaya karar verdim.Ne olur ne olmaz uğraşamam ..
Sadece dün kızımı görmeye geldi ben de gittim yanına konuştuk doğumgünü için neler yapacağımı ve yardımcı
olması gerektiğini söyledim ,tamam dedi.Sonra daha çok para vermesini söyledim bu ay .Ok dedi. Sonra ben eve
döndüm..Çok mutluyum kızlar hiçbirşey hissetmedim,regl olduğum halde hiç ağlayıp üzülmedim yanından giderken
ne heyecan ne üzüntü..Ne sevgi,ne nefret..Karşımda sadece ACİZ bir KİŞİLİKSİZ olarak gördüm onu..Yanlış hayat
seçen karakteri oturmamıs bir zavallı ,o kadar..Bu kadar büyük sevgimi öldürüp gömen aciz bir katil..Artık hepsi
bu ...Bu arada en üzüldüğüm şey kızımın onun arkasından deli gibi ağlamasını duymam oldu

( Eşim de dayanamayıp
geri gelip tekrar sarılıp öpmüş,gözleri dolmuş..Sonra çok üzgün gitmiş kızım hala ağlıyormus o giderken kolllarını
uzatıyormus kocama beni de götür der gibi..

(( Buna çok üzüldüm ..Başka da birşey hissetmedim..