Çocukluğumun babamın bana almadığı ayakkabılara özenmekle, göndermediği kurslara imrenmekle geçti. Atanana kadar bir yazlık bir kışlık ayakkabıyla gezdim hep. Atanana kadar Hiç spor ayakkabım olmadı. Babam zaten sinirliydi. Eskiyen hiçbir şeyimizi de söyleyemedik. Korktum eskidi demeye. Niye? Evde tek maaş, bir sürü kardeş. Kim kime yetecek? Hatta babam kendine alır bize almazdı sağolsun. Hep burslarla kredilerle okuduk. Annem bize evde kıyafet dikmeye çalışırdı. O da bir yere kadar. Şimdi dönüp basınca keşke doğurmasaydı diyorum. Atanana kadar göbeğim çatladı. Kardeşlerimle Her şeyimizi kendimiz yaptık. Tırnaklarımızla kazıyarak kazandık ama 10 yaş erken yaşlandık. Şimdi hepimiz psikolojik destek alıyoruz.
Evet çocuk doğar, büyür ama nasıl büyür? Sizin gibi düşünce yapısına sahip insanların çocukları böyle oluyor işte. Büyüyünce bir sürü sorun yaşıyorlar. Aylık 10000 tl maaşın kaçı çocuğa kalacak acaba?bebeğe beşik, araba ve kıyafey alsa onun borcunu bile 1 yılda zor bitirirler.
Konu sahibi gerekirse her şeyden kısarım demiş. Zaten bu maaşla kendine bir şey alabildiğini sanmıyorum. Balık pahalı diye çocuğuna aylarca balık alamayan, et alamayan insnalar var. Konu sahibi de bunu diyor sanırım. Sonra ilerde kocam bizi gezmeye götürmüyor. Çocuğum bir kere bile şunu yaşayamadı diye konu açar buraya.
yani hamileyken ne isi yapacaksiniz? Ki hamilelik hakkinda herhangi bir fikrin var mi
