canım çok haklısın :) kesinlikle oda aynısını söylüyor.ikimizde 25 yaşındayız. erken deyip duruyor. Sonuçta bu çocuğpun sorumluluğu ikimiz alacakken tek kişinin karar vermesi saçma zaten. En son ben çok üzülünce tamam seneye bakarız dedi ama sanki beni avutmak için demiş gibi oldu :) bende artık bu konuyu açmayacağımı söyledm çünkü ilk zamanlar ben istemiyorken o bu kadar soğuk değildi.. ne tuhaf bir kocam varsa
aklıma iki film geldi: benim adım sam ve hayat güzeldir...muhtemelen de izlemişsinizdir ama bence yeniden-başbaşa- bu iki filmi seyredin...bilmem doğru mudur tabi çocuğu gerçeken hiç istemiyorsa fikrinden caydırmaya çalışmak? ama eğer o da benim gibi gelecek korkusundan, iyi yetiştirememekten, artan sağlık sorunlarından, şimdiki genç jenerasyondan(sanki ben yaşlıyım:) kısacası korkularından dolayı çocuk olmasa daha iyi diye düşünüyorsa eşini cesaretendirebilir.daha doğrusu o sevgiyi bu filmler öyle güzel yansıtıyor ki, ne olursa olsun her türlü riski almaya, bu sevgiyi tatmaya değer diyorsun...(ben de sürekli enine boyuna düşünüp olmayanın bir olanın bin derdi var diye muhasebe yapsamda bu iki filmi izledikten sonra ağlayarak vazgeçim, ben de istiyorum, banane benim de çocuğum olsun diye:)
Fikir veren herkese teşekkür ederim.. Tabi en mantıklı yolun zamana bırakmak, sabır göstermek olduğunun farkındayım ama bazen doğruyu bilsende içindeki isteğe hakim olamazsın ya bendeki öyle birşey galiba. Bende ilk zamanlar hiç istemiyordum birden bire oldu nasıl olduğunu hiç anlamadım.. Yatıp kalkarken bebek sayıklamaya başladım..Kabul ediyorum eşime konusunuda çok açtım.. Şimdi ortamlarda konu açılsa bile istemiyormuş gibi davranıyorum ama bir yandan sürekli dua ediyorum..İnşallah o isteyince olacakk ve umarım çokta uzun sürmez
İnşallah bütün çocuk özlemi çekenleri Rabbim hayırlısıyla versn
seni çok iyi anlıyorum inan ki bekarken evlensem de çocuğum olsa diye hiçbir hayali olmayan ben evlendikten sonra bir seney kadar yine aklıma çocuk fikri gelmezken 1 seneden sonra bebek için yanıp tutuşmaya başladım hep ne zaman ne zaman deyip duruyordum ama açıköğretim okuduğumdan son sınıfı garantileyene kadar eşim olmasını istemedi ama gel bana sor zamanın nasıl geçtiğini eşiminde istemediğini sanıyordum ve umutsuzdum. Bu nisanda çalışmalara başladık 3. sınıfın vizeleri iyi geçince. Ama olmadı iki kere denedik tutmadı bende sorunlar oldu felan. Sonra şimdi Ocak'a erteledik çünkü son senemin sınavlarına denk gelecikti yoksa doğumum. Şimdi de o zamanı bekliyorum ama çocuk istemiyor dediğim eşim hamilelik beklentim olduğu aylarda benimle heyecanlandı benle sonuç bekledi planlar yaptı anladım ki zamanı gelmiş. Hiç endişelenme o yüzden. Ayrıca ne zama hayırlıysa o zaman olsun. Bak ben denedim ama olmadı yine deneyeceğiz ve stres yapma asla bennimde stres çok iş açtı başıma. İnşallah bebeğini zamanı geldiğinde alırsın kucağına.
bebek olayı çok önemli ve bence ikinizde tam olarak istemeden böyle bir şeye karar verme..bebekler anne karnındayken bile istenip istenmediğini hissediyor..doğunca da ilgilenmez falan...hem neden hamilelik sürecini sıkıntılı geçiresin..eşinden habersiz hamile kalırsan eşinin ne tepki vereceğini az çok kestiriyorsundur...ona göre bir karar ver canım..yaşınız uygunsa be n bekleyin derim..biz de 3 yıllık evliyiz..benim eşimde ilk 1.5 yıl istememişti...sonra birgün evi süpürüyorum,o da beni seyrediyor...birden bire ''bizim de çocuğumuz olsun ya'' deyiverdi...artık ne değiştirdi fikrini bilmem..ama ben hiç baskı yapmadım..ara ara söylüyordum...sonra istediğimiz andan itibaren 1 yıl hamile kalamadım..eşim zamanında çocuk istemediği için Allah tarafından cezalandırıldığını bile düşünüp pişman oldu...ama şimdi hamileyim 8 aylık...çok şükür..oğlumuz olacak inşallah...karnımı seviyo,onunla konuşuyor (ki acayip derecede kız çocuk isteyip,ultrasonda pipiyi görüp bozulduğu halde:))işte böyle canım erkekleri anlamak zor,ama sıkmamak lazım..onlar kadınlar gibi değil..bizler doğuştan anneyiz unutma...yaradılışımız gereği onlardan daha yakınız bu fikre...sen de sabırlı ol,anlayış göster..göreceksin zamanı gelecek ve o da dünyaya ikinizden bir parça getirmek isteyecek...canını sıkma..Allah yardımcın olsun...
devamlı takip etmeme rağmen ilk kez yazma gereği duyuyorum..Uzun bir arkkadaşlık döneminden sonra evlendik ve şu anda 3 yıllık evliyim..
eşimde bende erken olduğunu düşünerek çocuk konusunu sürekli erteledik ve şimdide benim istememe rağmen eşim kesinlikle istemiyor. Aile ya da akrabaların ne söylediği önemli değil ama bu göründüğünden daha çok sorun olmaya başladı çünkü ben gerçekten çok istiyorum anne olmayı, ama eşimin çocuk olayına bu kadar soğuk bakmasıda beni üzüyor. Çok istesem bile eşim istemeden anne olmakta istemem ama durumum o kadar vahim ki bebek görünce kucağımdan indirmek istemiyorum, hiç ilgimi çekmezken şimdi bebekle ilgili her konu ilgimi çekiyor. Uzattım farkındayım:kedi: ama nasıl davransam daha mantıklı olur karar veremedim ve sizinle paylaşmak, fikirlerinizi almak istedim..alsanaalsanasmile
ben şu anda 31 haftalık hamileyim ve o kadar üzgünüm ki bizde eşimle çocuk hiç istemiyoduk okul var bilmem ne var diye hep geciktirdim anne ve babasının fişfiklemesiyle sanki çok çocuk istiyomuş gibi göründü göründü diyorum çünkü hiç ilgilenmiyo mobilya alınıcak masraftan kaçıyo kıyafet alınıcak ne gerek varmış ağlata ağlata öldürdüler beni kısacası pişmanım ve keşke hamile kalmasaydım bunuda diyorum kuzuma acıdığım için zavallı bebeğim benim aklınızı kullanın hepiniz istemiyosa yapmayın mafoldumben
canım çok haklısın :) kesinlikle oda aynısını söylüyor.ikimizde 25 yaşındayız. erken deyip duruyor. Sonuçta bu çocuğpun sorumluluğu ikimiz alacakken tek kişinin karar vermesi saçma zaten. En son ben çok üzülünce tamam seneye bakarız dedi ama sanki beni avutmak için demiş gibi oldu :) bende artık bu konuyu açmayacağımı söyledm çünkü ilk zamanlar ben istemiyorken o bu kadar soğuk değildi.. ne tuhaf bir kocam varsa
devamlı takip etmeme rağmen ilk kez yazma gereği duyuyorum..Uzun bir arkkadaşlık döneminden sonra evlendik ve şu anda 3 yıllık evliyim..
eşimde bende erken olduğunu düşünerek çocuk konusunu sürekli erteledik ve şimdide benim istememe rağmen eşim kesinlikle istemiyor. Aile ya da akrabaların ne söylediği önemli değil ama bu göründüğünden daha çok sorun olmaya başladı çünkü ben gerçekten çok istiyorum anne olmayı, ama eşimin çocuk olayına bu kadar soğuk bakmasıda beni üzüyor. Çok istesem bile eşim istemeden anne olmakta istemem ama durumum o kadar vahim ki bebek görünce kucağımdan indirmek istemiyorum, hiç ilgimi çekmezken şimdi bebekle ilgili her konu ilgimi çekiyor. Uzattım farkındayım:kedi: ama nasıl davransam daha mantıklı olur karar veremedim ve sizinle paylaşmak, fikirlerinizi almak istedim..alsanaalsanasmile
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?