Eşim evlenmeden önce çok kibar ve anlayışlıydı. Zamanla değişti. Kavga anında ona güvenip söylediğim şeylerin lafını yapıyor ailemle ilgili laf sokuyor ilgi alanlarımla dalga geçiyor beni ciddiye almamaya başladı.Ben sürekli bişeyler okumaya çalışırım okudukça onla paylaşırım dinlemez bile boş bulur. Dün bi yere gidicektik onun iş çıkışı. Bebeği giydirmedim kıyafetini ütülemem gerekiyordu.onun yanında ütü yapmıyorum korkuyorum.Eşimi bekledim tutsun ütüleyip giydireyim diye başladı söylenmeye bunu ben gelmeden neden yapmadın yapsaydın. Yetişemiyorum diyorum uyuduğunda yemek yapabiliyorum anca. Ütüm de büyük buharlı ütülerden aşırı ses yapıyor uyandırıyor bebeği. Akşam tut bulaşık yıkayayım desem tutamam yorgunum diyor. Çok yorgun olacağı bi işi yok masa başı ama sürekli yorgunum diyor. Bana yardım ediyor etmiyor diyemem de çok söyleniyor Ondan ben bişey isteyemiyorum o keyfi isterse yapıyor.Ama o bişey istediğinde olamazsa çok söyleniyor zoruma gidiyor artık.Nasıl orta yolu bulucaz bilmiyorum. Bana yardım eden kimse yok ailem uzakta. Onun ailesine gelin yardıma desem daha çok yoruluyorum onları yedir için derken. Ayrılmayı düşünmeye başladım artık. Hergün kavga ediyoruz. Düzelir mi bilmiyorum Ne dersiniz?