- Konu Sahibi PrensesMononoke
-
- #21
Benim esim de aynı. O konusurken bi yerlerden atasim geliyo. Tamam özür dilerim ben abartmıştım sus artil diyorum devam ediyo.
Ama yine de susan bi esten se konusanı tercih ederim
Benim esim de aynı. O konusurken bi yerlerden atasim geliyo. Tamam özür dilerim ben abartmıştım sus artil diyorum devam ediyo.valla benim sorunum o zaten o kadar düzgün ifade ediyor ki kendini sakin sakin kafayı çekmiş gelmiş gibi konuşuyor konuşuyor anlatıyor en ince ayrıntısına kadar ben iyice deliriyorum o yüzden tartışma çıkarmak istemiyorum o anlatırken kendimi fırlatasım geliyor biryerden
Bizde de böyle, bu duruma sevinsem mi kızsam mı bilemedim.
Çatlarım hırsımdan adam şakalaşır, olağan davranır tamam oldu bitti büyütüp tadımızı kaçırmaya değer mi?
Yahu be Müslüman çatlıyorum işte konuş benimle sonuca bağlayalım.
O konuyu illaki deberteceğim.
Çok şükür sizinde dediğiniz gibi büyütülecek sorunlarımız olmuyor ama ben konuşmadıkça kendi içimde büyütüyorum.
Tama hadi konuşalım der ben başlarım şöyle oldu, böyle dedin neden dedin
Dinler, tamam haklısın der, çok uzatırsam özür diler amma velakin bana yetmez.
Bu kez de neden alttan alıyor hırsımı alamdım diye dellenirim.
Evet evet sorun bende..
Ama son olayı anlatmadan geçemeyeceğim.
Demokrasi nöbetine gitmiştik, gece yarısı 2 arkadaşıyla karşılaştık.
Biri zaten sürekli görüştüğüm biri tanıştırmaya gerek yok diğeri belki 11 yıl içinde 2 kez düğün dernek bir yerlerde denk gelmişizdir ben onu tanımam o beni tanımaz.
Eşim arkadaşına dönüp bu da bizim Neslihan dedi anammm benim şalterler attı.
Adam anlamsızca bakıyor ben delirdim, eşiyim yani dedim.
Eşim de o sıra aa siz tanışmıyor muydunuz falan dedi konu kapandı!!!! o na göre tabi.
Yanlarından ayrıldık Allah ben coştum o nasıl bir tanıtma şeklidir ben ne sıfatla senin yanındayım, sen neden beni bu da bizim Neslihan diye tanıtıyorsun falan da filan.
Ki hala haklı olduğumu savunuyorum.
En sonunda yıldı yahu tamam düşünemedim tanışıyorsunuz sandım özür dilerim diyor
Ben hala "nasıl düşünemezsin, madem tanıştığımızı düşünüyorsun o halde ne demeye ismimi söylüyorsun" diyerek çemkirmeye devam ettim.
benımkıde oyle ne konusur ne cevap verır, ha duvara konusmusum ha ona aynı sey yanı....Evet arkadaşlar, derdim bu.Erkeklerin genel özelliği sanırım. Kendilerini kadınlar kadar iyi ıfade edemedikleri için hiç konusmamayı tercih ediyorlar galiba kriz durumlarında.
Cok şükür çok sık tartısmamızı gerektirecek bi evlılıgımız yok ama her evlilikte olduğu gibi konuşmak istediğim ufak tefek problemlerımız oluyor. Ama eşim direk kestirip atıp konuyu kapatıyor. Üff şimdi telefonda onu mu konuşacağız, yemek yerken onu mu konuşacagız, şimdi yatakta niye canımızı sıkıyorsun, dinleniyorum niye beni yoruyorsun, abartıyorsun konuşmak istemiyorum falan filan diye sürekli ağzıma tıkıyor. Kendimi ifade edemedıkce daha da büyüyor içimdeki hırs, öfke. Bunu ona düzgünce anlatmaya çalıştım ama anlatamıyorum. Defalarca konusmadıkca çözülmüyor problemler, Sadece üstünü kapatıyoruz başka zaman daha da büyüyerek yine karşımıza çıkabılır dedim. Ama bunu ifade etmeye çalışmam bile bir tartışma, huzur bozma çabası olarak geliyor ona.
Onun problem çözme anlayışı bi süre susalım, sonra sakalasıp, sarılıp öpüşüp hiç bi şey olmamış gibi normal hayatımıza gerı dönelim. Tamam ufak tefek şeyleri böyle unutup gidiyoruz ama ya büyük bi problemimiz olursa?Allahtan hiç büyük bir problem yaşamadık bu güne kadar çünkü yaşarsak eşim bu mantıktayken cozebılecegımızı hiç sanmıyorum. Hepsi bi yana ben bi kadınım, konuşmam lazım mutsuz oluyorum konuşamadığım susturuldugum zamanlarda. Nasıl anlatabilirim ben bunu eşime. Hepsi mi böyle bu erkeklerin?
Yahu iyi de bir kişiyi bir başkası ile tanıştırırken bu da bizim bilmem kim denilir mi?sen de hakkaten çok ufak şeyleri takıyomuşun bacım, adamcağız da naapsın üstünü kapatmada bulmuş kolayını...
Evet arkadaşlar, derdim bu.Erkeklerin genel özelliği sanırım. Kendilerini kadınlar kadar iyi ıfade edemedikleri için hiç konusmamayı tercih ediyorlar galiba kriz durumlarında.
Cok şükür çok sık tartısmamızı gerektirecek bi evlılıgımız yok ama her evlilikte olduğu gibi konuşmak istediğim ufak tefek problemlerımız oluyor. Ama eşim direk kestirip atıp konuyu kapatıyor. Üff şimdi telefonda onu mu konuşacağız, yemek yerken onu mu konuşacagız, şimdi yatakta niye canımızı sıkıyorsun, dinleniyorum niye beni yoruyorsun, abartıyorsun konuşmak istemiyorum falan filan diye sürekli ağzıma tıkıyor. Kendimi ifade edemedıkce daha da büyüyor içimdeki hırs, öfke. Bunu ona düzgünce anlatmaya çalıştım ama anlatamıyorum. Defalarca konusmadıkca çözülmüyor problemler, Sadece üstünü kapatıyoruz başka zaman daha da büyüyerek yine karşımıza çıkabılır dedim. Ama bunu ifade etmeye çalışmam bile bir tartışma, huzur bozma çabası olarak geliyor ona.
Onun problem çözme anlayışı bi süre susalım, sonra sakalasıp, sarılıp öpüşüp hiç bi şey olmamış gibi normal hayatımıza gerı dönelim. Tamam ufak tefek şeyleri böyle unutup gidiyoruz ama ya büyük bi problemimiz olursa?Allahtan hiç büyük bir problem yaşamadık bu güne kadar çünkü yaşarsak eşim bu mantıktayken cozebılecegımızı hiç sanmıyorum. Hepsi bi yana ben bi kadınım, konuşmam lazım mutsuz oluyorum konuşamadığım susturuldugum zamanlarda. Nasıl anlatabilirim ben bunu eşime. Hepsi mi böyle bu erkeklerin?
Aynen benim esimi anlattin canim malesefki benik esimde boyle ve ben onu hc degistiremedim..Evet arkadaşlar, derdim bu.Erkeklerin genel özelliği sanırım. Kendilerini kadınlar kadar iyi ıfade edemedikleri için hiç konusmamayı tercih ediyorlar galiba kriz durumlarında.
Cok şükür çok sık tartısmamızı gerektirecek bi evlılıgımız yok ama her evlilikte olduğu gibi konuşmak istediğim ufak tefek problemlerımız oluyor. Ama eşim direk kestirip atıp konuyu kapatıyor. Üff şimdi telefonda onu mu konuşacağız, yemek yerken onu mu konuşacagız, şimdi yatakta niye canımızı sıkıyorsun, dinleniyorum niye beni yoruyorsun, abartıyorsun konuşmak istemiyorum falan filan diye sürekli ağzıma tıkıyor. Kendimi ifade edemedıkce daha da büyüyor içimdeki hırs, öfke. Bunu ona düzgünce anlatmaya çalıştım ama anlatamıyorum. Defalarca konusmadıkca çözülmüyor problemler, Sadece üstünü kapatıyoruz başka zaman daha da büyüyerek yine karşımıza çıkabılır dedim. Ama bunu ifade etmeye çalışmam bile bir tartışma, huzur bozma çabası olarak geliyor ona.
Onun problem çözme anlayışı bi süre susalım, sonra sakalasıp, sarılıp öpüşüp hiç bi şey olmamış gibi normal hayatımıza gerı dönelim. Tamam ufak tefek şeyleri böyle unutup gidiyoruz ama ya büyük bi problemimiz olursa?Allahtan hiç büyük bir problem yaşamadık bu güne kadar çünkü yaşarsak eşim bu mantıktayken cozebılecegımızı hiç sanmıyorum. Hepsi bi yana ben bi kadınım, konuşmam lazım mutsuz oluyorum konuşamadığım susturuldugum zamanlarda. Nasıl anlatabilirim ben bunu eşime. Hepsi mi böyle bu erkeklerin?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?