Yemke yerken konu acsak simdi aklina o mu dustu yemek yiyoruz derEvet arkadaşlar, derdim bu.Erkeklerin genel özelliği sanırım. Kendilerini kadınlar kadar iyi ıfade edemedikleri için hiç konusmamayı tercih ediyorlar galiba kriz durumlarında.
Cok şükür çok sık tartısmamızı gerektirecek bi evlılıgımız yok ama her evlilikte olduğu gibi konuşmak istediğim ufak tefek problemlerımız oluyor. Ama eşim direk kestirip atıp konuyu kapatıyor. Üff şimdi telefonda onu mu konuşacağız, yemek yerken onu mu konuşacagız, şimdi yatakta niye canımızı sıkıyorsun, dinleniyorum niye beni yoruyorsun, abartıyorsun konuşmak istemiyorum falan filan diye sürekli ağzıma tıkıyor. Kendimi ifade edemedıkce daha da büyüyor içimdeki hırs, öfke. Bunu ona düzgünce anlatmaya çalıştım ama anlatamıyorum. Defalarca konusmadıkca çözülmüyor problemler, Sadece üstünü kapatıyoruz başka zaman daha da büyüyerek yine karşımıza çıkabılır dedim. Ama bunu ifade etmeye çalışmam bile bir tartışma, huzur bozma çabası olarak geliyor ona.
Onun problem çözme anlayışı bi süre susalım, sonra sakalasıp, sarılıp öpüşüp hiç bi şey olmamış gibi normal hayatımıza gerı dönelim. Tamam ufak tefek şeyleri böyle unutup gidiyoruz ama ya büyük bi problemimiz olursa?Allahtan hiç büyük bir problem yaşamadık bu güne kadar çünkü yaşarsak eşim bu mantıktayken cozebılecegımızı hiç sanmıyorum. Hepsi bi yana ben bi kadınım, konuşmam lazım mutsuz oluyorum konuşamadığım susturuldugum zamanlarda. Nasıl anlatabilirim ben bunu eşime. Hepsi mi böyle bu erkeklerin?
Canim oyle diyorsun ama dedigin gibi olmuyor iste bizi hic dinlemiyorlarayyy cok ozendim. ben tam esiniz gibiyim. neden agzimizin tadi bozulsun diye dusunurum hep. ama esime derim bazen annenden gormedigim kaynanaligi sen yapiyorsun bana diye. tartisirken konu uzamasin diye baska odaya giderim basima dikilir anlatir da anlatir. benim de icim siser. ciddiye alicaksam da gulme gelir alamam. bu sefer dalga geciyor olurum. Valla siz de eger esim gibiyseniz ve ayni seye onlarca kez hatta bazen yuksek sesle donup duruyorsaniz ' ben esinizin bir git oteye yaaa' yaklasimini cok yadirgamadim :) cunku cogu zaman olay soyle gelisiyor. ' Bana bunu dedin diye ben cok uzuldum. keske daha dikkatli davransaydin. ' bunu deyip kenara cekilmiyo insanlar. illa ki uzayacak mevzu ve bunun adi konuyu cozmek oluyor ama bence hirsini almadan baska bisey degil. Ben anliyorum ne demek istedigini bi kere soyleyince. neden uzatip tadimizi kaciriyorsun diye dusunuyorum. Bence esiniz de boyle dusunuyor. Kiymetini bilin. tartismiyor demek sizi sevmiyor demek degil. Aksine araya sogukluk girmeden hep iyi olalim istiyor.
:) cok guldum. millet olarak cok tartisabiliyormusuz gibi. genetigimizde yok. :) acikcasi iliskilerimde ya da cevremde gordugum kimse duzgun tartisamiyor. yani illaki bir ofke patlamasi oluyor yahut tas devrindeki olaylara kadar iniyor mevzu. illallah diyor insan. Ben cok gereksiz buluyorum tartismayi. Hele ki biri sesini yukseltsin aninda topuklarim. Ana baci koca bakmam. Simdiye kadar hicbiseyin cozuldugunu gormedim. Kendin ne hissediyorsan derdin neyse anlat ve cekil kenara. Benim mottom bu.Ben öyle düşünmüyorum ya insanın söyleyip içindeki olumsuz enerjiyi atıp rahatlaması lazım bence. Düzgünce tartışmayı becerebıldıkten karşıdakine saygı duyduktan sonra tartışmak faydalı bi şey bence
bende de tam tersi.ben konuşmak istemem eşim de uzatır da uzatır.uzatacağını bildiğim için de konuşasım gelmez.he bilsemki kısa kesicek okey.fenalıklar getiriyor içime.Evet arkadaşlar, derdim bu.Erkeklerin genel özelliği sanırım. Kendilerini kadınlar kadar iyi ıfade edemedikleri için hiç konusmamayı tercih ediyorlar galiba kriz durumlarında.
Cok şükür çok sık tartısmamızı gerektirecek bi evlılıgımız yok ama her evlilikte olduğu gibi konuşmak istediğim ufak tefek problemlerımız oluyor. Ama eşim direk kestirip atıp konuyu kapatıyor. Üff şimdi telefonda onu mu konuşacağız, yemek yerken onu mu konuşacagız, şimdi yatakta niye canımızı sıkıyorsun, dinleniyorum niye beni yoruyorsun, abartıyorsun konuşmak istemiyorum falan filan diye sürekli ağzıma tıkıyor. Kendimi ifade edemedıkce daha da büyüyor içimdeki hırs, öfke. Bunu ona düzgünce anlatmaya çalıştım ama anlatamıyorum. Defalarca konusmadıkca çözülmüyor problemler, Sadece üstünü kapatıyoruz başka zaman daha da büyüyerek yine karşımıza çıkabılır dedim. Ama bunu ifade etmeye çalışmam bile bir tartışma, huzur bozma çabası olarak geliyor ona.
Onun problem çözme anlayışı bi süre susalım, sonra sakalasıp, sarılıp öpüşüp hiç bi şey olmamış gibi normal hayatımıza gerı dönelim. Tamam ufak tefek şeyleri böyle unutup gidiyoruz ama ya büyük bi problemimiz olursa?Allahtan hiç büyük bir problem yaşamadık bu güne kadar çünkü yaşarsak eşim bu mantıktayken cozebılecegımızı hiç sanmıyorum. Hepsi bi yana ben bi kadınım, konuşmam lazım mutsuz oluyorum konuşamadığım susturuldugum zamanlarda. Nasıl anlatabilirim ben bunu eşime. Hepsi mi böyle bu erkeklerin?
Ben esiniz gibiyim dedigim icin uzerime alinip cevap veriyorum. Esim de onu ciddiye almadigimi dusunuyor muhtemelen. ama durum tam tersi. Ben dikkate aliyorum ve yapmamaya calisiyorum onu zaten ama karsimda dirdir eden birini gordugum zaman inadina inadina yapasim geliyor. icimdeki minik seytan uyandirdiginin farkina varamadi hala :)Canim oyle diyorsun ama dedigin gibi olmuyor iste bizi hic dinlemiyorlar
Mesela ailesi bi laf cikariyor bak ailene soyle bizimkiler duyarsa cok kotu olur hersey diyorum hic beni duymuyor bile ..
Sonra benim ailem duyuyor iki aile arasinda dusmanlik oluyor hem de bizim huzurumuz kaciyor isin boyutu degisiyor..
Kimse esiyle kavga etmek istemez ama iste anlamiyorlar bizi..
Ayni bnm esimay benimki bir anlatmaya başlıyor lanet olsun tamam sen haklısın sus deyip tabak çanak kırasım geliyor..
doğduğumuz güne kadar iniyor adam delireceeeeem
bence tartışmamız daha iyi tartışınca iyice sinirlerin zıplıyor emin ol buna.
Canim biz onceden uyarmaya calisiyoruz oyle dirdirda etmiyoruz ama iste hic orali olmuyorlar hic biseyi takmiyirlar vurdumduymazliga vuruyorlar sonundada uzulen biz oluyoruz..Ben esiniz gibiyim dedigim icin uzerime alinip cevap veriyorum. Esim de onu ciddiye almadigimi dusunuyor muhtemelen. ama durum tam tersi. Ben dikkate aliyorum ve yapmamaya calisiyorum onu zaten ama karsimda dirdir eden birini gordugum zaman inadina inadina yapasim geliyor. icimdeki minik seytan uyandirdiginin farkina varamadi hala :)
Evet arkadaşlar, derdim bu.Erkeklerin genel özelliği sanırım. Kendilerini kadınlar kadar iyi ıfade edemedikleri için hiç konusmamayı tercih ediyorlar galiba kriz durumlarında.
Cok şükür çok sık tartısmamızı gerektirecek bi evlılıgımız yok ama her evlilikte olduğu gibi konuşmak istediğim ufak tefek problemlerımız oluyor. Ama eşim direk kestirip atıp konuyu kapatıyor. Üff şimdi telefonda onu mu konuşacağız, yemek yerken onu mu konuşacagız, şimdi yatakta niye canımızı sıkıyorsun, dinleniyorum niye beni yoruyorsun, abartıyorsun konuşmak istemiyorum falan filan diye sürekli ağzıma tıkıyor. Kendimi ifade edemedıkce daha da büyüyor içimdeki hırs, öfke. Bunu ona düzgünce anlatmaya çalıştım ama anlatamıyorum. Defalarca konusmadıkca çözülmüyor problemler, Sadece üstünü kapatıyoruz başka zaman daha da büyüyerek yine karşımıza çıkabılır dedim. Ama bunu ifade etmeye çalışmam bile bir tartışma, huzur bozma çabası olarak geliyor ona.
Onun problem çözme anlayışı bi süre susalım, sonra sakalasıp, sarılıp öpüşüp hiç bi şey olmamış gibi normal hayatımıza gerı dönelim. Tamam ufak tefek şeyleri böyle unutup gidiyoruz ama ya büyük bi problemimiz olursa?Allahtan hiç büyük bir problem yaşamadık bu güne kadar çünkü yaşarsak eşim bu mantıktayken cozebılecegımızı hiç sanmıyorum. Hepsi bi yana ben bi kadınım, konuşmam lazım mutsuz oluyorum konuşamadığım susturuldugum zamanlarda. Nasıl anlatabilirim ben bunu eşime. Hepsi mi böyle bu erkeklerin?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?