Eşim narsist olabilir mi? Bu evlilik mi? Ne yapmam gerekiyor? Gitmek de kalmak da çok zor..

Bu adamdan çocuk mu yapmak istiyorsunuz ve olmadı diye ağlıyorsunuz? Gerçek mi bu? Ne okudum ben az önce? Siz yaşadığınız şeyi evlilik mi sanıyorsunuz gerçekten? Allah size de eşinize de akıl fikir versin ne diyeyim. Pes!
 
Herkese tek tek cevap yazmak çok zor o yüzden buradan ortak yazıyorum. Öncelikle hepinize çok teşekkür ederim cevaplarınız için. Bundan sonra yazacak olanlara da Teşekkürler. Kimisi kızdı bana kimisi acıdı kimisi anlam vererek akıl verdi. Elbette herkesin hayatta bakışı farklı ama size söyle bir izlenim vermiş olabilirim Doğulu veya cahil bir aile vs. Asla ben izmirliyim eşim bodrumlu. Eşim mühendis bende programci iki üniversite bitirdim. Ailem de tek bir kişi boşunma demez kimse eşimin bu anlattıklarımı bilmeseler bile sevmiyorlar. Akrabalarım herkes dahil buna. Ve ben bu anlattıklarım anormal diye yazdım zaten normalim değil bunlar sadece bu kadar şeye bile katlandım her şeyin ileride iyi olacağını düşündüğün içim demek istedim ona rağmen olamayacak mi acaba diye sormak istedim. Ki benim bekar olduğum dönem de bu tarz acı anılarla dolu. O zmanlarda da ailem den sevgi saygı anlayış görmedim şimdi aklıma geldikçe deliricek gibi oluyorum oraya da gidesim gelmiyor diyorum ki sanki orası daha mı iyi. Evlenince kıymetli oldum onlar için. Eşim için de gidecek oldum mu kıymetli oluyorum. Diyorum ki ben de mi problem niye herkes yanındayken sevmiyor kıymet bilmiyor. Benim aileme de çok fedekar oldum okuldan gelirdim küçük kardeşlerim vardı annem yetisemiyrodu ve ben üstümu bile değişmeden çamaşır ser bulasik yıka sofrayi topla çocukları uyut evde olduğumda evi supur sil misafirler gelince her şeyi yap hiç ama hiç ders çalışacak vakit bulamazdm hep evde olduğumda yatana kadar şunu yap bunu yap ki denmeden yapardım ama yinede kıymet yoktu sürekli bana bağırıp bunu niye yapmadın bir işe yara inine girip durma gibi hakaretler asla bir yere gidemezdim okul hariç neler çektim. Her defasında ailem bir gün kıymetimi bilecek diye sabrettim şimdi de eşime aynısını yapıyorum o yüzden alışmış sanki vücudum ama artık beynim kaldırmıyor. Hiç kimsenin beni anlama ihtimali yok etrafimda. Şunu bilin ki bu konuyu açarken ben zaten eşiğin üzerindeydim yani ne içeride ne dışarıda gitmeye hazır ama kalmakda ister gibi çünkü hayatım boyunca yaşadığım her şeyi düşündükçe bir adım içeri giriyorsam bir adımda dışarı atıyordum ve sonunda eşik de kaldım. Artık kendimi iyi hissetmiyorum gitmek istesem de gitmeyi isteyeceğim bir yer yok ki..

Ailenin desteğini al ama yanlarında kalma mesleğin var kendi hayatını kur, kendi işini yap ve bu dönem bi şans evden çalışabilirsin ki senin mesleğin için çok uygun evden çalışma. Değer göremiyorsan kimsenin yanında olma buna ailen de dahil, önemli olan sensin, senin mutluluğun, senin hayatın. Artık kimse için uğraşma biraz da kendin için uğraş, kendin için emek ver yapabilirsin yeter ki o adımı at.
 
Yarısıni okudum bacım sende normal değilsin bu adamı çektiğine göre neyse biz ne desek boş .. yasayip gör dua et belki kurtulursun
 
Bu adamdan asla çocuk yapmamanızı tavsiye ederim. Kendi mutsuzluğunuza doğacak olan sabiyi ortak etmeye hakkınız yok. Size bunca eziyet eden adamın, o yavruya iyi davranacağını hiç sanmıyorum.
O narsistmi bilmiyorum ama sizde mazoşistlik var galiba. Burada okuduğum tüm konularda düzelir diye çekilen kocaların düzeldiğini, ailelerin onay vermediği adamların iyi çıktığını hiç görmedim.
Aklınızı başınıza alıp düşünün. Neden katlanıyorsunuz? Ufacık bir mutluluk kırıntısı görmediğiniz adamla bir ömür tüketmeye neden razısısınız?
Yol belli. Ya çekeceksiniz ya da arkanıza bakmadan kaçıp hayatınıza devam edeceksiniz.
 
Lütfen beni dinleyin. Bana bir yol gösterin. Çok bunaldım. Ben çıkış yolu bulamıyorum. 3 yıl, 3 aylık evliyim. 28 yaşındayım. Tesettürlüyüm. Çarşafı Şerif giyiniyorum Allahın izniyle. Bilgisayar programcısıyım ama eşim çalışmamı istemediği için bende çalışmıyorum bekarken sözleşmeli öğretmenlik yapıyordum daha sonra kpss yi kazandım ama tercihimj yapmadım eşim o zmanlar nişanlı m istemiyor diye. Eşim 36 yaşında. Görücü usulü tanıştık ama sevdik birbirimizi. Ama ben eşimin hasta olduğunu düşünüyorum. Yaptıkları normal şeyler değil ve onu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum. Evimize ailemin gelmesine izin vermiyor. Bunun sebebi olarak biz nikahtan önce bir ayrılık yaşadık ve benim ailem kendi aldıkları eşyaları almıştı çünkü artık onlar hiç istemiyordu bu adamla evlenmemi hemen bittiği için mutlu olmuşlardı daha sonra barışıp yeniden evlenincede eşim asla istemedi ailemi. Onlar bizim yuvamızı yıktı gibi sözler söyledi. Bende daha her sey yeni zamanla düzelir diye düşündüm. Ki onun ailesi çoook berbat şeyler yapmış olmasına rağmen geçmişte kaldı dedim ben görüşmeye devam ettim ki hala yapıyorlar.

Benim ailem ise hiçbir şeyimize asla karışmıyor yani kötü bir durumları söz konusu değil ama eşim hala kin dolu. Arkadaşlarımın, komşularımin, akrabalarımin gelmesine de izin vermiyor eve bir iki komşum var ayda alemde onlara izin veriyor. Bir tek onun annesi ve kardeşi gelebilir bizim eve onun için. Ben hep ağırladım onları ama bir kere bile babama bir kahve ikram edemedim kendi evimde. O kadar canım acıyor ki kardeşlerim bayramlar da bile ablalari na gelemiyor. Markete gitmeme izin vermiyor. Hatta söyle söyleyeyim beni tek başıma hiçbir yere yollamiyor. Hafta da bir gün aileme götürüyor sadece. Para konusunda cimri harçlık istemek zorunda kalıyorum sürekli. Çocuk gibi. Tv izlemek yok. Dizi film her şey yasak. Yani bunlar i yapmak istersem boşanalim diyor hep. Ben onunla mutlu olamayacak miyim? Hiçbir şeye izin vermiyor. Çocuk bile istemiyordu. 1 aydır sadece istemeye başladı oda çok içten bir istek değil henüz her an vazgeçebilir. Gezmeye arada götürüyor ve ağzımdan burnundan getiriyor. Etrafa hep kötü kötü bakıyor her an birini döverek gibi ve benim kafamı bile kaldırmama izin vermiyor.

O kadar korkuyorum ki hep yere bakmak zorunda hissediyorum. İnsanlar a hep beddua ediyor herkes ölsün istiyor bir tek biz kalalım diyor dünyada. Perdeleri açmama bile izin vermiyor. Sürekli gergin agresif ve azarci. Benim canım artık çok yanıyor. Bitsin istemiyorum ama nasıl onun normal biri olması için yardımcı olmalıyım bilmiyorum. Annesi nde de bu tarz şeyler var hep beni bir şeyler le suçlardı. Benim tavaları mı sen mi çizdin demişti bir kere. Yani ona öyle söylüyorlarms. Olmayan şeyleri olmuş gibi düşünüp inanıyor ve ona göre bana tavır alıyor. Mesela benim onlara büyü yaptığıma inanıyor çoğu zaman benim yaptığım hiçbir şeyi yemiyor. Eşim de öyle çoğu zaman bir şey dökülünce ve bozulunca benim bilerek yaptığımı iddia ediyor ve ceza veriyor. Mesela 1.5 sene boyunca bal almadı eve. Benim balı çöpe döktüğümü düşündüğü için. Daha o kadar çok şey var ki. Nasıl anlatsam. Nasıl yazsam ben bilmiyorum.

Eşyaların yerlerine bile karışıyor. Her şeye ne gerek var onu alma bunu buraya koyma vs. Konuşacak pek kimse yok. Aileme anlatamıyorum onlar hiç istemediler evlenmemi anlamislardi ama ben çok geç gördüm yada düzelir biraz anlayışlı olur beni uzdugunu fark eder sandım. Ama çok merhametsiz. Sürekli azar hakaret. İçim acıyor dediği her şeyi yapıyorum ama yine de mutlu değil. Hep daha fazlasını istiyor benden. Benim hep eksik olduğumu yanlış olduğumu söylüyor. Hep itaatsizlikle suçluyor. Saygısız olduğumu söylüyor. Allah şahidim olsun ki her sözünü dinliyorum. Ama hep bir eksik bir kusur buluyor hep sabrediyorum ama sürekli ağlıyorum çünkü üzülüyorum. Ben aile olmak için evlendim ne ailemi istiyor nede kendi ailesi beni istiyor çocuk ta istemiyordu 1 ay öncesine kadar ben anne olmak istiyorum diye ağladım yıllarca ama o sen bir gün çeker gidersin çocuk yapmayalım diyordu. Artık çıldırcam böyle evlilik hayatı olmaz anlatamıyorum hep dua ediyorum zamana bıraktım ama bende ozeniyorum aile görünce bizde aile gibi yaşayalım istiyrum çok şey mi istiyorum . Lütfen yardım edin. Elimden bir şey gelmiyor evden çıkamıyorum çıksam nereye gidip kimden yardım alcam hiç bilmiyorum ki zaten. Şimdiden cevap verenlerden Allah razı olsun inşAllah.
Sakın böyle bir adamdan çocuk yapma. Ailene durumunu anlat ve kısa zamanda boşan. Böyle bir insanla ömür geçmez ki kendisi sağlıklı psikolojide biri değil. Aslında bence sen de sağlıklı psikolojide değilsin, nişanlın istiyor diye neden kazandığın halde tercih yapıp atanmıyorsun. İnsanlar kendini parçalıyor atanabilmek için biliyor musun, sen rızkını elinle itmişsin. Aklını başına topla kardeşim, bu adamdan sana hayır gelmez. Şimdiden Allah kurtarsın.
 
Lütfen beni dinleyin. Bana bir yol gösterin. Çok bunaldım. Ben çıkış yolu bulamıyorum. 3 yıl, 3 aylık evliyim. 28 yaşındayım. Tesettürlüyüm. Çarşafı Şerif giyiniyorum Allahın izniyle. Bilgisayar programcısıyım ama eşim çalışmamı istemediği için bende çalışmıyorum bekarken sözleşmeli öğretmenlik yapıyordum daha sonra kpss yi kazandım ama tercihimj yapmadım eşim o zmanlar nişanlı m istemiyor diye. Eşim 36 yaşında. Görücü usulü tanıştık ama sevdik birbirimizi. Ama ben eşimin hasta olduğunu düşünüyorum. Yaptıkları normal şeyler değil ve onu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum. Evimize ailemin gelmesine izin vermiyor. Bunun sebebi olarak biz nikahtan önce bir ayrılık yaşadık ve benim ailem kendi aldıkları eşyaları almıştı çünkü artık onlar hiç istemiyordu bu adamla evlenmemi hemen bittiği için mutlu olmuşlardı daha sonra barışıp yeniden evlenincede eşim asla istemedi ailemi. Onlar bizim yuvamızı yıktı gibi sözler söyledi. Bende daha her sey yeni zamanla düzelir diye düşündüm. Ki onun ailesi çoook berbat şeyler yapmış olmasına rağmen geçmişte kaldı dedim ben görüşmeye devam ettim ki hala yapıyorlar.

Benim ailem ise hiçbir şeyimize asla karışmıyor yani kötü bir durumları söz konusu değil ama eşim hala kin dolu. Arkadaşlarımın, komşularımin, akrabalarımin gelmesine de izin vermiyor eve bir iki komşum var ayda alemde onlara izin veriyor. Bir tek onun annesi ve kardeşi gelebilir bizim eve onun için. Ben hep ağırladım onları ama bir kere bile babama bir kahve ikram edemedim kendi evimde. O kadar canım acıyor ki kardeşlerim bayramlar da bile ablalari na gelemiyor. Markete gitmeme izin vermiyor. Hatta söyle söyleyeyim beni tek başıma hiçbir yere yollamiyor. Hafta da bir gün aileme götürüyor sadece. Para konusunda cimri harçlık istemek zorunda kalıyorum sürekli. Çocuk gibi. Tv izlemek yok. Dizi film her şey yasak. Yani bunlar i yapmak istersem boşanalim diyor hep. Ben onunla mutlu olamayacak miyim? Hiçbir şeye izin vermiyor. Çocuk bile istemiyordu. 1 aydır sadece istemeye başladı oda çok içten bir istek değil henüz her an vazgeçebilir. Gezmeye arada götürüyor ve ağzımdan burnundan getiriyor. Etrafa hep kötü kötü bakıyor her an birini döverek gibi ve benim kafamı bile kaldırmama izin vermiyor.

O kadar korkuyorum ki hep yere bakmak zorunda hissediyorum. İnsanlar a hep beddua ediyor herkes ölsün istiyor bir tek biz kalalım diyor dünyada. Perdeleri açmama bile izin vermiyor. Sürekli gergin agresif ve azarci. Benim canım artık çok yanıyor. Bitsin istemiyorum ama nasıl onun normal biri olması için yardımcı olmalıyım bilmiyorum. Annesi nde de bu tarz şeyler var hep beni bir şeyler le suçlardı. Benim tavaları mı sen mi çizdin demişti bir kere. Yani ona öyle söylüyorlarms. Olmayan şeyleri olmuş gibi düşünüp inanıyor ve ona göre bana tavır alıyor. Mesela benim onlara büyü yaptığıma inanıyor çoğu zaman benim yaptığım hiçbir şeyi yemiyor. Eşim de öyle çoğu zaman bir şey dökülünce ve bozulunca benim bilerek yaptığımı iddia ediyor ve ceza veriyor. Mesela 1.5 sene boyunca bal almadı eve. Benim balı çöpe döktüğümü düşündüğü için. Daha o kadar çok şey var ki. Nasıl anlatsam. Nasıl yazsam ben bilmiyorum.

Eşyaların yerlerine bile karışıyor. Her şeye ne gerek var onu alma bunu buraya koyma vs. Konuşacak pek kimse yok. Aileme anlatamıyorum onlar hiç istemediler evlenmemi anlamislardi ama ben çok geç gördüm yada düzelir biraz anlayışlı olur beni uzdugunu fark eder sandım. Ama çok merhametsiz. Sürekli azar hakaret. İçim acıyor dediği her şeyi yapıyorum ama yine de mutlu değil. Hep daha fazlasını istiyor benden. Benim hep eksik olduğumu yanlış olduğumu söylüyor. Hep itaatsizlikle suçluyor. Saygısız olduğumu söylüyor. Allah şahidim olsun ki her sözünü dinliyorum. Ama hep bir eksik bir kusur buluyor hep sabrediyorum ama sürekli ağlıyorum çünkü üzülüyorum. Ben aile olmak için evlendim ne ailemi istiyor nede kendi ailesi beni istiyor çocuk ta istemiyordu 1 ay öncesine kadar ben anne olmak istiyorum diye ağladım yıllarca ama o sen bir gün çeker gidersin çocuk yapmayalım diyordu. Artık çıldırcam böyle evlilik hayatı olmaz anlatamıyorum hep dua ediyorum zamana bıraktım ama bende ozeniyorum aile görünce bizde aile gibi yaşayalım istiyrum çok şey mi istiyorum . Lütfen yardım edin. Elimden bir şey gelmiyor evden çıkamıyorum çıksam nereye gidip kimden yardım alcam hiç bilmiyorum ki zaten. Şimdiden cevap verenlerden Allah razı olsun inşAllah.
Allah şahidim olsun ki her sözünü dinliyorum diyorsunuz.Neden kendinize bunu yapıyorsunuz ki?Keşke ailenizi dinleseniz ve ömrünüzü heba etmeseniz.Ben düzeleceğini sanmıyorum.Hem niye eşinizi düzeltmek uğruna kendinizden vazgeçeceksiniz ki???
 
Adam seni öyle manipüle etmiş ki her dediğini yaptığına yemin ediyorsun. Adamın her dediğini yapmak iyi birşeymiş gibi algılatılmış sana. Büyük bir algı operasyonu ile kişiliksizleştirileceğinin farkında bile değilsin. Adam seni bir kafese sokmuş ve resmen elinde görülmez sopası ile eğitim veriyor. Adamın tek iyi yönü çocuk istemeyişi. Aklım dimağım durdu bununla nereye varmayı planlıyorsun? Yaşadığın ortamı bir evlilik olarak değerlendirmeden insanlık haklarının elinden alındığını kabul et ve o ortamı arkana bakmadan terket. Ailen şimdi sana kızabilir ama bu geçer. Bir çocukla gidince işler ailenin sana kızmasından daha beter olarak karşında duruyor olacak. Tercih senin herşeyi görüyorsun ve farkındasın.Sadece biraz cesaretle hayatının kalan kısmını kişilikli olarak yaşayacaksın. Ya da bu esaretle artan şiddetle yok olup gideceksin.
 
Boşanıp, iş bulup, aileniz ile birlikte değil de ayrı ev tutup yaşamanız sizin lehinize olur. Tabi ailen başka evde yaşama fikrini nasıl karşılar bilmiyorum. Ama inan bana bu şekilde hayat geçmez. Allah yar ve yardımcın olsun canım 🙁
 
Uzun zamandır tekrar yazmamışsınız, bütün konuyu okudum bu akşam, umarım iyi şeyler yaşamış, yolunuzu çizmişsinizdir. İnşallah yaptıklarımızı buraya da yazarsınız. Yolunuz açık olsun
 
Şu yazılanları dikkate alıp açıklama yapacağım zamana yazık olur. Bir kez geldik dünyaya kölemisin boşa gitsin
 
Böyle birinden çocuk sahibi olmak istiyorsunuz. Yapmayın.
Onun dışında senelerce sizin için uğraşan ananızı babanızı 3 senedir hayatınızda olan ve hayatınızı kolaylastırmayı gec zorlastırın biri yüzünden eviNize bile alamıyorsunuz.
Ayrıca onu siz düzeltemezsiniz terapiye gitmesi gerekiyor.
 
Sen yasadigini filan zannediyorsun??
Bir de cocuk yapip onu da bu cehenneme surukleme sakın...gunah o cocuga cok gunahhh bunu kendine yapiyorsun cocuguna bu cehennemi yasatma..
Ne hayatlar var allahim dön git ailenin yanina cik o hapishaneden.
 
Ay ailenin yani da senin icin olmazmis simdi okudum.
Aman gozunu seveyim cocuk yapma en basta sonra bir meslegin var.en azindan calis biryerlerde kendine bir ev filan tut yap bir seyler ama bu hayata bir kere geldigini de unutma.
 
Sado-mazo
Tencere-kapak
Kendine yardım etmeyene başkası yardım edemez. Çekin, müstehak.
 
Google'a gaslighting yazın ve okuyun. Sizi önce aile ve sosyal çevrenizden izole edip yalnızlaştırmış, sonra öyle bi manipüle etmiş ki artık kendinizi özgüvensiz, beceriksiz hissediyorsunuz. Kendinizi devamlı onu memnun etmeye çalışırken buluyorsunuz. O da siz de sağlıklı bir ruh halinde değilsiniz, o yüzden sizi suçlamak yargılamak istemiyorum. Sadece siz onun sizi inandırdığı gibi ona muhtaç ve çaresiz değilsiniz bunu farkedin. Devamlı ona yaranmaya çalışmaktan vazgeçip lütfen tepki verin, boyun eğmeyin. Dediğini yapmaya devam ettikçe yaranamayacaksınız, güçsüz göründüğünüz için daha çok ezileceksiniz.
 
Lütfen beni dinleyin. Bana bir yol gösterin. Çok bunaldım. Ben çıkış yolu bulamıyorum. 3 yıl, 3 aylık evliyim. 28 yaşındayım. Tesettürlüyüm. Çarşafı Şerif giyiniyorum Allahın izniyle. Bilgisayar programcısıyım ama eşim çalışmamı istemediği için bende çalışmıyorum bekarken sözleşmeli öğretmenlik yapıyordum daha sonra kpss yi kazandım ama tercihimj yapmadım eşim o zmanlar nişanlı m istemiyor diye. Eşim 36 yaşında. Görücü usulü tanıştık ama sevdik birbirimizi. Ama ben eşimin hasta olduğunu düşünüyorum. Yaptıkları normal şeyler değil ve onu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum. Evimize ailemin gelmesine izin vermiyor. Bunun sebebi olarak biz nikahtan önce bir ayrılık yaşadık ve benim ailem kendi aldıkları eşyaları almıştı çünkü artık onlar hiç istemiyordu bu adamla evlenmemi hemen bittiği için mutlu olmuşlardı daha sonra barışıp yeniden evlenincede eşim asla istemedi ailemi. Onlar bizim yuvamızı yıktı gibi sözler söyledi. Bende daha her sey yeni zamanla düzelir diye düşündüm. Ki onun ailesi çoook berbat şeyler yapmış olmasına rağmen geçmişte kaldı dedim ben görüşmeye devam ettim ki hala yapıyorlar.

Benim ailem ise hiçbir şeyimize asla karışmıyor yani kötü bir durumları söz konusu değil ama eşim hala kin dolu. Arkadaşlarımın, komşularımin, akrabalarımin gelmesine de izin vermiyor eve bir iki komşum var ayda alemde onlara izin veriyor. Bir tek onun annesi ve kardeşi gelebilir bizim eve onun için. Ben hep ağırladım onları ama bir kere bile babama bir kahve ikram edemedim kendi evimde. O kadar canım acıyor ki kardeşlerim bayramlar da bile ablalari na gelemiyor. Markete gitmeme izin vermiyor. Hatta söyle söyleyeyim beni tek başıma hiçbir yere yollamiyor. Hafta da bir gün aileme götürüyor sadece. Para konusunda cimri harçlık istemek zorunda kalıyorum sürekli. Çocuk gibi. Tv izlemek yok. Dizi film her şey yasak. Yani bunlar i yapmak istersem boşanalim diyor hep. Ben onunla mutlu olamayacak miyim? Hiçbir şeye izin vermiyor. Çocuk bile istemiyordu. 1 aydır sadece istemeye başladı oda çok içten bir istek değil henüz her an vazgeçebilir. Gezmeye arada götürüyor ve ağzımdan burnundan getiriyor. Etrafa hep kötü kötü bakıyor her an birini döverek gibi ve benim kafamı bile kaldırmama izin vermiyor.

O kadar korkuyorum ki hep yere bakmak zorunda hissediyorum. İnsanlar a hep beddua ediyor herkes ölsün istiyor bir tek biz kalalım diyor dünyada. Perdeleri açmama bile izin vermiyor. Sürekli gergin agresif ve azarci. Benim canım artık çok yanıyor. Bitsin istemiyorum ama nasıl onun normal biri olması için yardımcı olmalıyım bilmiyorum. Annesi nde de bu tarz şeyler var hep beni bir şeyler le suçlardı. Benim tavaları mı sen mi çizdin demişti bir kere. Yani ona öyle söylüyorlarms. Olmayan şeyleri olmuş gibi düşünüp inanıyor ve ona göre bana tavır alıyor. Mesela benim onlara büyü yaptığıma inanıyor çoğu zaman benim yaptığım hiçbir şeyi yemiyor. Eşim de öyle çoğu zaman bir şey dökülünce ve bozulunca benim bilerek yaptığımı iddia ediyor ve ceza veriyor. Mesela 1.5 sene boyunca bal almadı eve. Benim balı çöpe döktüğümü düşündüğü için. Daha o kadar çok şey var ki. Nasıl anlatsam. Nasıl yazsam ben bilmiyorum.

Eşyaların yerlerine bile karışıyor. Her şeye ne gerek var onu alma bunu buraya koyma vs. Konuşacak pek kimse yok. Aileme anlatamıyorum onlar hiç istemediler evlenmemi anlamislardi ama ben çok geç gördüm yada düzelir biraz anlayışlı olur beni uzdugunu fark eder sandım. Ama çok merhametsiz. Sürekli azar hakaret. İçim acıyor dediği her şeyi yapıyorum ama yine de mutlu değil. Hep daha fazlasını istiyor benden. Benim hep eksik olduğumu yanlış olduğumu söylüyor. Hep itaatsizlikle suçluyor. Saygısız olduğumu söylüyor. Allah şahidim olsun ki her sözünü dinliyorum. Ama hep bir eksik bir kusur buluyor hep sabrediyorum ama sürekli ağlıyorum çünkü üzülüyorum. Ben aile olmak için evlendim ne ailemi istiyor nede kendi ailesi beni istiyor çocuk ta istemiyordu 1 ay öncesine kadar ben anne olmak istiyorum diye ağladım yıllarca ama o sen bir gün çeker gidersin çocuk yapmayalım diyordu. Artık çıldırcam böyle evlilik hayatı olmaz anlatamıyorum hep dua ediyorum zamana bıraktım ama bende ozeniyorum aile görünce bizde aile gibi yaşayalım istiyrum çok şey mi istiyorum . Lütfen yardım edin. Elimden bir şey gelmiyor evden çıkamıyorum çıksam nereye gidip kimden yardım alcam hiç bilmiyorum ki zaten. Şimdiden cevap verenlerden Allah razı olsun inşAllah.
Ben gerçekten hemcinslerimin nasıl böyle bu işkenceleri bu hakaretleri bu evliligi kendilerine reva goruyorlar aklım fikrim almiyo...Pes...Yani insan acindan ölür yine çekmez yaa.Bu gercekten akıl tutulmasi gibi bişey
 
Lütfen beni dinleyin. Bana bir yol gösterin. Çok bunaldım. Ben çıkış yolu bulamıyorum. 3 yıl, 3 aylık evliyim. 28 yaşındayım. Tesettürlüyüm. Çarşafı Şerif giyiniyorum Allahın izniyle. Bilgisayar programcısıyım ama eşim çalışmamı istemediği için bende çalışmıyorum bekarken sözleşmeli öğretmenlik yapıyordum daha sonra kpss yi kazandım ama tercihimj yapmadım eşim o zmanlar nişanlı m istemiyor diye. Eşim 36 yaşında. Görücü usulü tanıştık ama sevdik birbirimizi. Ama ben eşimin hasta olduğunu düşünüyorum. Yaptıkları normal şeyler değil ve onu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum. Evimize ailemin gelmesine izin vermiyor. Bunun sebebi olarak biz nikahtan önce bir ayrılık yaşadık ve benim ailem kendi aldıkları eşyaları almıştı çünkü artık onlar hiç istemiyordu bu adamla evlenmemi hemen bittiği için mutlu olmuşlardı daha sonra barışıp yeniden evlenincede eşim asla istemedi ailemi. Onlar bizim yuvamızı yıktı gibi sözler söyledi. Bende daha her sey yeni zamanla düzelir diye düşündüm. Ki onun ailesi çoook berbat şeyler yapmış olmasına rağmen geçmişte kaldı dedim ben görüşmeye devam ettim ki hala yapıyorlar.

Benim ailem ise hiçbir şeyimize asla karışmıyor yani kötü bir durumları söz konusu değil ama eşim hala kin dolu. Arkadaşlarımın, komşularımin, akrabalarımin gelmesine de izin vermiyor eve bir iki komşum var ayda alemde onlara izin veriyor. Bir tek onun annesi ve kardeşi gelebilir bizim eve onun için. Ben hep ağırladım onları ama bir kere bile babama bir kahve ikram edemedim kendi evimde. O kadar canım acıyor ki kardeşlerim bayramlar da bile ablalari na gelemiyor. Markete gitmeme izin vermiyor. Hatta söyle söyleyeyim beni tek başıma hiçbir yere yollamiyor. Hafta da bir gün aileme götürüyor sadece. Para konusunda cimri harçlık istemek zorunda kalıyorum sürekli. Çocuk gibi. Tv izlemek yok. Dizi film her şey yasak. Yani bunlar i yapmak istersem boşanalim diyor hep. Ben onunla mutlu olamayacak miyim? Hiçbir şeye izin vermiyor. Çocuk bile istemiyordu. 1 aydır sadece istemeye başladı oda çok içten bir istek değil henüz her an vazgeçebilir. Gezmeye arada götürüyor ve ağzımdan burnundan getiriyor. Etrafa hep kötü kötü bakıyor her an birini döverek gibi ve benim kafamı bile kaldırmama izin vermiyor.

O kadar korkuyorum ki hep yere bakmak zorunda hissediyorum. İnsanlar a hep beddua ediyor herkes ölsün istiyor bir tek biz kalalım diyor dünyada. Perdeleri açmama bile izin vermiyor. Sürekli gergin agresif ve azarci. Benim canım artık çok yanıyor. Bitsin istemiyorum ama nasıl onun normal biri olması için yardımcı olmalıyım bilmiyorum. Annesi nde de bu tarz şeyler var hep beni bir şeyler le suçlardı. Benim tavaları mı sen mi çizdin demişti bir kere. Yani ona öyle söylüyorlarms. Olmayan şeyleri olmuş gibi düşünüp inanıyor ve ona göre bana tavır alıyor. Mesela benim onlara büyü yaptığıma inanıyor çoğu zaman benim yaptığım hiçbir şeyi yemiyor. Eşim de öyle çoğu zaman bir şey dökülünce ve bozulunca benim bilerek yaptığımı iddia ediyor ve ceza veriyor. Mesela 1.5 sene boyunca bal almadı eve. Benim balı çöpe döktüğümü düşündüğü için. Daha o kadar çok şey var ki. Nasıl anlatsam. Nasıl yazsam ben bilmiyorum.

Eşyaların yerlerine bile karışıyor. Her şeye ne gerek var onu alma bunu buraya koyma vs. Konuşacak pek kimse yok. Aileme anlatamıyorum onlar hiç istemediler evlenmemi anlamislardi ama ben çok geç gördüm yada düzelir biraz anlayışlı olur beni uzdugunu fark eder sandım. Ama çok merhametsiz. Sürekli azar hakaret. İçim acıyor dediği her şeyi yapıyorum ama yine de mutlu değil. Hep daha fazlasını istiyor benden. Benim hep eksik olduğumu yanlış olduğumu söylüyor. Hep itaatsizlikle suçluyor. Saygısız olduğumu söylüyor. Allah şahidim olsun ki her sözünü dinliyorum. Ama hep bir eksik bir kusur buluyor hep sabrediyorum ama sürekli ağlıyorum çünkü üzülüyorum. Ben aile olmak için evlendim ne ailemi istiyor nede kendi ailesi beni istiyor çocuk ta istemiyordu 1 ay öncesine kadar ben anne olmak istiyorum diye ağladım yıllarca ama o sen bir gün çeker gidersin çocuk yapmayalım diyordu. Artık çıldırcam böyle evlilik hayatı olmaz anlatamıyorum hep dua ediyorum zamana bıraktım ama bende ozeniyorum aile görünce bizde aile gibi yaşayalım istiyrum çok şey mi istiyorum . Lütfen yardım edin. Elimden bir şey gelmiyor evden çıkamıyorum çıksam nereye gidip kimden yardım alcam hiç bilmiyorum ki zaten. Şimdiden cevap verenlerden Allah razı olsun inşAllah.
Adam deli öz güven sıfır evde size eziyet ediyor bide disardaki insanlardan ne istiyor hasta o hasta yasaklarla dolu bir hayat ne yaparsan yap olmaz yürümez zaten kapalı bir bayanmissınız perde actirmamak nedir ya kendini üzme bu adam için düzelmez kardeşim
 
Asla düzelmicek, en fazla 2-3 gün normal insan gibi davranicak sonra o mutluluk huzur onu rahatsiz edicek ve yine olay cikaticak. Bu böyle ömürrrr boyu sürücek eger sansliysan ve inancin agir basip intihar etmezsen. Kocan senden önce ölürse bi yandan icin acirken diger yandan allahim beni kurtardin diye sükrediceksin. Ne aci dimi ?!
En iyisi bi an önce ayril ve yeni bi yuva kur. Insallahhh rabbim sana cok saygi görecegin ve sevilcegin bi yuva nasip eder
 
Herkese tek tek cevap yazmak çok zor o yüzden buradan ortak yazıyorum. Öncelikle hepinize çok teşekkür ederim cevaplarınız için. Bundan sonra yazacak olanlara da Teşekkürler. Kimisi kızdı bana kimisi acıdı kimisi anlam vererek akıl verdi. Elbette herkesin hayatta bakışı farklı ama size söyle bir izlenim vermiş olabilirim Doğulu veya cahil bir aile vs. Asla ben izmirliyim eşim bodrumlu. Eşim mühendis bende programci iki üniversite bitirdim. Ailem de tek bir kişi boşunma demez kimse eşimin bu anlattıklarımı bilmeseler bile sevmiyorlar. Akrabalarım herkes dahil buna. Ve ben bu anlattıklarım anormal diye yazdım zaten normalim değil bunlar sadece bu kadar şeye bile katlandım her şeyin ileride iyi olacağını düşündüğün içim demek istedim ona rağmen olamayacak mi acaba diye sormak istedim. Ki benim bekar olduğum dönem de bu tarz acı anılarla dolu. O zmanlarda da ailem den sevgi saygı anlayış görmedim şimdi aklıma geldikçe deliricek gibi oluyorum oraya da gidesim gelmiyor diyorum ki sanki orası daha mı iyi. Evlenince kıymetli oldum onlar için. Eşim için de gidecek oldum mu kıymetli oluyorum. Diyorum ki ben de mi problem niye herkes yanındayken sevmiyor kıymet bilmiyor. Benim aileme de çok fedekar oldum okuldan gelirdim küçük kardeşlerim vardı annem yetisemiyrodu ve ben üstümu bile değişmeden çamaşır ser bulasik yıka sofrayi topla çocukları uyut evde olduğumda evi supur sil misafirler gelince her şeyi yap hiç ama hiç ders çalışacak vakit bulamazdm hep evde olduğumda yatana kadar şunu yap bunu yap ki denmeden yapardım ama yinede kıymet yoktu sürekli bana bağırıp bunu niye yapmadın bir işe yara inine girip durma gibi hakaretler asla bir yere gidemezdim okul hariç neler çektim. Her defasında ailem bir gün kıymetimi bilecek diye sabrettim şimdi de eşime aynısını yapıyorum o yüzden alışmış sanki vücudum ama artık beynim kaldırmıyor. Hiç kimsenin beni anlama ihtimali yok etrafimda. Şunu bilin ki bu konuyu açarken ben zaten eşiğin üzerindeydim yani ne içeride ne dışarıda gitmeye hazır ama kalmakda ister gibi çünkü hayatım boyunca yaşadığım her şeyi düşündükçe bir adım içeri giriyorsam bir adımda dışarı atıyordum ve sonunda eşik de kaldım. Artık kendimi iyi hissetmiyorum gitmek istesem de gitmeyi isteyeceğim bir yer yok ki..
Doğulu ve cahil bir aile değiliz izmir ve bodrumuyuz mu yazmışsınız bu nasi hadsiz bi cümle acaba yahu? Izmirli ve bodrumlu olmak cehaletten kurtaramamış, insan böyle bir genellemeyi bu ortama yazarken biraz düşünür pes....
 
B-O-Ş-A-N. Yazık etle gençliğine sen zaten yeteri kadar tutucusun anladığım kadarıyla daha ne istiyor senden. Hayatını mobilyalara bakarak geçirmezsin, çocuğunun da 4 duvar arasında büyümesini istemezsin herhalde. Kaç hiç arkana bakma insanlar asla düzelmez.
 
Back
X