Senelerdir gördügüm psikolojik siddetten, saygisizliktan ve ilgisizlikten dolayi esimden ayrilma karari almistim, bir aydan biraz fazla oldu. Fakat esim pesimi birakmiyor. Babamlardayim, burdan kovuldugu icin gelemiyor buraya, telefon numaramida degistiriyorum, bu hafta yeni bir simkart gelecek. Ama bu seferde is yerime gelecek, bir kac sefer geldi ben telefonu acmayinca. Bu süreci bu kadar zorlastirmasini istemiyorum, ama laftan anlamiyor. Korkuyorum, babamla kardesimle arasinda birsey olacak diye, erkek siniri her an hersey olabilir. Ilk hafta ayrildigimizda Türkiyeye dönmeye karar vermisti ama sonra bir anda degisti, sabredip bekleyecegim, düzelecegim diyor, tabi ailesininde baskisiyla, kendini affettir diyorlar.
Ayrilik karari alirken bile baskidayim. Sert mizacli bir insanda degilim, sonucta iyi veya kötü yaptigi bütün saygisizca ve düsüncesizce davranislarina ragmen gecirdigimiz iyi günlerin hatrina kötü davranmak istemiyorum. Fakat anlamiyor.
Ne yapayim kizlar? Taktik verin bana lütfen
Ayrilik karari alirken bile baskidayim. Sert mizacli bir insanda degilim, sonucta iyi veya kötü yaptigi bütün saygisizca ve düsüncesizce davranislarina ragmen gecirdigimiz iyi günlerin hatrina kötü davranmak istemiyorum. Fakat anlamiyor.
Ne yapayim kizlar? Taktik verin bana lütfen
