Sakin olup olmadigimi yazdiklarimdan nasil yansitabilirim ki? Yasadiklarima dair utanc, pismanlik, korku, kaygi bircok duyguyu yasiyorum. Duygy kargasasi icinde donuk bir haldeyim. Bir taraftan da sönük olmamak icin fevri sacma girisimlerde bulundum bana yakismayacak seyler yaparak. Ilk defa esimden tokat yedim.. Ve o korkuyla cocugu alir gotururum hazirlanmazsan lafina dahi inanip gittim. Yapamazdi, suan biliyorum ki yapamazdi. Ama olmasi gerekiyodu, demek ki oraya gidip bir seyleri gormem gerekiyordu. Her seyin kafamda netlesmesi gerekiyordu. Biz daha once coknsiddetli kavgalar ettik. Fiziksel olarak degil ama sinir krizleri gecirdigim anlar oldu. Birbirimize soylenmiyecek laflar ettik. Saygiyi coktan yitirdik. Uzun suredir aramiz bozuktu. Ust uste ona hakaretler etmistim "bu bebek iyi ki var ama keske senden olmasaydi, sen adam degilsin, insan degilsin" gibi... hepsinin patlamasi tokat oldu. Ve asla kabul edilebilir bir durum degil. Hic kimse yetiskin bir insana tokat atamaz, annem dahi. Tehditlerine asla inanmiyorum devlet memuru ve paraya tapan biri. Memuriyetinin elinden alinmasi ölümle es deger. Sadece caresiz, sinirli ve ondan korkacagimi dusunup de bu laflari soyluyor. Ama gram korkum yok. O yuzden geldimnburaya ve sakin bir sekilde bekliyorum. Sakin bir sekilde de konusup bitirmek istiyorum, annem geldikten sonra.
