Eski konu ama yazmadan edemedim.o sorun hic bitmiyo iki yıllık evliyim bir kızımız var ama hala ailesi için yaşıyoruz. Bir zamandan sonra beklentisiz oluyosun kendini saliyosun hayaller bitiyor heyecan bitiyor hele özgüven hic kalmiyor... Bakalım nereye kadar hangi yolu denesen bos, eşinin kendinde olması lazim,bazen düşünüyorum bosanirsam tekrar mutlu olabilirmiyim...
Siz en başta yanlış yapmışsınız. Kendi ailenize göstermediğiniz ilgiyi eşinizin ailesine neden gösteriyosunuz. Gelin almak gelin gelmek diye bişey mi kaldı artık.
Eşimde böyleydi hergün annesini aramam gerekiyomuş ablası öyle tapıyormuş. Ben artık ana babamın evinden çıkmışım oraya gelin gitmişim.
Ben anne babamın evinden çıkmış olabilirim ama kimsenin evinede hiç bişey olarak gelmiş değilim. Evim ayrı barkım ayrı. Kendi annemle iki güne bir konuşurken kaynanamı habire arayamam. Ben senin ana babana evlatlık yapmak için evlenmedim diyemiyomusunuz? Sizin ana babanıza yazık değilmi büyütmüşler kaş yaşına getirmişler evlendiğiniz üç günlük adamın ana babası için onları ziyarete bile gitmiyosunuz.
Dizginleri azıcık elinize alın toprakta bitmedim ben diyebilin. İşine gelmiyosa ayrılalım ben bunun için evlenmedim diyin. ( zaten büyük ihtimalle göze alamaz bunu)
En büyük hata sizde.
Ben kimsenin ailesine dahil olmadım, seninle ortak bir yaşam için adım attık de. İnsanlar gelin aldık, kadın erkek evine dahil olur mantığından sıyrılamadılar hala. Sanki eve gündelikçi alır gibi ne öyle gelin geldin bize. SSK yapıyorlar mıymış sorsana