Merhaba arkadaşlar ben yeni evli bir bayanım benim sorunum şu eşim asker eşimle nisanlanmadan önce eşimin ailesi herşeyi yapacaklarmış gibi vaadlerde bulunuyorlardı (akrabayiz) nikaha kadar eşim kiredi çekecek kalan masraflarida ailesi karsilayacakti böyle söylediler ama nikahtan sonra geri kalan herşeyi eşime taksit yaptırdılar ve bunu nikahtan sonra söylediler zaten ailemle de hiç iletişime geçmediler en ufak şeyde kavga çıkıyordu zaten eşim asker maaşı yüksek diye herşeyi üstlendi ama ben bunu kabul etmedim bana kimse sormadı ben a dan Z ye üstüme dusen herşeyi yaptı üstelik babam bile yok tek başıma annemle herşeyimi yaptım borçsuz evlendim ama eşimin borcunun sıkıntısını cekermiyim diye kimse sormadı neyse evlendik herşeyimi altın olan herşeyimi verdim bozduk borçlara verdik çok zor zamanlar geçirdik ailesi yardım etmedi benim ailem borç para verdi arada birde para gönderdi ben ihtiyaçlarımı alaym diye ama onu bile eşime verdim babası arabayı vericem evlenince dedi evlendik vermedi izne gidiyoruz bize araba lazım oluyor vermiyor damadı tatile gidiyor ona veriyor eşimde bunlara hiç bir tepki vermiyor evliliğin ilk haftası bilezikleri bozup araç aldık baabasi vermeyince eşim ise otostop la gidiyordu çünkü uzakta iş yeri aracında masrafını karsilayamadik eşim babamdan arabayi istiycem bizimkini satayım elimiz düzelince babama aracı geri veririz dedi babasıyla konuştu babasi veririm dedi biz izni ayarladım ona göre gittik izne babası aracı veremem ben aracı sarıçam demez mi yine eşim sesini çıkarmadı ve en son geçen ay izne gittik ve araç lazım oldu vermedi 1 hafta sonra damadı şehir dışına çıkacak diye aracı ona verdi ve eşim hiç sesini cikarmadi eşime yapilan benim zoruma gidiyor ama o hala bu olanlara rağmen babam diyor en çok onu seviyorum diyor bu borç içinde bana dışardan yemek yemeseydinde sıkısmasaydik dedi annesi laf sokuyor sesini çıkarmıyor hep ben haksizim onların yanında bana dusmaniymisim gibi davranıyor ve şuan da benim verem burda yok ben mesleği bırakılan borcumda azaldı diyor inanirmisiniz ben borcuna katlandim herşeyimi verdim hafiflettim yanında ben durdum onu ayağa ben kaldırdım ama en kıymetli olan annesi babası oldu ve onlardan uzak kalmamak için borcu az diye mesleği bırakılan diyor bende artık ben dayanamıyorum bırakacaksın bırakırsın gidersin ama ben olmam gelmem bosanirim dedim çünkü orada yaşarsak bana da tanısı değişecek 15 günlük tatilde ne çektiğimi ben biliyorum hastaydı iyileşsin diye bitki çayları verdim ilaçları kendi ellerimle icirdim iyileşti bana bulaştı gribi geceden uyuyamadım ertesi akşama kadar yataktan kalkamadım yanıma gelipte iyimisin bile demedi tartışıyoruz annesi bı yandan eşim bı yandan düşmanmisim gibi davranıyorlar laf sokup gülüyorlar yani ağlıyorum yüzüme bile bakmıyorlar psikolajimi cokertiyorlar oraya gidince kendimi kötü hissediyorum huzurum olmuyor eşim ben yokmuşum gibi davranıyor ve o kadar desteğine ragmen hayatında değer verdigi en son kişiyim ne yapacağımı şaşırdım