Çok haklısınız çok bunaldım yıllarca aileme göre şekil almaktan eşime baskı yapmaktan eşimin yanlışa bulaşmasından ayrılmaya kalkıp her seferinde geri dönmekten. Evliliğim oyuncak oldu resmen. 3 tarafta da suç var diyorum 3 taraf olmaz diyorlar. Bir yerde evet doğru fakat olan oldu. Kafam karışık bunalımdayım ve beni hiç tanımayan dışardan gözlerin fikrini almak istedim. Çevrem tamamen beni tutuyor eşimi suçlu buluyor çünkü eşim rahat bir karakter samimi olunca esprisinin dozu yok 7-24 görüşür hani mesafe kalmaz. Ben tabiki ailemle bu derece iç içe olmayı hiç istemedim. Yani bir yerde o yüzü eşimde çok verdi. Bir diğer problem de eşimde kırılıp geri barışma yada mesafe koyup sadece görevlerini yapma gibi bir şey yok. Geçmişinin de büyük bir payı var. Kimsesizliğe alıştığı için yanımda gerçekten olanlar olsun aile diye nezaket diye kimseyle görüşmem kafasında. Yani biriyle ters düşünce küsüyor, siliyor. Aileme mesafeli gitse gittiğinde damat gibi otursa hizmet edilse gidilmesi gerektiği zaman gitse kimseden maddi bir beklenti içine girmeseydi yani bahsettiğim olayda babamdan arsayı istemeseydi kardeşim gil karşı çıkmayacaktı onların bu yanını hiç görmeyecektik küsmeyecektik onlar bu kadar düşüp eşimin kardeşime olan samimiyetini yanlışa çekmeyip bizde şehir değiştirmeyecektik yani herşey birbirine çok bağlantılı o onu yapmasa bu bunu yapmazdı vs vs. Anlayacağınız o kadar sıkıldımki herkesle küsmekten. Eşim benim ailem kendi ailesi herkesle küs. Herkesin bir problemini görüyor ve siliyor. Anlatmaya çalışıyorum problemsiz aile olmaz sen görevini yap diyorum yok olmuyor. En son babama ettiği hakaretlerle benim ailemi geri dönüşü olmayacak şekilde bitirdi işte. Ben ne yapayım kafamı taşlara vursam yeridir.
