eşime endeksli yaşamam

annemiolcamben

Üye
Kayıtlı Üye
20 Temmuz 2018
669
328
18
30
ayyyy kızlar yardım edin nolur senelerdir kafamı kurcalayan bi soru/sorun var.ben acaba eşime endeksli mi yaşıyorum?yıllardır diyorum çünkü 6 sene flört ettikten sonra evlendik kendisini 15 yaşinda tanidim diyebilirim hal böyle olunca da gözümü onunla açmış oldum başka ilişkilerle tecrübe edinemedim veya birinden vazgeçebilmek elinin tersiyle itmek nasıl bişey bu duyguları hiç bilmedim.zaman zaman bizim de kavgalarımız oluyodu elbet ama genelde benim alttan almamla(özür dilemezdim sadece daha ılımlı davranırdım)bir şekilde tatlıya bağlanırdı.
ben biraz yumuşak başlı bi insanımdır ben iyi olursam karşımdaki de iyi olur kafasındayım bi de çok erken tanımanın da verdiği toylukla eşim beni istediği gibi yönlendirdi üzerimde baskı kurdu(şuraya gidemezsin bunu yapamazsin şununla görüşemezsin gibisinden)
ama ben bu durumdan o zaman da çok rahatsızdım simdi de çok rahatsızım hep degistirmeye çalıştım yapamadım şimdi sizin fikirlerinizden medet umuyorum..
üzerimde acayip bi psikolojik baskısı var.
yani şöyle ki;beni sevdigini düşünüyorum ama sanki benim hayatıma saygisi yok gibi.onun istedigi gibi adim atmaliyim.gerekcesi de şu;ben hayatı insanlari tanımıyomuşum onun istedigi gibi hareket etmezsem üzülürmüşüm.
ama ben özgür olmadıkça daha çok üzülüyorum.artık bu baskı benim de içime zamanla öyle yerleşmiş ki en ufak bana suratıni ekşitse moralim bozuluyo kendimi hatalı hissediyorum.bunun artık özgüvensizlik olduğunu bile düsünmeye başladım.halbuki başka yerde atmaca gibiyim kendine yetebilen bi insanım bazen eşimin bana büyü yaptirdigini bile düsünüyorum(ciddiyim)
çünkü ruh halim onun bana davranışına gore degisiyo ona endeksli gibiyim bana iyi davranirsa mutluyum kötü davranırsa sebepsizce çok mutsuz oluyorum.
nedir kızlar bu işin hal caresi Allah aşkina bi yol gosterin boyle zihnim esir gibi yaşamak istemiyorum.simdiden zaman ayırıp yorumladiginiz icin teşekkür ederim canımsınız..

not:boşan diyecek arkadaşlar bosanacak kadar vahim bi rahatsizligim yok sadece bu durumu degistirebilirsem degistirmek istiyorum belki farkli bi fikir veren olur diye actim konuyu.
kendimden bahsetmemisim 23 yasindayim esim 25 yasinda 6 aylik hamileyim 2 senelik evliyim.esim genel anlamda ilgili sadık bi eş.
 
dogru ama simdi hic sansim yokmu
Eğer anlayışlı biri ise konuşmayı deneyin bi anne adayı olduğunuzu çocuk yetiştireceğinizi doğruyu yanlılı ayırt edebilecek durumda olduğunuzu anlatın sakince. Ve o size surat yapınca modunuzu düşürmeyin belli etmeyin bunu da size karşı kullanmasın.
 

İyi bir çift terapisti bulup gitseniz faydalı olabilir.
 
de
falarca konusmaya kalktim.ki biliyo onu yanilticak bisey asla yapmayacagimi.bu sakınma kiskancliktan ya da koruma icgudüsünden falan degil.bence boylesi ona daha kolay geliyo surekli evde oldugumu bilmek ya da sadece kimlerle konustugumu bilmek.beni kontrol altinda tuttugunu dusunuyo ama bana ne kadar kotü hissettirdiginin farkinda degil.isin kötüsü bu davranislar zamanla kemiklesti ve artik yanlis yaptigina asla inanmiyo alisti cunku bu duyguya
 
Sevgiliyken uğraşsanız daha kolay olurdu. Şimdi de çözümü dik başlı olmak. Sizi kaybetmek istemeyecektir o sebeple kendi istediğinizi yapın. Ergen yaşlarda insan kabul ediyor ama zamanla zorlaşıyor. 30 yaşına gelip yönetilmek daha da ağır gelecek. Boşanıp gitmek isteyeceksiniz muhtemelen. Kendi isteklerinizi yapın. Yetişkin olduğunuzu kabul ettirin. Oturup konuşun bunları en güzeli.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…