Konu sahibi arkadaşım inan senin yaşadıklarının birebir aynısı olmasada çoğunu bende yaşadım inan çok zor seni anlıyorum haklısın. Yalnız iki önemli fark var birincisi benim eşimin hakareti bağırması falan filan yoktur, ikincisi benim eşim benden neyi nasıl yapmamı istiyorsa kendisi de aynı şekilde davranır. 16 yıldır evliyim ve eşim bir bayanla konuşmamak için azami çaba sarfeder ama konuşmak zorunda kaldığı durumlarda ki buna benim kızkardeşlerimde dahildir yüzlerine bakmadan kafası yere eğik bir şekilde konuşur. Yani bu adamın hayat felsefesi böyledir. Yapacak bişi olmadığı için kabullendim, ama inan bende ilk zamanlar çok zor, stresli günler yaşadım. Hep acabalarla geçti günüm. Görüştüğümüz arkadaşlarımız var genelde ayrı otururuz, gerçi daha rahat oluyoruz böyle. Kıyafet sorunu da had safhadaydı, ki ben devlet dairesinde memurum düşün artık. Diğer konular beni çok yormadı alıştım ama kıyafet sorunsalına bir türlü alışamıyordum en sonunda yumruğu masaya bir vurdum, yıktım ortalığı yeter artık çarşafa mı gireyim ne istiyorsun benden gibilerinden verdim veriştirdim ki ben kapalı bir insanım, yani edepsizlikle bu sorunu çözdüm.
Merak etme eğer eşinin psikolojik bir sorunu yoksa zamanla herşey rayına oturuyor ve ilişkiler yoluna giriyor, inan bana eşine alışacaksın, hal ve hareketlerini olduğu gibi kabulleneceksin ve bazı şeylerin değiştiğini de gözlemleyeceksin.
Benim evliliğimin 10. senesinde buzdolabımızı değiştirmiştik, dolap geldiği zaman ben odaya girmiş ve çıkmamıştım eşim "ya bi gelip baksana adamlar kullanım ve temizlik hakkında bilgi verecekler" demişti ve ben hönkkk olmuştum.Nasıl yani dediğim zaman "ya gel gel adamlar senimi yiyecek" dedi. Yani değişim oluyor ve sen bile şaşırıyorsun.
Sabret, amaaaa sakın kendini ezdirme, hakarete, şiddete gelemem ve sende gelme, bu konularda asla taviz verme.
Rabbim yar ve yardımcın olsun.