eşime hiç bir seyi söyleyemiyorum

merhaba arkadaşlar bugunlerde evliliğimin beni ne kadar değiştirdiğini farkettim.....
evlenmeden önce sosyal özgüveni son derece yerinde bi insandım ...
ama evlendikten sonra eşimin sayesinde kapıdan çıkarken bile 10 kere düşünen( acaba gitsem kocam bişi dermi yine mi tartışırız gibi..)
bi olay yaşasam örneğin anahtar kapının yüzünde kalmış bunu bile söylemeye cekinen.... ki dün akşam bu olayı yaşadım ... ve eşim kim geldi neden geldi die sorduğunda cvp veremedm israra karsı söyleyincede bir sürü tepki aldım ... nasıl insanmışım nasıl böle bi hata yaparmışım çok dikkatsizmişi vs...
sonra kapı calınca kapıyı acmıycakmışım eşim acmalıymış karsıda erkek varsa kendi için açtığını falan düşünürmüş...
eve bi erkek misafir gelse sürekli kendimi göstermeye calışıyormusum ... örneğin camlara sineklik yapılmaya geldi nasıl yapıyolar die bakmaya gitmiştim 2 dk kadar kaldım .
bunun gibi milyonlarca sayabilirim ....
yaNİ anlıyacagınız çok bunaldım ..... sürekli tepkili bir eşş.... asla korkmuyorum ama ne biliyim çok cekiniyorum kendi öz güvenimi tamamen yitirdim ... eşimle ise çok konuştum öle sey olmaz sacmalama bana güvenmiyormusun bak kaç yıl oldu yapma böle dedim ... ama nafile fikir zikir aynı .... birlikte oturmaya bile gidemiyoruz ... bayanlı ortamda oturmak istemiyormuş haremlik salamlık olsa gidermiş .... kaldı kii eşim gerek iş arkadaşları gerekse üniv. teden kız arkadaşlarıyla çok güzel sohbet edebilen bi insan .. yani bayanı erkeği yoktur normaL SARTLARDA ... AMA SÖZ KONUSU BEN OLUNDA TAM TERSİ Bİ İNSAN NE YAPMALIYIM NASIL Bİ YOL İZLEMELİYİM SİZCE
al benden de o kadar :(
 
:1::1::1::1::1:
saol cnm yaşaması anlatmak kadar olay olmuyor ne yazık ki ... ne deyim iişallah DÜZELİRİM

güzelim düzelmesi gereken sen değilsinki sen kendini çok iyi ifade edebilen bir bayansın ve herşeyden önce annesin, yani keşke başka çözüm gelse aklıma bide şu var arkadaşlar diyoya psikolog psikiyatrist falan diye kendinde problem görmeyen birine doktor yardım edemezki, doktorla ya konuşmıcak ya da bambaşka şeyler anlatıcak, evlilik terapisti bi çözüm olabilir belki, sanırım psikolog sizi ayrı ayrı almış odaya ama evlilik terapisinde öyle değilmiş ikinizde konuşuyosunuzki uzman iletişiminize bakıyo, bazen çiftleri yalnız bırakıp seslerini kayda alıyomuş sonradan dinletiyomuş bakın bu ses tonu kırıcı vs falan diye, sonradan dinleyince vay be ben bunlarımı diyorum eşime diyen oluyomuş
 
haydaaa kıskançlığında bu kadarı pes yani haremlik misinde sen erkeklerle hiç muhattab olmıcaksın yok artık yaa sonuçta eve sineklik yapılırken ve ya herhangi bişi neyse işte tabiki kontrol ediceksin hatta ben başında beklerim daha bakalım işlerini doğru yapıyolarmı ya da öğrenmem gereken bir tarafı varmı aldığı m şeyin diye bence bu kadarı kıskançlık değil hastalık:19:
 
bu adam 70 yaşınada gelse sana yine aynı davrancaktır şüpheli adam ve insanı suçlu hissettirir psikolojinizi yer bitirir buna asla izin vermeyin kendinize çok büyük haksızlık yaparsınız siz ezildikçe tepenize binecektir
 
merhaba arkadaşlar bugunlerde evliliğimin beni ne kadar değiştirdiğini farkettim.....
evlenmeden önce sosyal özgüveni son derece yerinde bi insandım ...
ama evlendikten sonra eşimin sayesinde kapıdan çıkarken bile 10 kere düşünen( acaba gitsem kocam bişi dermi yine mi tartışırız gibi..)
bi olay yaşasam örneğin anahtar kapının yüzünde kalmış bunu bile söylemeye cekinen.... ki dün akşam bu olayı yaşadım ... ve eşim kim geldi neden geldi die sorduğunda cvp veremedm israra karsı söyleyincede bir sürü tepki aldım ... nasıl insanmışım nasıl böle bi hata yaparmışım çok dikkatsizmişi vs...
sonra kapı calınca kapıyı acmıycakmışım eşim acmalıymış karsıda erkek varsa kendi için açtığını falan düşünürmüş...
eve bi erkek misafir gelse sürekli kendimi göstermeye calışıyormusum ... örneğin camlara sineklik yapılmaya geldi nasıl yapıyolar die bakmaya gitmiştim 2 dk kadar kaldım .
bunun gibi milyonlarca sayabilirim ....
yaNİ anlıyacagınız çok bunaldım ..... sürekli tepkili bir eşş.... asla korkmuyorum ama ne biliyim çok cekiniyorum kendi öz güvenimi tamamen yitirdim ... eşimle ise çok konuştum öle sey olmaz sacmalama bana güvenmiyormusun bak kaç yıl oldu yapma böle dedim ... ama nafile fikir zikir aynı .... birlikte oturmaya bile gidemiyoruz ... bayanlı ortamda oturmak istemiyormuş haremlik salamlık olsa gidermiş .... kaldı kii eşim gerek iş arkadaşları gerekse üniv. teden kız arkadaşlarıyla çok güzel sohbet edebilen bi insan .. yani bayanı erkeği yoktur normaL SARTLARDA ... AMA SÖZ KONUSU BEN OLUNDA TAM TERSİ Bİ İNSAN NE YAPMALIYIM NASIL Bİ YOL İZLEMELİYİM SİZCE

canım ;

eşin kendi düşüncelerini sana empoze etmeye çalışıyor
zamanla sende acaba demeye başlarsın
eşimde bir dönem bana ''sen ne anlarsın,senin kafan çalışmaz''
hep bu cümleleri kuruyordu
kendimi pasif hissetmeye başlamıştım
ama asla kabullenmedim tabi,kendimden emindim
şimdi öyle birşey dediğinde
bende diyorum ki;
Çok şükür aklım herşeye çalışıyor banada yetiyor
evet bir konuda çalışmamış seni tercih etmişim...:36:
o zaman çok kızıyor....

onu can evinden vuruyorum..

erkekler böyle işte..
sen eşinin düşüncelerini çok önemseme ama rahatsızlığınıda dile getir...

çok ağır bir itham çünkü...
 
Konu sahibi arkadaşım inan senin yaşadıklarının birebir aynısı olmasada çoğunu bende yaşadım inan çok zor seni anlıyorum haklısın. Yalnız iki önemli fark var birincisi benim eşimin hakareti bağırması falan filan yoktur, ikincisi benim eşim benden neyi nasıl yapmamı istiyorsa kendisi de aynı şekilde davranır. 16 yıldır evliyim ve eşim bir bayanla konuşmamak için azami çaba sarfeder ama konuşmak zorunda kaldığı durumlarda ki buna benim kızkardeşlerimde dahildir yüzlerine bakmadan kafası yere eğik bir şekilde konuşur. Yani bu adamın hayat felsefesi böyledir. Yapacak bişi olmadığı için kabullendim, ama inan bende ilk zamanlar çok zor, stresli günler yaşadım. Hep acabalarla geçti günüm. Görüştüğümüz arkadaşlarımız var genelde ayrı otururuz, gerçi daha rahat oluyoruz böyle. Kıyafet sorunu da had safhadaydı, ki ben devlet dairesinde memurum düşün artık. Diğer konular beni çok yormadı alıştım ama kıyafet sorunsalına bir türlü alışamıyordum en sonunda yumruğu masaya bir vurdum, yıktım ortalığı yeter artık çarşafa mı gireyim ne istiyorsun benden gibilerinden verdim veriştirdim ki ben kapalı bir insanım, yani edepsizlikle bu sorunu çözdüm.

Merak etme eğer eşinin psikolojik bir sorunu yoksa zamanla herşey rayına oturuyor ve ilişkiler yoluna giriyor, inan bana eşine alışacaksın, hal ve hareketlerini olduğu gibi kabulleneceksin ve bazı şeylerin değiştiğini de gözlemleyeceksin.

Benim evliliğimin 10. senesinde buzdolabımızı değiştirmiştik, dolap geldiği zaman ben odaya girmiş ve çıkmamıştım eşim "ya bi gelip baksana adamlar kullanım ve temizlik hakkında bilgi verecekler" demişti ve ben hönkkk olmuştum.Nasıl yani dediğim zaman "ya gel gel adamlar senimi yiyecek" dedi. Yani değişim oluyor ve sen bile şaşırıyorsun.

Sabret, amaaaa sakın kendini ezdirme, hakarete, şiddete gelemem ve sende gelme, bu konularda asla taviz verme.

Rabbim yar ve yardımcın olsun.
 
aslında ne özgüvenini kaybettin ne de asosyal bir insan olmuşsundur..

sadece sürekli yerli yersiz knuşan bir eşin var ve sen ona bu açıklamalrı dön dön yapmaktan

bunaldığın için kendini çekmişsin hayattan...benim ablamda öyle çünkü..

her konuda söyleyecek saçma birşeyleri olan eniştimle muhattap olmamak için

sessiz kalmayı tercih ediyor..ondan korktuğu için değil sadece

kafası anlamayan birine saatlerce bişeyler anlatmaya tenezzül etmek istemiyor...bütün amaç o.

ama ablam bazen çizgisini çizer uuzun bir müddet eniştem ordan dışarı çıkamaz:)yani birbirlerini

idare ediyorlar..bana kalsa idare eder miyim beni hayattan bu kadar soğutacaksa

etmezdim galiba..birine katlanmak çok zor..senin yükünü kimse tahmin edemez...

ya ablam gibi takmamaya çalış ya da sende kendi sınırlarını arada ona hatırlat...anladığı dil

neyse artık..aşk ,sevgi bir yere kadar,birey olamadığın zaman hiçbiri çekilmiyor...
 
arkadaşım aynı teyzem anlatıyor gibi hissettim. benim teyzemin de eşi aynı senin eşin gibiydi. eniştem yurt dışına çıkınca teyzem kapı dışarı çıkabiliyordu ancak. 35 yıl evli kaldılar. kuzenimin düğününe giderken teyzemi üç kere arabadan indirdi yüzünü temizle makyajın çok diye. kadıncağız gitti yıkadı en sonunda, makyajsız gitti oğlunun düğününe. hayatında bir kere saçını boyayamadı. kimsenin düğününe, cenazesine gidemedi teyzem. kocasına da çok güvenirdi ama kuzenime babası teyzemi defalarca aldattığını, ondan kurtulmak istediğini söylemiş.

kuzenimi evlendirdiler 1 yıl sonra da boşandılar. eniştem 60 yaşındaki teyzemi terk etti gitti. teyzem ilk birkaç ay döner diye bekledi ki sonra tebligat geldi. neyse teyzem şimdi çok rahat saçı başı boyalı, hergün bir programı var, geziyor.

arkadaşım diyeceğim o ki, düzelir diye umut etme. 3 yıldır böyleyse, bu böyle devam eder..
 
eşine akıl sır erdiremedim ben:44:seni her açıdan kısıtlıyor ama kendisi çok rahat hareket edebiliyor:23:sende onu kısıtla canım bayanlarla konuşma dışarıya çıkma kimseye bakma vs diye sürekli söz et onu eleştir dolaylı olarak sen birşeyden anlamıyorsun mesajı vermeye çalış.belki böyle yaparsan eşin kendi hatasını anlar kendine bişr çeki düzen verir.böyle bir erkekle yaşamak zordur umarım eşin akıllanır canım:31:
 
kisi (esiniz) kendinden bilir isi..bunu der bunu bilirim! her erkekte kiskanclik olur..ama bu ihtimali surekli dusunmesi eve gelen herhangi bi erkekte bile ,onun kendi beyninin nasil calistiginin bi gostergesi bence
 
evlenince kıskançlık azalır diye düşünürdüm de değilmiş meğer.. canımmm düzelir inşaallah dua et aklı Başına gelsin.. umarım seni o en dip noktaya getirmeden düzelir.. yoksa gözden çıkarmışsın daha fazla nereye kadar çekersin.. gençlik gidiyor.. allahım sabır versin eşine de akıl fikir versin.. zorr çok zor aşiri kıskanç Bi insan ne zordur en iyi Ben Bilirim =( Ben kıyısından döndüm allahtan =(
 
merhaba arkadaşlar bugunlerde evliliğimin beni ne kadar değiştirdiğini farkettim.....
evlenmeden önce sosyal özgüveni son derece yerinde bi insandım ...
ama evlendikten sonra eşimin sayesinde kapıdan çıkarken bile 10 kere düşünen( acaba gitsem kocam bişi dermi yine mi tartışırız gibi..)
bi olay yaşasam örneğin anahtar kapının yüzünde kalmış bunu bile söylemeye cekinen.... ki dün akşam bu olayı yaşadım ... ve eşim kim geldi neden geldi die sorduğunda cvp veremedm israra karsı söyleyincede bir sürü tepki aldım ... nasıl insanmışım nasıl böle bi hata yaparmışım çok dikkatsizmişi vs...
sonra kapı calınca kapıyı acmıycakmışım eşim acmalıymış karsıda erkek varsa kendi için açtığını falan düşünürmüş...
eve bi erkek misafir gelse sürekli kendimi göstermeye calışıyormusum ... örneğin camlara sineklik yapılmaya geldi nasıl yapıyolar die bakmaya gitmiştim 2 dk kadar kaldım .
bunun gibi milyonlarca sayabilirim ....
yaNİ anlıyacagınız çok bunaldım ..... sürekli tepkili bir eşş.... asla korkmuyorum ama ne biliyim çok cekiniyorum kendi öz güvenimi tamamen yitirdim ... eşimle ise çok konuştum öle sey olmaz sacmalama bana güvenmiyormusun bak kaç yıl oldu yapma böle dedim ... ama nafile fikir zikir aynı .... birlikte oturmaya bile gidemiyoruz ... bayanlı ortamda oturmak istemiyormuş haremlik salamlık olsa gidermiş .... kaldı kii eşim gerek iş arkadaşları gerekse üniv. teden kız arkadaşlarıyla çok güzel sohbet edebilen bi insan .. yani bayanı erkeği yoktur normaL SARTLARDA ... AMA SÖZ KONUSU BEN OLUNDA TAM TERSİ Bİ İNSAN NE YAPMALIYIM NASIL Bİ YOL İZLEMELİYİM SİZCE
Belliki esin seni asiri derecede kiskaniyor, hatta öyle ki bu takintili bir hal almis ve hicte saglikli bir durum degil:19: Kaldiki sizi sucladigi seylerde yenir yutulur cinsten degil, ahlaki acidan dedigi seyleri sana ve kendine nasil yakistirabiliyor aklim almiyor:20:Eger sizinle evliyse size güvenmeyide bilmesi gerek! Güvenmiyorsa neden evlenmis?
Durumunuz cok zor, Allah yar ve yardimciniz olsun. Allah esinizede akil fikir versin.. Hicte akli selim bir davranis bicimi degil bu asiri kiskancliklari:19:

 
Back
X