Eşime yaranamıyorum

4,5 yıllık evliyim. 2. kızım 6 aylık olmak üzere.Ücretsiz izindeyim.Az önce eşim çocuklarla ilgili küçümseyerek "Napıyorsun ki, bişey mi yapıyorsun ki..." dedi."Al o hiçbişeyle sen ilgilen." dediğimdeyse sadece laf kalabalığı.Sürekli evde çocuklarlayım, 6 ayda 6 sefam olmamıştır.İşim gücüm çocuklar.Gelişimleri de gayet güzel.Bebeği zayıf buluyor, bakmıyorsun diyor, doktora gidiyoruz, doktor övgüler yağdırıyor.Çıkışta bana özür borçlusun dediğimde cevap:"Daha da şişman olamlı,hem bakamamışsın işte, üşütmüş biraz." Eşime yaranamıyorum.Sesi kulaklarımda çınlayıp duruyor. "Napıyosun ki..." 2 çocuğu olan bir kadının hiçbişey yapmaması mümkün mü?Delirticek bu adam beni...

acilen yataktan kalkamayacak kadar üşütmüş hasta olmuş ol ve bir kaç gün çocuklara o bakmak zorunda olsun...ne demişler bir müsibet bin nasihattan iyidir..senin ne yaptığını ne yapmadığını o zaman anlar...bence tabi

daha neler. bilerek yapıyor bence. fazla mızırdanmayasın da ona iş düşmesin diye.
kurnaaazz...
onun işlerini yavaş yavaş salla. çamaşırlar biriksin. ütülü gömlek bulamasın. yemek yapamadım bugün hayatım dışardan getirtelim nolur falan.
kapris değil naz naz..
öyle her işe koşturursan kıymetin olmazzz.
ay pek kafiyeli oldu :)

Harikasınız, yazdıklarınızı okumak bile keyiflendirdi.Ama cidden sağlık sorunları yaşadığım için bu duruma tepkisiz artık.Arada bel fıtığım ve migrenim tutuyor.Annem imdada yetişiyor.İtiraf edim ütüsünü kendi yapıyor.Yemek bulamazsa ergeç söylenir, yediğim laflarla kalırım yine.Ben de karşılık veriyorum artık ama bunları yaşıyor olmak hoş değil.

aaaa adama bak tam dayaklık..hiç kusura bakma tatlım.ben cok kızıyorum evde ne iş yapıyorki bu kadınlar diye küçümseyen erkeklere..

ben senin yerinde olsam bi süre eşimin işini gücüne bakmam.mesela..kahvaltısını hazırlamam,ütüsünü yapmam,yemekleri ihmal ederim vs..o zaman anlar değerini.cocukların gelişimini annesinden doktordan daha iyi biliyorsa beyefendi kendisi bi zahmet emziriversinde görelim

İlk çocukta da öyle miydi? Eğer öyle idiyse bile bile lades olmuş ikincisi. Ayrıca çok bunaldıysan işe dön çocuğa annen kayınvaliden veya bakıcı baksın.Benimkine bakıcı bakıyor şu anda ve aynı nedenlerle ikinciyi düşünmüyorum.

çocuklarının gelişimi ve sağlık durumu iyiymiş..

sen üzerine düşeni bir anne olarak fazlasıyla yapmışsın..

eşine hesap vermek zorunda değlsin ve ne inanmak istiyorsa ona inansın kardeş..

geç niye takıyorsun kafaya..uzaktan davulun sesi hoş gelir derler eşinde uzaktan

konuşsun dursun.genelde bunu kaynananalr yapar ama eşin saolsun bunu kimseye

bırakmamış.erkeklerin böyle anlamadıkları konularda çok bilmiş gibi

konuşmalarına sinir olurum.benim eşim bana böyle birşeyi yapsa 1 hafta evden

ayrılırım hadi sen benden daha iyi bak o zaman diye..o konuda eşinin

söylediklerin tenezzül edip cevap ble verme..takma ya..onları bu kadar her lafın içine karıştırmayın

hanımlar,çen çen arka fonda konuşup dursunlar...

Mebruke, bende sinir kalmadı, arkadan bile olsa fonda sesini duymak istemiyorum :) Bir hafta bak desem "Ne var ki bakarım." der.Gerçekten becerikli, her işten anlar, yapar eminim.Ama o bakacağı hafta hiç gelmez...İki kere bırakıp çıktım hakkını yemeyeyim.Ama arayıp duygu sömürüsü yaptı.Geçecek biliyorum, dün gece bunalıp yazdım.Eşim bakmak isteyince göstermedim.Bana dediği şu "Ne bileyim bir erkekle yazışmadığını" Ben de ona huyum değildir ama hakaret ettim, tabi içimden :)))

Adamın biri hastalanıyor. O gün canı, işe gitmek istemiyor.İçinden bir dua ediyor:
-'Allah'ım, her gün işe gidip 8 uzun saat boyunca evim ve eşimin rahatı için çalışıyorum. Eşim ise sadece oturuyor. Ne olur, bir gün benim yerime geçip, ne kadar zor bir hayat yaşadığımı görmesini sağla.'
Hikaye bu ya, birdenbire adamın dileği yerine geliyor. Ertesi sabah, karısının bedeninde uyanıyor.
Hemen yataktan fırlıyor.
Eşinin kahvaltısını hazırlıyor.
Çocuklarını uyandırıyor.
Elbiselerini hazırlıyor.
Onların da kahvaltılarını yaptırıyor.
Beslenme çantalarını hazırlıyor.
Çocukları okula götürüyor.
Eve d önüp, evi toparlıyor.
Yıkanacak bulaşıkları ve çamaşırları hallediyor.
Temizleyiciye götürülecek olanları eline alıp telefon
faturasını ödemek için bankaya gidip sıraya giriyor. Faturayı ödedikten ve temizlikçiye uğradıktan sonra, akşam yemeği için alışverişe gidiyor.
Eli kolu dolu bir vaziyette eve dönüyor.
Bu arada öğlen oluyor.
Evi süpürmeye başlıyor.
Eşyaların tozunu alıyor.
Mutfağı siliyor.
Çocuklarının okuldan gelince yiyeceği keki pişiriyor. Eee artık çocukları okuldan alma zamanı da geliyor.
Yolda onlarla sohbet ediyor.
Okulda olanlar konusunda akıl fikir veriyor.
Eve geldiklerinde derslerini kontrol edip, çalışma
masalarına oturmalarını
sağlıyor.
Süt ve kek getiriyor.
Bu arada yıkadığı çamaşırl arı ütülemesi gerekiyor.
Ütü bittiğinde ancak akşam yemeğini hazırlayacak kadar
vaktinin kaldığını fark ediyor.
Hemen patatesleri soymaya başlıyor.
Salata malzemelerini yıkıyor.
Pilav için pirinci ıslatıyor.
Etleri çıkartıp, fırın için hazırlıyor.
Kocası eve geldiğinde, onu sofraya tabakları
yerleştirirken buluyor.
Akşam yemeğinden sonra, önce eşinin kahvesini pişiriyor.
Masayı topluyor ve bulaşıkları hallediyor.
Eşinin ve çocuklarının ertesi gün giyeceği kıyafetleri
kontrol ettikten
sonra çocukları yatırıyor.
Onlara hikaye okuyor.
Televizyon seyretmeye ve biraz da gazete okumaya salona
dönüyor ki, eşi onu
yatak odasına çağırıyor. Ne de olsa , adamcağız bütün
gün onlar için çalışıp, yoruldu, şimdi rahatlaması ve gevşemesi
gerekiyor. Bu da zaten onun görevi.
Sabaha karşı uyanıp Allah'a yalvarmaya başlıyor :
-'Allah'ım özür dilerim. Ben ne dediğimi bilmiyormuşum. Karımın
hayatını rahat zannetmekle ne halt ettiğimi şimdi anladım. Lütfen
beni eski halime döndür.'
Tekrar uykuya daldığında bir ses duyuyor:
-'Evet, dersini aldığını görüyorum. Herşeyi değiştireceğim ama
maalesef 9 ay beklemek zorundasın, çünkü dün gece hamile kaldın.'

keşke senin eşinin başına da bu gelseeeee ve tüm memnun olmayan eşlerin başınaa

ayy o ne öyle ya kaynana gibi.... Allah sabır versin. yahu ben çalışmıyorum çocuğum da yok ona rağmen hergün yemek, gün aşırı temizlik, çamaşırı, ütüsü.... eşim gelmeden 1-2 saat once ancak işler bitiyor onda da kendimi süslüyorum. 2 çocuklu kadının kendine bile vakti kalmaz. eşin bunu nasıl söyler sana? iş hayatı da olmuş bir kadın olarak, işte kafan yoruluyor evet ama evde fiziksel olarak daha çok yoruluyorsun. o napıyomuş ofiste bütün gün otururak çalışıyor? iş yerinden 1 hafta izin alsın. sen işe dön. aynen senin yaptığın gibi karşılasın seni akşamları göreyim ben onu. nankörlük etmesin.

kayınvalidenle aran nasıl bilemiyorum ama biri mi dolduruyor? birbirini çekemeyen kadınların lafları gibi bunlar.

Böyle adama 2.çocuğu yapmazdım kendi kazandığım paradan da gizli,gizli birikim yapardım,

:)))) Harikaydı.Üstelik çalışan bir kadınım, doğumdan sonra gitmiyorum dedim, ücretsiz izin aldım.Bu duruma da sevindi diyemem, gelir yarı yarıya düştü.Sanırım beni bunaltıp işe başlamamı sağlamak istiyor.

elifid .!.:

:)))) Harikaydı.Üstelik çalışan bir kadınım, doğumdan sonra gitmiyorum dedim, ücretsiz izin aldım.Bu duruma da sevindi diyemem, gelir yarı yarıya düştü.Sanırım beni bunaltıp işe başlamamı sağlamak istiyor.

Genişletmek için tıkla...

işe başlasan çocuğa bakıcımı tutacaksınız yoksa aile büyüklermi bakacak?

Eşimin "Napıyo ki" dediği annem bakacak.Büyük kızıma da o baktı.Kendi annesi doğumuma geldi, "Anne yorulursun" diye hiçbirşey yaptırmadı.Ben yatak odasında ağrılı, yalnız, o annesiyle bir hafta sohbet etti.Annesi gidince bana ne dese "Kahvaltıda annem sana soru sordu, sen ona cevap vermedin." Bu yüzden kavga etti benimle.Zekilik iddeam yok ama, kayınvalideme gıcıklık yapacak olsam bunu eşimin yanında yapacak kadar da aptal değilim.Birşeylere cevap vermemişim ama haberim yok.sezeryan, süt gelme telaşı...Benim derdim neydi eşiminki ne.Bir de haklıymış gibi günler süren gerilim.Sonunda gelen özür ve yıpranmışlığımla kalan ben.Bir soru neler hatırlattı bana...

oğlum 3 yaşına gircek kızımda 1.5 yaşına
iki çocukla ancak seni ben anlarım güzelim
elimden tutan kimse yok gurbette tek başıma çocuk büyütüyorum
kimseye bırakamıyorum tek başıma özgürlüğüm yok
yaşım 25 ve kendimi 40 yaşlarında hissediyorum
eşim çok destek bana sağolsun akşam gelince çocuklar başına kalıyor
ilgilenir bakar yedirir oynar uyutur sağolsun
ama bende her işimi yapıyorum yemek eksik etmedim
ama sadece kendime zaman ayırmak istiyorum
çocuklarsız dışarda vakit gecirmek istiyorum

eşine mümkün oldukca bakması için aksilik çıkar yani başına kalsınlarda ancak anlar seni
çocuk isterken çok iyi hele bir bak bakalım

valla naptığımızın o kadar farkındalar ki;

sadece İŞLERİNE GELMİYOR..

hiç oralı olma arkadaşım
sinir oluyorsun biliyorum
bende çok sinir oluyorum ama yaranamazsın
iyisi mi sen kendi düşüncelerini önemse gerisi salla gitsin..

agzımızla kus tutsak yaranamayız bızım en temel gorevımız cocuk bakmak ev temızlemek yemek . ya bısey sorcam calısan bayanlarada boyle tavırlarmı sergılenıyo yoksa herzaman boylemı. gercekten merak edıyorum . yanı calıssak daha mı guvenımız gelır...

benim bir çocuğum var ama yetişmekte zorlanıyorum,siz iki taneyle uğraşıyorsunuz..Allah size kolaylık versin hem onca yük birde eş dırdırı insan daha çok yorulur.. eşimde bazen bu tarz konuşmalar yapıyor,sinirleniyorum ,üzülüyorum sonuçta daha önce çalıştım ama inanın tümgün evde çalışıyor olmak işte çalışmaktan daha zormuş onu anladım...evlatlarınızı Allah bağışlasın,anneli babalı uzun,huzurlu,sağlıklı,güzel,mutlu yılları olması dularımla...

Aşağıdaki hikayeyi uygula belki işe yarar

"Adam akşam iş çıkışı eve geldiğinde evin bahçesinin karmakarışık olduğunu görmüş....

3 çocuk da bahçede çamurlar içinde oynuyormuş. Boş yemek kutuları ve içecekler etrafa saçılmış. Karısının arabası garaj kapısının önünde, bir kapısı açık ve yamuk halde parkeder durumdaymış. Evin içine girdiğinde durum daha vahim şekle dönüşmüş. Girişteki halının bir kenarı kıvrılmış, havaya kalkmış ve abajur sehpanın üzerine devrilmiş. Salondaki televizyonun sesi sonuna kadar açık halde çizgi film kanalındaymış, televizyonun üzerine bırakılan yarısı içilmiş meyve suyu ha döküldü ha dökülecek vaziyetteymiş. Oturma odasında yerler oyuncaklar ve çocuk elbiseleriyle kaplıymış. Mutfağa girdiğinde lavabonun sabah kahvaltısı bulaşıklarıyla dolu olduğunu görmüş. Ayrıca kırılmış bir bardağın parçaları masanın altında duruyormuş. Üst rafa yöneldiğinde merdivenlerdeki elbiseleri fark etmiş.

Telaşla karısının başına kötü birşey gelmiş olabileceğini ya da hastalandığını düşünerek hızla koşmaya başlamış. Misafir odasına girdiğinde karısını uzanmış halde kitap okurken bulmuş.

Karısı kocasını görünce okuduğu kitaptan başını kaldırmış, hafifçe gülümsemiş ve gününün nasıl geçtiğini sormuş.

Adam cevaplamış:

- Her zaman ki gibi! Ardından şaşkınlıkla sormuş:

- Ne oldu bugün böyle?'

Karısı tekrar gülümseyerek :

- Sen her gün eve geldiğinde bütün gün ne yaptın ki demez miydin ?
- Evet .
- Güzel . Bugün her gün yaptıklarımı yapmadım..."