- Konu Sahibi emvacilbihar
-
- #1
eşimle severek evlendik hala da seviyoruz birbirimizi. 5 yıllık evliyiz. öncesinde de bi 5 yıllık birlikteliğimiz var. ayrı kültürlerdeniz ama bunu pek sorun etmedik.
evliliğimizde çok güzel günler oldu çok sıkıntılı günlr de oldu. evlenmeden önce eşime evlilikler zamanla monotonlaşıyor bunu bizim evliliğimizde yaşamak istemiyorum dedim. o da yaşamayacağız dedi. tabi zamanla monotonlaştık. 2 çocuk ev borcu maddi sıkıntılar, ailelerin maddi beklentileri var.
buraya kadar olanların yanında beni şu anda sıkan mevzu aramızdaki monotonluk, durgunluk, bıkkınlık,, yorgunluk....
evliliğimizin geçen zaman içinde çok yıprandığını düşünüyorum. ama eşimle bu konuları konuşamıyorum ya anlamıyor ya sinirleniyor. ben de içime atmaya başladım. böyle bi kısır döngü. şim benim en yakın arkadaşımdı dostumdu ama artık başkalarına derdimi anlatabiliyorum ama eşime anlatamıyorum.
8 gündür ayrı şehirlerdeyiz ve gün içinde 1 defa anca konuşuyoruz ve o da heyecansız özlemsiz sevgisiz....
çok seviyoruz birbirimizi bundan eminim de anlayamadığım neden bu yaşantımıza yansımıyor. eşimi suçlamıyorum onda da bende de sıkıntı var bence. sürekli gel gitler yaşıyorum içimde. ondan bekliyorum ilk adımı. muhtemeln o da benden.
aile terapistine gidelim dedim daha önce kabul etmedi.
bizi bu noktaya getiren yıllar içinde yaşadığımız tartışmalar ve kırgınlıklar diye düşünüyorum. ben silip atamıyorum diye üzülürken fark ettim ki o da silmiyor içinde biriktiriyor.
sürekli kendi içimde bir mücadele yaşıyorum eşime yansıtmamaya çalışıyorum ama gittikçe uzaklaşıyoruz. konuşmayı defalarca denedik ama başarılı olamadık. ya da o an çözüm oluyor sonra yine aynıyız. kk yı didik didik ediyorum değişik şeyler deneyeyim hayatımızı renklendireyim diyorum içimden gelmiyor. içinden çıkamıyorum ruh hallerimizin.
bu basit bir dert belki ama arkadaşlar benim yaşam kalitemi çok düşürüyor. benden daha sıkıntılı olan arkadaşlar Allah yardımcınız olsun diyorum. tüm okuyan ve cevap yazan arkadaşlara teşekkür ediyorum.
evliliğimizde çok güzel günler oldu çok sıkıntılı günlr de oldu. evlenmeden önce eşime evlilikler zamanla monotonlaşıyor bunu bizim evliliğimizde yaşamak istemiyorum dedim. o da yaşamayacağız dedi. tabi zamanla monotonlaştık. 2 çocuk ev borcu maddi sıkıntılar, ailelerin maddi beklentileri var.
buraya kadar olanların yanında beni şu anda sıkan mevzu aramızdaki monotonluk, durgunluk, bıkkınlık,, yorgunluk....
evliliğimizin geçen zaman içinde çok yıprandığını düşünüyorum. ama eşimle bu konuları konuşamıyorum ya anlamıyor ya sinirleniyor. ben de içime atmaya başladım. böyle bi kısır döngü. şim benim en yakın arkadaşımdı dostumdu ama artık başkalarına derdimi anlatabiliyorum ama eşime anlatamıyorum.
8 gündür ayrı şehirlerdeyiz ve gün içinde 1 defa anca konuşuyoruz ve o da heyecansız özlemsiz sevgisiz....
çok seviyoruz birbirimizi bundan eminim de anlayamadığım neden bu yaşantımıza yansımıyor. eşimi suçlamıyorum onda da bende de sıkıntı var bence. sürekli gel gitler yaşıyorum içimde. ondan bekliyorum ilk adımı. muhtemeln o da benden.
aile terapistine gidelim dedim daha önce kabul etmedi.
bizi bu noktaya getiren yıllar içinde yaşadığımız tartışmalar ve kırgınlıklar diye düşünüyorum. ben silip atamıyorum diye üzülürken fark ettim ki o da silmiyor içinde biriktiriyor.
sürekli kendi içimde bir mücadele yaşıyorum eşime yansıtmamaya çalışıyorum ama gittikçe uzaklaşıyoruz. konuşmayı defalarca denedik ama başarılı olamadık. ya da o an çözüm oluyor sonra yine aynıyız. kk yı didik didik ediyorum değişik şeyler deneyeyim hayatımızı renklendireyim diyorum içimden gelmiyor. içinden çıkamıyorum ruh hallerimizin.
bu basit bir dert belki ama arkadaşlar benim yaşam kalitemi çok düşürüyor. benden daha sıkıntılı olan arkadaşlar Allah yardımcınız olsun diyorum. tüm okuyan ve cevap yazan arkadaşlara teşekkür ediyorum.