Aradaki bu kadar farklılığı sevgiliyken nişanlıyken nasıl fark edemediniz. Belki de bir derdi var bazen hiçbir şey yok gibi davranırsın ama içinde fırtınalar kopar ve karşındaki hep pozitif olunca sen tükenirsin . Biraz da eşinin penceresinden bakmaya çalışsan belki sorunu bulursunO kadar farklıyız ki hala nasıl evlendik sorusuna cevap bulamıyorum. Ben sabah neşeli uyanırım o öğle 1e kadar uyur sonra da 2 saat suratı asık oturur. Ben saat 12:00de uyurum o tüm gece oturur. Ben gezmeyi severim o asla sevmez. Ben en ufak şeyden mutlu olmak isterim eşimin bir kez "şunu yaptık ne iyi oldu" gibi içinde bulunduğumuz durumdan bir keyif alma cümlesi ya da hareketi sarf ettiğini görmedim. (Bu keyif almama durumu en beteri çünkü birlikte mutlu olduğumuz anılarımız olamıyor. Tatile gitsek hava sıcak denizi sevmiyorum yoruldum of pof der hevesim kaçar. Evde otursak elinden telefon düşmez hep oyun oynar.)
Ben tartışınca çözmek isterim o hep susar bir kez dahi konuştuguna şahit olmadım. Yani en ufak bir mesele bile olsa çözüm üretmek gereken en basit durumda dahi susar. Ben konuşurum susarım sesim yankilanır bana geri döner. Cevap asla alamam. Ne mi hissediyorum. Yapayalnız. Geçen gün ilk defa sinir krizi geçirdim kurtarın beni diye ağladım. Şoka girdi o da çok üzüldü. Ağladı anladım seni dedi. Beni bırakma dedi. Ama ben 3 yıl sonunda inancımı kaybettim hevesini kaybettim.
Nişanlıyken dışarıda buluşmak zorundaydık ve öyle böyle bana ayak uyduruyordu belki de ben göz yumdum. Hata benim dahi olsa gücüm kalmadı.
Okurken gözümde annemle babamın anıları geçti annem hep senin gibi biridir babamda aynı eşin gibi hala anlasamiyorlar bide yılların verdiği kavgaların verdiği o saygısızlık başladı önümüzde birbirlerine ettikleri hakaretler kavgalar sonuç 4 psikolojisi bozuk çocuk . Evde hala hep kavga vardır . Ben evlendim eşimin ailesini öyle birbirine saygılı sevgili görünce aileme çok üzüldüm öyle olmamasını çok isterdim . Keşke bosansaydinizda biz böyle yetismeseydik dedim defalarca ama olan oldu geçen geçti artikO kadar farklıyız ki hala nasıl evlendik sorusuna cevap bulamıyorum. Ben sabah neşeli uyanırım o öğle 1e kadar uyur sonra da 2 saat suratı asık oturur. Ben saat 12:00de uyurum o tüm gece oturur. Ben gezmeyi severim o asla sevmez. Ben en ufak şeyden mutlu olmak isterim eşimin bir kez "şunu yaptık ne iyi oldu" gibi içinde bulunduğumuz durumdan bir keyif alma cümlesi ya da hareketi sarf ettiğini görmedim. (Bu keyif almama durumu en beteri çünkü birlikte mutlu olduğumuz anılarımız olamıyor. Tatile gitsek hava sıcak denizi sevmiyorum yoruldum of pof der hevesim kaçar. Evde otursak elinden telefon düşmez hep oyun oynar.)
Ben tartışınca çözmek isterim o hep susar bir kez dahi konuştuguna şahit olmadım. Yani en ufak bir mesele bile olsa çözüm üretmek gereken en basit durumda dahi susar. Ben konuşurum susarım sesim yankilanır bana geri döner. Cevap asla alamam. Ne mi hissediyorum. Yapayalnız. Geçen gün ilk defa sinir krizi geçirdim kurtarın beni diye ağladım. Şoka girdi o da çok üzüldü. Ağladı anladım seni dedi. Beni bırakma dedi. Ama ben 3 yıl sonunda inancımı kaybettim hevesini kaybettim.
Nişanlıyken dışarıda buluşmak zorundaydık ve öyle böyle bana ayak uyduruyordu belki de ben göz yumdum. Hata benim dahi olsa gücüm kalmadı.
Cok uzuldum yazina… gercekten zehir oluyor uyumsuz bir esle.. benim arkadaslariminda anneleri var 50 sinden sonra bosanip iyiki diyen ve keske daha once yapsaydim diyen.. yani bu hayat 1 kez verilmis bize.. baskalari icin ve mutsuz yasamak icin kisa ama mutsuz bir omur yasamak icin cok uzunOkurken gözümde annemle babamın anıları geçti annem hep senin gibi biridir babamda aynı eşin gibi hala anlasamiyorlar bide yılların verdiği kavgaların verdiği o saygısızlık başladı önümüzde birbirlerine ettikleri hakaretler kavgalar sonuç 4 psikolojisi bozuk çocuk . Evde hala hep kavga vardır . Ben evlendim eşimin ailesini öyle birbirine saygılı sevgili görünce aileme çok üzüldüm öyle olmamasını çok isterdim . Keşke bosansaydinizda biz böyle yetismeseydik dedim defalarca ama olan oldu geçen geçti artik
merhaba size sımsıkı sarılıyorum. bizde aynı şekilde 2 kardeş büyüdük. hırın gürün içinde. bende eşimin ailesinin birbirlerine saygısını sevgisini görünce üzülüyorum. keşke annemle babam zamanın da boşansalardı. yada şimdi boşansalar keşke ayrı ayrı iki mutlu birey olarak yaşasalar çok isterim. ama sanırım onların yaşam şekli halini aldı artık düzelmezler ayrılmazlardaOkurken gözümde annemle babamın anıları geçti annem hep senin gibi biridir babamda aynı eşin gibi hala anlasamiyorlar bide yılların verdiği kavgaların verdiği o saygısızlık başladı önümüzde birbirlerine ettikleri hakaretler kavgalar sonuç 4 psikolojisi bozuk çocuk . Evde hala hep kavga vardır . Ben evlendim eşimin ailesini öyle birbirine saygılı sevgili görünce aileme çok üzüldüm öyle olmamasını çok isterdim . Keşke bosansaydinizda biz böyle yetismeseydik dedim defalarca ama olan oldu geçen geçti artik
Cok uzuldum yazina… gercekten zehir oluyor uyumsuz bir esle.. benim arkadaslariminda anneleri var 50 sinden sonra bosanip iyiki diyen ve keske daha once yapsaydim diyen.. yani bu hayat 1 kez verilmis bize.. baskalari icin ve mutsuz yasamak icin kisa ama mutsuz bir omur yasamak icin cok uzun
Bizimkilerde aynı alışmışlar artık bu duruma yapacak bişey yok umarım biz onlar gibi anne baba olmayızmerhaba size sımsıkı sarılıyorum. bizde aynı şekilde 2 kardeş büyüdük. hırın gürün içinde. bende eşimin ailesinin birbirlerine saygısını sevgisini görünce üzülüyorum. keşke annemle babam zamanın da boşansalardı. yada şimdi boşansalar keşke ayrı ayrı iki mutlu birey olarak yaşasalar çok isterim. ama sanırım onların yaşam şekli halini aldı artık düzelmezler ayrılmazlarda
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?