• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimi kaybettim

Allah sizden razı olsun, eşinizden asla vazgeçmemişsiniz. Birlikte çok güzel mücadele etmişsiniz. Mükafatınız cennet bahçelerinde Rasulullah'ın ellerinden Kevser suyu içmek olsun.
Çok üzüldüm, Allah rahmet eylesin. Eşinizi ve sizi dualarıma katacağım. Size de Allah sabır versin, yüreğinize ferahlık versin.
 
Ölüme çare yok, yüreğinizdeki yangın zamanla küllenecek ama bir anınız, bir hayal, bir cümle aklınıza gelince dumanı yeniden tütecek:( acınızın merhemi zaman, tesellinizse onu çok mutlu ettiğiniz olsun.

3,5 yıla sığmış bir ömürlük sevginiz var, ağlayın, mateminizi yaşayın, henüz her şey çok taze ama hem psikolojik hem fiziken toparlandığınızda eviniz yurdunuz olan eşinizin ruhunu hayırlarınızla yaşatın, eşiniz için birilerinin acısına merhem olmak sizin ruhunuza da iyi gelecektir iyileştirecektir.

Rabbim eşinizi rahmeti merhametiyle kuşatsın, size sabır versin başınız sağ olsun🙏
 
4 Mart 2022’de eşime ilk lösemi teşhisi konduğu gece buraya gelmiş ve sizlerden dua istemiştim. O gün, burada dua zincirleri kuruldu, başka lösemi hastalarıyla tanıştık, şifa bulanlar oldu çok şükür… Ama ben eşimi, canımın yarısını, 22 Haziran 2025’te kaybettim. Doğum gününe sadece iki gün kala…

Öyle büyük bir mücadele verdi ki… Rabbim onu şehit mertebesine ulaştırmış, acılarını dindirmiş ve huzura almıştır inşallah. Ben ise şimdi; elim kolum boşalmış bir halde, çaresizce yatakta uzanıyor ve tek bir düşünceyle boğuşuyorum: “Ben ne zaman ona kavuşacağım?”

İlik naklini babasından aldı, %70 uyum vardı. Ancak hastalık kemiklerine sıçradı. Ankara Onkoloji Hastanesi’nde akıllı ilaç ve tomoterapi aldı ama sonuç vermedi… Bir gün profesör beni odasına çekip, “Artık yapılacak bir şey kalmadı,” dedi. O an dünyam yıkıldı ama eşime asla belli etmedim. Memlekete döndük. Pes etmedim. Edemezdim.

Onlarca doktorla görüştüm, hiçbiri kabul etmedi. Ta ki SGK anlaşması olmayan bir hastanede, Türkiye’nin en iyi hematologuna ulaşana kadar… O, herkesin “Temizlenemez” dediği kemikleri temizledi. Eşimle birlikte sevinçten hüngür hüngür ağladık. “Bitti artık,” dedik. Gerçekten bitti sandık…

Sonra kuzeni donör oldu, ilik tuttu. Ama bu kez de vücudu toparlanamadı… Deliryum, böbrek yetmezliği, akciğerde mantar enfeksiyonu derken en sonunda yoğun bakımda entübe edildi… Ve 22 Haziran 2025 sabahı saat 10:30’da kalbi durdu.

Anlatsam kelimelere sığmayacak acılar yaşadı. Tek tesellim artık acı çekmiyor olması. Çocuğumuz yok. 3.5 yıldır nefesim, canım, evim, yurdum oydu. Şimdi nefessiz, yersiz, yurtsuz kalmış gibiyim. Yemek yerken bile suçluluk hissediyorum. Onsuz geçen her saniye, içimde bir yangın…

Neden buraya yazıyorum bilmiyorum… Belki de aylarca şifası için dua isteyen ben, şimdi de ruhu için dua istemeyi borç bildim sizlere. O kadar çok dua ettiniz ki… Şimdi bir kez daha istiyorum, ama bu kez huzuru için.

Bir Fatiha… bir Yasin… Ne okursanız, ne dilerseniz… Eşimin ruhu için, kalbim için, bu yanan yüreğime bir nebze ferahlık olur belki…

Hayat durdu…

Ama ne olur o, gittiği yerde huzurlu olsun
Ağlattın 😢😢ve beni 8 yıl öncesine götürdün.Ablamın eşini 8 yıl önce Haziran ayında kanserden (malign melanom-cilt kanseri)kaybettik.44 yaşında daha yapacak çok işi olan kendini ailesine çocuklarına öğrencilerine adamış bir insandı.Çocuklarının iyi eğitim görüp güzel yerlere gelebilmesi için canını dişine taktı ama göremedi.Geçen hafta yeğenimin mezuniyeti vardı.Tıp fakültesinden mezun oldu ve bu mutluluğuna babası şahit olamadı😞Rabbim hepsinin mekanını cennet eylesin yattıkları yer incitmesin 🙏Başınız sağolsun rabbim size sabır versin.Ne mutlu eşinize ki arkasından hayır dua eden bir eşi var.
 
İmtihanınız büyük görüyorum ki inançlı bir insansınız. Allah herkesi malıyla, canıyla, sevdikleriyle, sıhhatiyle, bollukla, darlıkla imtihan edeceğini vaad ediyor. Sizi de böyle ağır bir imtihana tabi tutmuş ancak semeresi de o nispetle büyük olur. Dediğiniz gibi acıları dinmiş hastalığına sabretmiş Allahın izniyle yeri de güzeldir sizi bekliyordur. Nice hasta yakınları gördüm hastalarının emanetini alması için dualar eden beterin beteri var. Allah mekanını cennet eylesin sizlere de sabırlar ihsan eylesin
 
4 Mart 2022’de eşime ilk lösemi teşhisi konduğu gece buraya gelmiş ve sizlerden dua istemiştim. O gün, burada dua zincirleri kuruldu, başka lösemi hastalarıyla tanıştık, şifa bulanlar oldu çok şükür… Ama ben eşimi, canımın yarısını, 22 Haziran 2025’te kaybettim. Doğum gününe sadece iki gün kala…

Öyle büyük bir mücadele verdi ki… Rabbim onu şehit mertebesine ulaştırmış, acılarını dindirmiş ve huzura almıştır inşallah. Ben ise şimdi; elim kolum boşalmış bir halde, çaresizce yatakta uzanıyor ve tek bir düşünceyle boğuşuyorum: “Ben ne zaman ona kavuşacağım?”

İlik naklini babasından aldı, %70 uyum vardı. Ancak hastalık kemiklerine sıçradı. Ankara Onkoloji Hastanesi’nde akıllı ilaç ve tomoterapi aldı ama sonuç vermedi… Bir gün profesör beni odasına çekip, “Artık yapılacak bir şey kalmadı,” dedi. O an dünyam yıkıldı ama eşime asla belli etmedim. Memlekete döndük. Pes etmedim. Edemezdim.

Onlarca doktorla görüştüm, hiçbiri kabul etmedi. Ta ki SGK anlaşması olmayan bir hastanede, Türkiye’nin en iyi hematologuna ulaşana kadar… O, herkesin “Temizlenemez” dediği kemikleri temizledi. Eşimle birlikte sevinçten hüngür hüngür ağladık. “Bitti artık,” dedik. Gerçekten bitti sandık…

Sonra kuzeni donör oldu, ilik tuttu. Ama bu kez de vücudu toparlanamadı… Deliryum, böbrek yetmezliği, akciğerde mantar enfeksiyonu derken en sonunda yoğun bakımda entübe edildi… Ve 22 Haziran 2025 sabahı saat 10:30’da kalbi durdu.

Anlatsam kelimelere sığmayacak acılar yaşadı. Tek tesellim artık acı çekmiyor olması. Çocuğumuz yok. 3.5 yıldır nefesim, canım, evim, yurdum oydu. Şimdi nefessiz, yersiz, yurtsuz kalmış gibiyim. Yemek yerken bile suçluluk hissediyorum. Onsuz geçen her saniye, içimde bir yangın…

Neden buraya yazıyorum bilmiyorum… Belki de aylarca şifası için dua isteyen ben, şimdi de ruhu için dua istemeyi borç bildim sizlere. O kadar çok dua ettiniz ki… Şimdi bir kez daha istiyorum, ama bu kez huzuru için.

Bir Fatiha… bir Yasin… Ne okursanız, ne dilerseniz… Eşimin ruhu için, kalbim için, bu yanan yüreğime bir nebze ferahlık olur belki…

Hayat durdu…

Ama ne olur o, gittiği yerde huzurlu olsun
Ayyy böyle birşey inanın beklemiyordum daha önceki konunuza yazmıştım Baya bjr zaman yoktunuz çok ama çok üzüldüm basınız sağolsun ruhu huzur bulsun inşallah sizede sonsuz sabırlar versin Rabbim
 
Başınız sagolsun cok üzüldüm konunuzu görünce , Rabbim merhametiyle muamele buyursun eşinize, kabri nur olsun , çektigi bu kadar acılar günahlarına keffaret olsun
Sizinde kalbinize ferahlık diliyorum
Acıniz çok büyük ama yardım almayı düşünmez misiniz ? Biraz daha kolay atlatirsiniz belki
 
Eşinize Allah'tan rahmet, size ve yakınlarına baş sağlığı diliyorum. Çok üzüldüm içimi parçaladınız. Dualarımızda olacaksınız her zaman. En tez zamanda ruhunuz ferahlar inşallah. 🙏🏻
 
Allah rahmet eylesin. Kanser hastasının son zamanlarında yanında bulunmak ona moral vermek ciddi bir dirayet istiyor yakın zamanda ben de anneannemi pankreas kanserinden kaybettiğim için, yaşadığınıx süreçleri anlayabiliyorum. Yasınızı tuttuktan sonra bir uzmanla birlikte bu döneminize sağlıklı bir şekilde geçirmenizi tavsiye ederim. Başınız sağ olsun.
 
başınız sağolsun çok üzüldüm Allah rahmet eylesin
mekanı cennet olsun inşallah
size de büyük sabırlar diliyorum
 
Hatırlıyorum konunuzu.

Hatta birkaç gün önce bir yerde isminizi görüp son mesajlarınıza baktım.

Mekanı cennet olsun, çektikleri karşısına en güzel şekilde çıksın.

Sabır diliyorum...
 
4 Mart 2022’de eşime ilk lösemi teşhisi konduğu gece buraya gelmiş ve sizlerden dua istemiştim. O gün, burada dua zincirleri kuruldu, başka lösemi hastalarıyla tanıştık, şifa bulanlar oldu çok şükür… Ama ben eşimi, canımın yarısını, 22 Haziran 2025’te kaybettim. Doğum gününe sadece iki gün kala…

Öyle büyük bir mücadele verdi ki… Rabbim onu şehit mertebesine ulaştırmış, acılarını dindirmiş ve huzura almıştır inşallah. Ben ise şimdi; elim kolum boşalmış bir halde, çaresizce yatakta uzanıyor ve tek bir düşünceyle boğuşuyorum: “Ben ne zaman ona kavuşacağım?”

İlik naklini babasından aldı, %70 uyum vardı. Ancak hastalık kemiklerine sıçradı. Ankara Onkoloji Hastanesi’nde akıllı ilaç ve tomoterapi aldı ama sonuç vermedi… Bir gün profesör beni odasına çekip, “Artık yapılacak bir şey kalmadı,” dedi. O an dünyam yıkıldı ama eşime asla belli etmedim. Memlekete döndük. Pes etmedim. Edemezdim.

Onlarca doktorla görüştüm, hiçbiri kabul etmedi. Ta ki SGK anlaşması olmayan bir hastanede, Türkiye’nin en iyi hematologuna ulaşana kadar… O, herkesin “Temizlenemez” dediği kemikleri temizledi. Eşimle birlikte sevinçten hüngür hüngür ağladık. “Bitti artık,” dedik. Gerçekten bitti sandık…

Sonra kuzeni donör oldu, ilik tuttu. Ama bu kez de vücudu toparlanamadı… Deliryum, böbrek yetmezliği, akciğerde mantar enfeksiyonu derken en sonunda yoğun bakımda entübe edildi… Ve 22 Haziran 2025 sabahı saat 10:30’da kalbi durdu.

Anlatsam kelimelere sığmayacak acılar yaşadı. Tek tesellim artık acı çekmiyor olması. Çocuğumuz yok. 3.5 yıldır nefesim, canım, evim, yurdum oydu. Şimdi nefessiz, yersiz, yurtsuz kalmış gibiyim. Yemek yerken bile suçluluk hissediyorum. Onsuz geçen her saniye, içimde bir yangın…

Neden buraya yazıyorum bilmiyorum… Belki de aylarca şifası için dua isteyen ben, şimdi de ruhu için dua istemeyi borç bildim sizlere. O kadar çok dua ettiniz ki… Şimdi bir kez daha istiyorum, ama bu kez huzuru için.

Bir Fatiha… bir Yasin… Ne okursanız, ne dilerseniz… Eşimin ruhu için, kalbim için, bu yanan yüreğime bir nebze ferahlık olur belki…

Hayat durdu…

Ama ne olur o, gittiği yerde huzurlu olsun
Çok üzüldüm, Allah size ve ailenize sabırlar versin. Eşinizin ruhuna da bir Fatiha okudum. Allah kabul etsin inşallah..başınız sağ olsun..
 
Eşinizin mekanı cennet olsun, bu hastalık bizde genetik gibi bir şey.
Verdiginiz mücadeleyi annem dahil çok yakınlarımız için verdik kimilerini kurtarabildik, kimilerini kaybettik.
Ancak ben kaybettiklerimizin ardından hep Allah kulunun çektiği acılara bir son verdi diye baktım hep.
Çünkü biliyorum süreç zor, süreç yıpratıcı şimdi caninizdan can gitmiş gibi hissediyorsunuz biliyorum.
Bir anda bütün o çabalar, beklentiler hayaller sanki hiç olmamış gibi.
bu illet insana yeri geldiğinde en sevdiği için ölsünde kurtarsın dedirten bir illet, eşinizin de tüm acıları tüm dertleri hafifledi huzur buldu, sizde böyle bakın kurtardı diyin.
Gönül istiyor ki sevdiklerimiz hep yanımızda olsun hiç gitmesin ama olmuyor işte bazen elimizden gelen bu kadar kendinizi yıpratmayın giderken yanında hep kendisini çok seven biri varmış ne mutlu eşinize allah cennetiyle mükafatlandırsın incitmesin inşallah
 
Başınız sağolsun.bu iğrenç hastalık kime bulaşirsa öldürmeden bırakmıyor malesef.sizin adınıza çok üzgünüm ama hastalıkta sağlıkta kelimesinin hakkını vermişsiniz.son ana kadar en guzel sekilde bakmışsınız esinize.bu dünyadaki vakti bu kadarmış demekki.aciniz çok taze daha çok yeni yasınızı yaşayın içinizde nasıl geliyorsa öyle yapın.bagira bağıra ağlayın içinize atmayın sakin bu sizi güçsüz yapmaz.zamanla acılar kabuk tutacak sizde iyiledeceksiniz.sabirli olun ve eşinize dua edin.unutmayin sizde ona gizle davrandiginiz için karşılığını alacaksınız hem bu dunyada h ahirette.
 
Başınız sağolsun, çektiği acılar varsa günahlarına kefaret olsun. Allah sizin yardımcınız olsun çok üzüldüm.
 
konu başlığını görür görmez hatırladım sizi, çok çok üzüldüm. Allahım sabrınızı arttırsın, eşinize rahmetiyle muamele etsin.
Böyle konularda yorum yaparken çok dikkatli olmak lazım. Ben de teşhis alıp tedavi olalı daha bir yıl bile olmadı, toparlanmaya çalışırken şurda okuduğum birkaç şey moralimi alt üst etti. Bu iş fiziksel olduğu kadar psikolojik de bir savaş ama insanlar teselli edelim derken daha beter şeyler söylediklerinin farkına varmıyorlar maalesef.
Size sabır, tüm hastalara da şifalar diliyorum Allahtan.
 
Back
X