Bilmiyorum ya iki taraflı zaten benim düşüncelerim de. Bir yanım diyor ki anne babaya herşey yapmalıyız bir yanım da diyor kı neden bizden böyle istiyorlar kendi arabalarını keyıf için diğer oglu kullanırken.
Yanı benım çocugum olsa ben zaten ondan birşey isteyemem ki. Normalde de kımseden bırrsey ıstemem gerekirse saatlerce yururum ama biri bana teklıf etmedıkce benı götür demem. Sanırım kemdım boyle oldugum için karşı tarafın istemesi de tuhaf geliyor bana.
Yanı uzak şehirde arkadaş düğünü var mesela emri vaki ile kv diyorki ....nın düğününe ben de gelecem benı de götürürsünz. Oysakı bız zaten her düğüne beraber gitmek zorunda kalıyoruz başbaşa gittiğimiz çok az ortam var eşimle ben de sıkıldım bu durumdan doğal olarak. Barı uzaktakı arkadaş düğününe de gelecem diye emri vakı yapmasın. Eşime de dedim bu şekilde ve ben gelmeyecegım o düğüne annenle ikiniz gidin benım butun hevesım kursagımda kalıyor başbaşa olamıyoruz dedim. O da o zaman ben de otobüsle tek başıma giderim dedi beni öptü hak verdi. Yani ona da üzülüyorum arada kalıyor diye boyle konularda ama benım canım da sıkılıyor sonuçta heveslerim var yenı evlıyım karışmasınlar istiyorum biz alışana kadar.
Yine de yapacak birşey yok sanırım dediğiniz gibi görmezden gelmek zorundayım boyle şeyleri. Ama birikip birikip sinir hastası olmaktan korkuyorum artık içime ata ata.