çoooooooooook umutsuzum kızlar şu an tek umudum inanın ki sizin yazacaklarınız,,belki içimi siz rahatlatırsınız.
eşim çok iyyi çok şeker bi insan,çok da seviyorum onu. ama ne zaman onun ailesine gitsek delirecek gibi oluyorum. kısacık oturup gitmk istiyorum tabiri caizse diken üstünde..nedenine gelince, gördüklerimden çok farklılar çook görgüsüz insanlar,ağızları bozuk,düzenleri yok,tertip temizlik dersen hiiiç yok yani içim çok huzursuz. hadi ben kendimi geçtim, biz 3.5 yıllık ewliyiz bugüne kadar hep erteledim bebek yapmayı,kiradayız dedim kredimiz war dedim öyle dedim böyle ettim ama artık eşim dile getirmeye başladı çok istediğini. hayır bende anne olmak istiyorum, gerçek bir yuva istiyorum ama ben bebeğimi o eve nasıl götüreceğim nasıl içlerine sokacağım nasıl güweneceğim.. sırf bunlar yüzünden bebek fikrinden soğumak fikrinden neffret ediyorum
beni yadırgamayın sakın kayınvalide düşmanı değilim..eşimin ailesi olmasalar ewine bile girmeyeceğim insanlar..ama hep geleneksel yöntemler hep eski kafalı zihinler,hiç uyuşamıyorum hiçbiriyle. eşime de birşey demek içimdekileri dökmek istemiyorum. nede olsa anne baba kardeş.
neyse kızlar uzatmayayım.siz lütfen bana birşeyler söyleyin, nasıl dawranayım,yanlış mı düşünüyorum dicem ama yanlış olduğunu da düşünmüyorum,yaşayan gören bilir.. kendinizi benim yerime koyun, içten cevaplarınızı bekliyorum