merhaba herkese;
ben daha öncede eşimin ailesiyle ilgili konu açmıştım ama şu an o kadar sinirlerim bozuk ki gerçekten paylaşmaya ihtiyacım var.herkes eşinin ailesinin çok karışmasından şikayet eder bende sorumsuz olmalarından.eşimin ailesi çok sorumsuz yani eşimle eğlence olduğunda hep bizi ararlar ama eşimle bir şeye ihtiyacımız olduğunda hemen kenara çekilirler.ben eşimin ailesine hiç saygısızlık yapmadım çok samimi değildim ama evlerine gidince kızı gibi kıpır kıpırdım.ama eltim hiç öyle değil ama hep onlara yardım yaparlar kaynım işten çıkar babasına güvenerek onlara bakarlar yardım ederler yani ayrım var.nişanlılığımdan beri sıkıldım artık 2,5 senede uğraşmaktan.eşimin babası evlenirken kiralarına yardım edicem diye söz verdi aileme onu tutmadı,evlerinde kaldık biraz bize herkes evine gitsin dedi,eşimin kardeşine yardım yapılır yapılır bize para yok denir,eşimle ev değiştirdik taşındık ve gerçekten çok zor maddi sıkıntı çektik o sıralarda aramadılar bile sormadılar.hep benim kendi annem geldi temizliğe yardıma ama şimdi herşey yatıştı ve her akşam arıyorlar. ama ben görüşmüyorum istemiyorum artık.eşim ailesine düşkün biri değil benim yanımda ve gerekirse laf bile söylüyor soğuk davranıyor ben bana gelmelerini istemiyorum eşim birşey demiyor kendide 1 ayda 2 kere gidiyor oda kısa süreli.bana ilgi göremedim destekleri yok yani tamamen etkisiz kişiler buda beni sinir ediyor aile dedğin iyi günde kötü günde.eşim haklısın diyor istediğini söyle yüzlerine diyor ama ben istyorum ki eşim söylesin yani konuşru kızdı bende sadece günah olduğu için geliyorum dedi.ama ben her arayışlarında eşimle tartışıyorum niye öyle demedin niye sakin konuştun diye oda ben her defasında nasıl laf söyliyim zaten kızdım söyledim diyor.lürfen bana fikir verin evimde huzurum kalmadı eşim kafana takma bizim huzurumuz önemli diyor ama ben çoook takıyorum haklıyım ama takıyorum.artık adlarnı bile duyunca inanın elim ayğım titriyor kendimi 40 yaşalarında hissediyorum insanlardan soğudum hayattan.elimde değil hep benim ailem yardım ediyoor zor günümüzde hazmedmyorum bunları.eşimde hakkımızı savunsun istiyorum sınuçta bu zorluğu ailesi yüzünden ikimiz yaşadık ben tek yaşamadım ki sadece ben delireyim olanlara.siz benim yerimde olsanız napardınız??(biraz uzun oldu kusura bakmayın)
ben daha öncede eşimin ailesiyle ilgili konu açmıştım ama şu an o kadar sinirlerim bozuk ki gerçekten paylaşmaya ihtiyacım var.herkes eşinin ailesinin çok karışmasından şikayet eder bende sorumsuz olmalarından.eşimin ailesi çok sorumsuz yani eşimle eğlence olduğunda hep bizi ararlar ama eşimle bir şeye ihtiyacımız olduğunda hemen kenara çekilirler.ben eşimin ailesine hiç saygısızlık yapmadım çok samimi değildim ama evlerine gidince kızı gibi kıpır kıpırdım.ama eltim hiç öyle değil ama hep onlara yardım yaparlar kaynım işten çıkar babasına güvenerek onlara bakarlar yardım ederler yani ayrım var.nişanlılığımdan beri sıkıldım artık 2,5 senede uğraşmaktan.eşimin babası evlenirken kiralarına yardım edicem diye söz verdi aileme onu tutmadı,evlerinde kaldık biraz bize herkes evine gitsin dedi,eşimin kardeşine yardım yapılır yapılır bize para yok denir,eşimle ev değiştirdik taşındık ve gerçekten çok zor maddi sıkıntı çektik o sıralarda aramadılar bile sormadılar.hep benim kendi annem geldi temizliğe yardıma ama şimdi herşey yatıştı ve her akşam arıyorlar. ama ben görüşmüyorum istemiyorum artık.eşim ailesine düşkün biri değil benim yanımda ve gerekirse laf bile söylüyor soğuk davranıyor ben bana gelmelerini istemiyorum eşim birşey demiyor kendide 1 ayda 2 kere gidiyor oda kısa süreli.bana ilgi göremedim destekleri yok yani tamamen etkisiz kişiler buda beni sinir ediyor aile dedğin iyi günde kötü günde.eşim haklısın diyor istediğini söyle yüzlerine diyor ama ben istyorum ki eşim söylesin yani konuşru kızdı bende sadece günah olduğu için geliyorum dedi.ama ben her arayışlarında eşimle tartışıyorum niye öyle demedin niye sakin konuştun diye oda ben her defasında nasıl laf söyliyim zaten kızdım söyledim diyor.lürfen bana fikir verin evimde huzurum kalmadı eşim kafana takma bizim huzurumuz önemli diyor ama ben çoook takıyorum haklıyım ama takıyorum.artık adlarnı bile duyunca inanın elim ayğım titriyor kendimi 40 yaşalarında hissediyorum insanlardan soğudum hayattan.elimde değil hep benim ailem yardım ediyoor zor günümüzde hazmedmyorum bunları.eşimde hakkımızı savunsun istiyorum sınuçta bu zorluğu ailesi yüzünden ikimiz yaşadık ben tek yaşamadım ki sadece ben delireyim olanlara.siz benim yerimde olsanız napardınız??(biraz uzun oldu kusura bakmayın)
Son düzenleyen: Moderatör: