- 25 Şubat 2018
- 13.063
- 75.474
- 548
Merhaba Hanımlar
İç dökmek için açıyorum bu konuyu.
Eşimin kızkardeşi nişanlı, 2 ay sonra düğünü olacak. Ayrı şehirlerde yaşıyoruz, evlenince bizim yaşadığımız şehirde yaşayacağı ve alternatif daha çok olduğu için çeyiz alışverişini yapmak için yanımıza geldi, birkaç gün önce.
Bugün beraber birşeyler bakmaya çıktık, beğendiği bazı eşyaları almak istedi. Biz ihtiyacı olan bazi şeyleri almayı zaten düşünüyorduk eşimle. Ama eşimin ailesi kızlarını çeyiz alışverişi yapsınlar diye gönderip bir yemek takımı alabilecek kadar parayı verip yollamışlar buraya.
Birde kayınvalidemin aldığı fi tarihinden kalma bazı eşyaları var. Daha ilk çıkmamızda gönderdikleri para bitti ben üzerine takviye yaptım ve daha alınacak bir sürü şey var. Görümcem mağazadan çıkınca ağladı,annesini aradı, kayinvalidem yine az bir miktar para daha göndereceğini, kendi daha önce aldıklarıyla beraber alınanların yeteceğini söylemiş.
Hayatı ona gerek yok buna gerek yok diye yaşayan bir kadın genel olarak.
Bugün diğer görümcemle konuşmuş eşim, iki kardeş diğer kardeşin ihtiyaçlarını almak istiyor ama işin çoğu bize kalacak çünkü görümcemin maddi olarak yapacakları belli. Evlenene yardım etmek iyidir, kardeştir yardım edilir diye düşünüyorum, kendi kardeşimi koyuyorum yerine ama kayınvalidemlerin her zaman ki maddi konuları baştan savmalarına sinir oluyorum. Çünkü kayinvalideme kendi babasından miras kaldı yakın zamanda çok rahat kızının ihtiyaçlarını alabilir ama gerek duymuyor ve ne denilse de ikna olacak bir kadın değil. Eşimde kardeşinin gönlü olsun istiyor.
Ve azımsanmayacak bir para harcanacak alınacaklara biliyorum. Her canının istediğini almasın gerekli olanları alsın en azından dedim eşime. Çoğunu beraber bakacağız muhtemelen zaten.
1 ay sonra kayınvalidemler gelecek, zaten eşimin hatrı için belli bir seviyede tutmaya çalışıyorum aramızdaki muhabbeti ama şuan gelecek olmaları düşüncesi bile rahatsız ediyor beni. Zaman geçtikçe bu hissim daha çok artacak biliyorum, şu düğünü kendileriyle ciddi bir sıkıntı yaşamadan atlatabilirim umarım. Bolca sabır diliyorum kendime.
İç dökmek için açıyorum bu konuyu.
Eşimin kızkardeşi nişanlı, 2 ay sonra düğünü olacak. Ayrı şehirlerde yaşıyoruz, evlenince bizim yaşadığımız şehirde yaşayacağı ve alternatif daha çok olduğu için çeyiz alışverişini yapmak için yanımıza geldi, birkaç gün önce.
Bugün beraber birşeyler bakmaya çıktık, beğendiği bazı eşyaları almak istedi. Biz ihtiyacı olan bazi şeyleri almayı zaten düşünüyorduk eşimle. Ama eşimin ailesi kızlarını çeyiz alışverişi yapsınlar diye gönderip bir yemek takımı alabilecek kadar parayı verip yollamışlar buraya.
Birde kayınvalidemin aldığı fi tarihinden kalma bazı eşyaları var. Daha ilk çıkmamızda gönderdikleri para bitti ben üzerine takviye yaptım ve daha alınacak bir sürü şey var. Görümcem mağazadan çıkınca ağladı,annesini aradı, kayinvalidem yine az bir miktar para daha göndereceğini, kendi daha önce aldıklarıyla beraber alınanların yeteceğini söylemiş.
Hayatı ona gerek yok buna gerek yok diye yaşayan bir kadın genel olarak.
Bugün diğer görümcemle konuşmuş eşim, iki kardeş diğer kardeşin ihtiyaçlarını almak istiyor ama işin çoğu bize kalacak çünkü görümcemin maddi olarak yapacakları belli. Evlenene yardım etmek iyidir, kardeştir yardım edilir diye düşünüyorum, kendi kardeşimi koyuyorum yerine ama kayınvalidemlerin her zaman ki maddi konuları baştan savmalarına sinir oluyorum. Çünkü kayinvalideme kendi babasından miras kaldı yakın zamanda çok rahat kızının ihtiyaçlarını alabilir ama gerek duymuyor ve ne denilse de ikna olacak bir kadın değil. Eşimde kardeşinin gönlü olsun istiyor.
Ve azımsanmayacak bir para harcanacak alınacaklara biliyorum. Her canının istediğini almasın gerekli olanları alsın en azından dedim eşime. Çoğunu beraber bakacağız muhtemelen zaten.
1 ay sonra kayınvalidemler gelecek, zaten eşimin hatrı için belli bir seviyede tutmaya çalışıyorum aramızdaki muhabbeti ama şuan gelecek olmaları düşüncesi bile rahatsız ediyor beni. Zaman geçtikçe bu hissim daha çok artacak biliyorum, şu düğünü kendileriyle ciddi bir sıkıntı yaşamadan atlatabilirim umarım. Bolca sabır diliyorum kendime.