Millet ne der diye yaşamaktan nefret ediyorum çünkü göstermelik üzüntüdende insan herşeyi içinde yaşamalı o ne diyo bu ne diyoya bakmak saçma... Bende babamı kaybettim 5 sene oluyor o yüzden bana bencil diyenlere cevap bile vermek istemiyorum.. Eşimin üzülmesine istiyorum tek derdim o
sahtehayat, inan seni çok iyi anlıyorum. ben de babamı kaybettim, kaybettikten sonra acımı yaşadım, hiç çekinmeden içimden geldiği gibi. dedikleri gibi 40 mum bir bir söner derler, ama 1 mum hep kalır. hala zaman zaman nerede olursam olayım dalarım, ağlarım.
herkesin acıyı, olayları karşılayışı farklıdır. ben baş sağlığı dileklerini bile kabul edemedim evde, yüreğim bunu kaldırmadı beynim onaylamadı. kendi kendime ve sevvdiğim insanla, kardeşimle, annemle, yeğenimle atlattım o günleri. atlattım dediysem kabullenmeyi.
10 ay gibi bir süreden bahsediyoruz. insan ailesinde ölüm yaşadığında hayatın ne kadar kısa olduğunu daha iyi anlıyor ve artık ıskalamaması gerektiğini anlıyor. ayrıca, evde olmak yerine bir yere kaçman illa alemlere akmak mı oluyor anlamıyorum yani vefattan 1 ay sonra da insanlar evlerinden uzaklaşıp baş başa, kafa dinleyip hayatı sorgulayabilirler.
tabii ki herkesin aile yapısı, adetleri farklıdır, ancak karı-koca nasıl mutlu olacaksanız o şekilde geçirmenizi dilerim. bir arkadaşın dediği gibi 1.-2. gün isterseniz aileyle olup sonra birkaç gün yakın bir yere kaçın, hem o süreci atlatmış olur eşiniz de, güzel bir başlangıç yaparsınız bayram sonrasına. morali düzelir.
ayrıca eşiniz de bu baskıdan, bayramda çok karamsar havaya kapılmaktan çekinmiş ya da zaten kursağınızda kalan balayını artık gerçekleştirmek istemiş olabilir. babasını kaybedince hayatın yalan olduğunu, ne kadar ömrümüz kaldığının belli olmadığını düşünüp durmuş olabilir bir çoğumuz gibi... yani sevdiklerini kaybedenler gibi...
