bende bu konudan muzdarip olanlardanım.3 yıllık evliyim.ilk hamileyken yakaladım hamilelik psikolojisiyle ciddi bi çöküş yaşadım.eşiö özüeler diledi yalvardı yakardı onu affettim.sonrasında loğusayken yaptı yine kavga özürler.daha sonra yine yine yine devam etti her özründen sonra.çünkü artık alışkanlık haline gelmiş,istesemesede pişman olsada izlemekten vazgeçmedi.enson yakaladığımdan bri ciddi anlamda ilişkimiz bitmek üzere ben hiç pişman değilim fakat o yine pişman..eşimi ne kadar çok sevsemde bu olanlar beni kendisinden soğuttu kendisine de söyledim bütün bunları..sanırımo da katlanacak bunun sonuçlarına son pişmanlığın fayda getirmeyeceğini bu defa anlayacak.buaralar bütün erkeklerden nefret ediyorumm.eşini çok seven bi kadınım onu çok kıskanırım bi deiğini iki etmemeye çalışırım cinsel hayatımızdada çok mutluyken bunları yapması beni üzmek pahasına devam etmesi iyice miğdemi bulandırdı.onu artık ne görmek nede sesini duymak istemiyorum...