- 21 Aralık 2012
- 892
- 320
- 73
- 38
Bayanlar merhaba,
Evlilikte 4. yilim. Benim esimin aileden, sulaleden gelme bir huyu var, surekli ama surekli cocukluk anilarini anlatir. Kaynanam da surekli eski anilari anlatir, kayinpederim de oyle. Sulalecek bir araya gelirler, koskoca teyzeleri, coluk cocuk sahibi teyzeogullari surekli eski anilari saatlerce, defalarca, tum detaylariyla anlatirlar. Hep ayni hep ayni muhabbetler. Diger gelinler de benimle hemfikir, onlar da bu muhabbetten ben gibi bikmislar. Basta eglenceli geliyordu, dinliyordum vs ama artik gercekten baydi. Esimle neredeyse baska muhabbetimiz kalmadi. Ozellikle bu sene bir de 9 aylik bebegimiz var, hic pes etmeden cocuklugunu anlatiyor. Herkesin unutamadigi anilari vardir, anlatir tamam ama esim neredeyse tum cocuklugunu, onemli olmayan detaylari bile surekli anlatiyor. Yok babasinin bir deri montu varmis, nerede deri mont kokusu duysa babasi aklina gelirmis, yok koydeyken teker kaydirirmis, dayisi bir teker vermis cok mutlu olmus, yok annesi oyuncak tabanca aldi diye buna kusmus, ateri oyunu varmis, surekli oynarmis, teyzeogluyla bilmece oyunu oynarken bilmem ne olmus vs vs. Inanin ki muhabbet cok baydi, haydi beni gectim, baska arkadaslarin yaninda da -farkinda olmadan- basliyor "ben cocukken"li konusmalarina, onlar da artik goz deviriyor, saga sola bakiyor, sikiliyor, konu degistiriyorlar, esim konusurken kendi aralarinda baska muhabbet aciyorlar, mecbur yine ben dinliyorum ortamda, esim mahcup olmasin diye. Esim farketmiyor, birkac defa nazikce uyardim, kiriliyor. Farkinda olmadan bir daha basliyor. Ya kocaman adam, universite anilarini anlat, genclik anilarini anlat, ne bileyim is guc nasil gidiyor anlat tamam da biktim inanin onemli-onemsiz her cocukluk anisini dinlemeye. Nazikce uyardim, kiriliyor, bir daha hicbirsey anlatmayacagim diyor vs ama farkinda olmadan yine basliyor. Ne yapabilirim bilmiyorum, bana bir akil verin.
Evlilikte 4. yilim. Benim esimin aileden, sulaleden gelme bir huyu var, surekli ama surekli cocukluk anilarini anlatir. Kaynanam da surekli eski anilari anlatir, kayinpederim de oyle. Sulalecek bir araya gelirler, koskoca teyzeleri, coluk cocuk sahibi teyzeogullari surekli eski anilari saatlerce, defalarca, tum detaylariyla anlatirlar. Hep ayni hep ayni muhabbetler. Diger gelinler de benimle hemfikir, onlar da bu muhabbetten ben gibi bikmislar. Basta eglenceli geliyordu, dinliyordum vs ama artik gercekten baydi. Esimle neredeyse baska muhabbetimiz kalmadi. Ozellikle bu sene bir de 9 aylik bebegimiz var, hic pes etmeden cocuklugunu anlatiyor. Herkesin unutamadigi anilari vardir, anlatir tamam ama esim neredeyse tum cocuklugunu, onemli olmayan detaylari bile surekli anlatiyor. Yok babasinin bir deri montu varmis, nerede deri mont kokusu duysa babasi aklina gelirmis, yok koydeyken teker kaydirirmis, dayisi bir teker vermis cok mutlu olmus, yok annesi oyuncak tabanca aldi diye buna kusmus, ateri oyunu varmis, surekli oynarmis, teyzeogluyla bilmece oyunu oynarken bilmem ne olmus vs vs. Inanin ki muhabbet cok baydi, haydi beni gectim, baska arkadaslarin yaninda da -farkinda olmadan- basliyor "ben cocukken"li konusmalarina, onlar da artik goz deviriyor, saga sola bakiyor, sikiliyor, konu degistiriyorlar, esim konusurken kendi aralarinda baska muhabbet aciyorlar, mecbur yine ben dinliyorum ortamda, esim mahcup olmasin diye. Esim farketmiyor, birkac defa nazikce uyardim, kiriliyor. Farkinda olmadan bir daha basliyor. Ya kocaman adam, universite anilarini anlat, genclik anilarini anlat, ne bileyim is guc nasil gidiyor anlat tamam da biktim inanin onemli-onemsiz her cocukluk anisini dinlemeye. Nazikce uyardim, kiriliyor, bir daha hicbirsey anlatmayacagim diyor vs ama farkinda olmadan yine basliyor. Ne yapabilirim bilmiyorum, bana bir akil verin.