Ben daha 6 aylık evliyim. Söz nişan düğün gayet guzel gectı. Tek sorun basta aılelerımizin oldugu ılde yasıcaktık. Nişan öncesi esım tercih yaptı aıllerımızın oldugu ıl ıstıyorduk ama fıkrı değişti. Başka ıl yazdı o cıkan ıle de aılesı ıstemedı en sn kendı memlkeetlerni yazdırdılar. Suan onların memleketınde calısıyor evımızde burda.Benım annem kucukken vefat etti. Babamda evli esı de ıyı benle sıkıntısı hıc olmadı cok yrdımını gordum. Babam ona emanet ıcım cok rahat ama bu yetmıyor.Sorun su ki bnım babam ıkı uc seneye kadar cıddı amelıyt gecırdı ve eskısı gibi degıl psıkolojik olarak hayatı tumden degıstı. Hala ayakta ,emekli saglık acısından bır zorlugu yk her şey guzel. Ama benım canım cok acıyor. Bana ıhtıycları olsa omur boyu burda yasamaktan her an onlara yetısemeyeceğim. Şuan gencler sıkıntı yok. Ama esım aaılesıne ıkkı uc seneye sız buraya gelın dıyor. Onlarda bızım o sehre gelmemızo ıstemıyorlar rahatsınız dıyorlar. Esım cok demeye basladı aılesıne sız gelın diye. Onlar temellı gelırse hıc o sehre yerlesemeyecgız. Suan kardesı okuyor esımın 2 3 sneye zor gelemezler. Bu surede donmek ıcın nasıl ıkna edecegım. Onlar buraya gelırse babamla aynı sehırde hıc olamayacagım Kardeslerimle de hep uzak kalacağım ee hayat bu zamanla uzaklık gırıck coluk cocuk derkn uzuluyorum . Eşimde ailesinin de umrunda degıl bu belli. Ama ben annemı kaybetmısım zaten kımsem kalmamıs babamdan baska. Yanında her an gıdebılcegım yerde olmak hakkım degıl mı. İşin ıcınden cıkamıyorm. Kımse de anlatsam anlamaz