Eşimin yaptiklari

makaronum .!.:

Merhabalar herkese öncelikle okuduğunuz için teşekkür ederim biraz uzun olacak ama hıçkıra hıçkıra ağlayarak yazıyorum. Birilerinden akıl almazsam akıl sağlığimi kaybedecem yoksa. Sorun bende mi eşimde mi bilmiyorum ama eşim beni öyle çok manipüle ediyor ki kendimi hastalıkli memnuniyetsiz hiçbir şeyden mutlu olmayan biri gibi hissediyorum artık. Kisaca özet geçmeye çalışayım 5 yıldır evliyiz 9 yildirda toplamda birlikteyiz. Evliligimizde kendi işimizi kurduk pandemiye denk geldik çok borca girdik çok sıkıntılar çektik 3 yıl o borcu temizlemeye çalıştık. Eşimi çok çok severek evlendim. Ailesini de çok severim her konuda destek olmuşlardir. Benim ailemde aynı şekilde. Ama son 3 yıldır borcumuz bittiği halde eşimle birbirimizden nefret eder olduk. Bu 2 yılda bir de oğlumuz oldu bu arada 19 aylık şuanda. Yani o kadar çok kavga ediyoruz ki oglumuzun varlığının keyfini bile çıkaramadık. Kavga sebeplerimizde ilgisizlik. Eşim kendi işini yaptığı için çok yoğun çalışıyordu ve bu çalışmaya kazancida çok kötüydü. Yani bide kendisi çok ama çok düşüncesiz bir insan. Eskiden böyle değildi. Yani bir kere sormaz bişeye ihtiyacin var mı diye. 3 yıldır ne doğum günümü kutlar ne yıldönümü kutlar sorunca önceden param yok derdi tamam hediye istemiyorum en azından kutla derdim şimdi ise sana hediye de alsam Zaten mutlu olmayacaksin onun için almıyorum diyor. Haftanın 5 günü içiyor eve gelirken ben ne istersem alıyor ama istemesem ya şunu da size aldım demez. Mesela evin faturalarini ben ödüyorum. Çocuğun kılık kıyafet ihtiyaçlarını ben karşılıyorum o ayda 1 paket bez alir birde verdiği meyveyi. Zaten ikimizde çalışıyoruz çocuğa benim annem bakıyor ve annem benden bin kat daha iyi bakıyor. Hergun et balık yediyor oğluma köyden özel horoz kestiriyor babam. Yani ben calisali 4 ay oldu daha ne bir maddi destek olduk anneme ne bir paket bez aldık al oğlumuza kullan diye. Hiçbir şey yapmadik oda istemez zaten. Ben yine elimden geleni yapiyorum ama esiminde yapmasını istiyorum. Elini hiçbir taşın altına koymuyor. Bakın bir olay anlatayım 4 ay önce işe başladım kurumsal bir şirkette. Ve evim aileme uzak diye benim babam emekli ikramiyesi ile bana ev aldı. Ve kendilerine çok yakın bir yerden aldı ki çocuğu getir götür zor olmasın diye. (Ev tabii ki babamın üstüne bu arada) Ne kira istedi ne taşınma zamanı bize 1 TL odettirdi nakliyeden tutun evin boyası 5 aylik aidatı temizliği herşeyi babam ödedi. Biz sadece esyamizi aldık geldik. Ve bu sürecte eşim bir kere babama teşekkür etmedi. Bir kere aramadı birşeye ihtiyacin var mı baba şunu da ben yapayım demedi. Ve işin daha kötüsü ona danışmadan acele ile karar verdiğimiz için beni cezalandırdı ve ev taşımada bana 1 bardak bile kolilemedi. Hergun 7 de ev olur 10 da çocuğu uyutur sabah 3 e kadar evi toplardim. Ağır ağır hurclari kolileri tek başıma yaptım. Bir kere de ver ben tasiyayim demedi. Aylarca vajinal enfeksiyon yaşadım gitmedigim doktor kalmadı bütün testlerim temiz çıktı ama emzirdigim için de sağlam ilaç kullanamiyordum. En son doktor emzirmeyi birak gel iğne tedavisi olacaksin dedi o süreçte bana bi ilac verdi ve sigortamiz olmadığı için ilaç 600 TL falandı eşimjn çalıştığı yere gittim para istedim ayakta duracak halim yok acıdan bana diyor ki ben o ilaci sana 1 haftaya alırım diyor ve akşam eve alkolle geliyor ve bir daha sormadı da o ilacı ne yaptın diye. Gecen ay maaşımdan 3 kuruş para kaldı eski ceketlerim kilo aldığım için olmuyor yeni almam.lazim ama param bitti bende gülerek şey dedim hazır indirim varken alsana karına ceket sabahları üşüyorum dedim maaşın yatınca alirsin dedi. Ve almadı. Ben ceket bakmaya AVM ye gittim hava yağmurlu arabamız eski model gelip alır mısın şemsiyem yok dedim bu araba bu yağmurda oraya gelmez dedi ama aynı km uzaklıkta ki annesi babasının yanına gitti o arabayla ben sırılsıklam olmuş bir şekilde otobüse bindim. Benim çocuğum asla ama asla uyumayan bir çocuk geceleri 20 kere kalkar ağlar su içer yatar bazen ise 3 saatlik uykuyla giderim. Ve bunca zaman eşimin gece uykusunda kalktığı 3 kez falandır. Bir kere alt değiştirmedi bir kere ver yemeğini ben yedireyim demedi. Bir kere sende çok yoruldun gel dinlen demedi. İşi erken biterse gelir 2 saat çocukla oyun oynar gider. Yani daha neler neler var. Bu arada battigimiz dönemlerde tekstil işini eve taşımışti evin içinde baskı yapıyordu ve evimiz küçücüktu ben hamileydim heryer toz tüy oluyordu o işe gittikten sonra bütün koltukları çekip dip köşe o evi temizlerdim hamile halimle. Bir kere düşük yaptım 2. Haftamda hala kanamam varken gidip ona atölyede yardım ettim. Yemek yemeği sevmeyen birisi diye her sabah ona özel bin kalorilik muzlu shakeler yapardım. Şimdi yemek bile yapmıyorum kendisi ne isterse yapıyor ve bunu bile konuştu eskiden bu yemek yapardın şimdi şu bile koymuyorsun diyor. Dişini yaptırıyordu ben ikna ettim yaptır öderiz diye son taksidi odeyemedik incecik kolyemk sattım. Yani brn bunca şeyi yaparken bu adam gözünü mu kapatıyordu. Ben hiç mi bişey haketmedim. Bütün bunları yaparken benimde sinirden söylediğim laf soktuğum zamanlar oluyordu yalan değil ama bunca şeye onun icjn katlandiysam ikide söyleneyim yani. Sonra ben dırdırci memnuniyetsiz mutsuz kadın oldum gözünde. Uykusuzluktan zehirleniyorum artık sabrım kalmıyor gecenin bir yarısı çocuğa bağırıyorum uyu artık yeter diye hatta bir iki kere sinirimden popsuna eline vurmuslugum var gelip bana diyor ki bu yaptıklarını biri görse çocuğu senden alır esirgemeye verirler. Sen artık insanlıktan çıktın sen artık çocuğundan bile nefret ediyorsun. İse girdin g.tn kalktı. Hergun ise makyaj yapacağına bir kere bana yapsaydın diyor. Ulan hizmetciligini yapmaktan makyaj için aynaya bakacak zamanim mi oldu dedim. Velhasıl kelam bana bişey söyleyin. Ben ise girdiğimden beri gözüm açıldı diğer kadınların gördüğü değer yaşadığı hayatı görünce ben kendimi harcamisim diyorum. Ama sonradan eskiden yaptıkları aklıma geliyor borç zamanında hacizlerim ailemin kulağına gitmesin diye eşek gibi çalıştı ilk benim borçlarımı ödedi. Önceden severdi beni hediyeler alırdı yine gezip tozmazdik çok fazla ama gönlümüz hoş olurdu en azından. Acaba diyorum ki bu adamı ben mi bu hâle getirdim. Ben bir yerde yanlış mı yaptım. Yani şuan ikimizde mutsuzluktan ölüyoruz hergun kavga ediyoruz çocuk bizim kavgamizi görünce gidip elini prize sokup dikkat çekmeye çalışıyor. Ama ben de tükendim hiçbir şey hissetmiyorum benim için evdeki varlığı yokluğu bir. Yediği yemeğin tabağıni bile kaldırmaz bir hale geldi artık. Her sabah içtiği şişeleri ben topluyorum. Yani ne maddi ne manevi artık bana hiçbir şey verdiği yok. Ama bişey tutuyor beni ne bilmiyorum. O eve her geldiğinde oğlumun baba diye kahkalarla onu karsilamasi onun mutluluğu beni hergun boşanmayı erteletiyor. Bide aklımla çok oynuyor sürekli bana beni insanlara olmadığım biri gibi anlatma diyor. İnsanlar benden soğuyor uzaklasiyor yalan yanlış konuşma sana randevu Alaçam psikologa git sen hala lohusa depresyonundasin diyor. Ama çevrem bile nasıl dayanıyorsun neyi bekliyorsun diyor. Bana akıl verin ben nefes alamıyorum artık. Ne yapacağımı bilmiyorum boşanma işinde de nerden basliycam bilmiyorum boşandıktan sonra nasıl olacak bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

makaronum .!.:

Merhabalar herkese öncelikle okuduğunuz için teşekkür ederim biraz uzun olacak ama hıçkıra hıçkıra ağlayarak yazıyorum. Birilerinden akıl almazsam akıl sağlığimi kaybedecem yoksa. Sorun bende mi eşimde mi bilmiyorum ama eşim beni öyle çok manipüle ediyor ki kendimi hastalıkli memnuniyetsiz hiçbir şeyden mutlu olmayan biri gibi hissediyorum artık. Kisaca özet geçmeye çalışayım 5 yıldır evliyiz 9 yildirda toplamda birlikteyiz. Evliligimizde kendi işimizi kurduk pandemiye denk geldik çok borca girdik çok sıkıntılar çektik 3 yıl o borcu temizlemeye çalıştık. Eşimi çok çok severek evlendim. Ailesini de çok severim her konuda destek olmuşlardir. Benim ailemde aynı şekilde. Ama son 3 yıldır borcumuz bittiği halde eşimle birbirimizden nefret eder olduk. Bu 2 yılda bir de oğlumuz oldu bu arada 19 aylık şuanda. Yani o kadar çok kavga ediyoruz ki oglumuzun varlığının keyfini bile çıkaramadık. Kavga sebeplerimizde ilgisizlik. Eşim kendi işini yaptığı için çok yoğun çalışıyordu ve bu çalışmaya kazancida çok kötüydü. Yani bide kendisi çok ama çok düşüncesiz bir insan. Eskiden böyle değildi. Yani bir kere sormaz bişeye ihtiyacin var mı diye. 3 yıldır ne doğum günümü kutlar ne yıldönümü kutlar sorunca önceden param yok derdi tamam hediye istemiyorum en azından kutla derdim şimdi ise sana hediye de alsam Zaten mutlu olmayacaksin onun için almıyorum diyor. Haftanın 5 günü içiyor eve gelirken ben ne istersem alıyor ama istemesem ya şunu da size aldım demez. Mesela evin faturalarini ben ödüyorum. Çocuğun kılık kıyafet ihtiyaçlarını ben karşılıyorum o ayda 1 paket bez alir birde verdiği meyveyi. Zaten ikimizde çalışıyoruz çocuğa benim annem bakıyor ve annem benden bin kat daha iyi bakıyor. Hergun et balık yediyor oğluma köyden özel horoz kestiriyor babam. Yani ben calisali 4 ay oldu daha ne bir maddi destek olduk anneme ne bir paket bez aldık al oğlumuza kullan diye. Hiçbir şey yapmadik oda istemez zaten. Ben yine elimden geleni yapiyorum ama esiminde yapmasını istiyorum. Elini hiçbir taşın altına koymuyor. Bakın bir olay anlatayım 4 ay önce işe başladım kurumsal bir şirkette. Ve evim aileme uzak diye benim babam emekli ikramiyesi ile bana ev aldı. Ve kendilerine çok yakın bir yerden aldı ki çocuğu getir götür zor olmasın diye. (Ev tabii ki babamın üstüne bu arada) Ne kira istedi ne taşınma zamanı bize 1 TL odettirdi nakliyeden tutun evin boyası 5 aylik aidatı temizliği herşeyi babam ödedi. Biz sadece esyamizi aldık geldik. Ve bu sürecte eşim bir kere babama teşekkür etmedi. Bir kere aramadı birşeye ihtiyacin var mı baba şunu da ben yapayım demedi. Ve işin daha kötüsü ona danışmadan acele ile karar verdiğimiz için beni cezalandırdı ve ev taşımada bana 1 bardak bile kolilemedi. Hergun 7 de ev olur 10 da çocuğu uyutur sabah 3 e kadar evi toplardim. Ağır ağır hurclari kolileri tek başıma yaptım. Bir kere de ver ben tasiyayim demedi. Aylarca vajinal enfeksiyon yaşadım gitmedigim doktor kalmadı bütün testlerim temiz çıktı ama emzirdigim için de sağlam ilaç kullanamiyordum. En son doktor emzirmeyi birak gel iğne tedavisi olacaksin dedi o süreçte bana bi ilac verdi ve sigortamiz olmadığı için ilaç 600 TL falandı eşimjn çalıştığı yere gittim para istedim ayakta duracak halim yok acıdan bana diyor ki ben o ilaci sana 1 haftaya alırım diyor ve akşam eve alkolle geliyor ve bir daha sormadı da o ilacı ne yaptın diye. Gecen ay maaşımdan 3 kuruş para kaldı eski ceketlerim kilo aldığım için olmuyor yeni almam.lazim ama param bitti bende gülerek şey dedim hazır indirim varken alsana karına ceket sabahları üşüyorum dedim maaşın yatınca alirsin dedi. Ve almadı. Ben ceket bakmaya AVM ye gittim hava yağmurlu arabamız eski model gelip alır mısın şemsiyem yok dedim bu araba bu yağmurda oraya gelmez dedi ama aynı km uzaklıkta ki annesi babasının yanına gitti o arabayla ben sırılsıklam olmuş bir şekilde otobüse bindim. Benim çocuğum asla ama asla uyumayan bir çocuk geceleri 20 kere kalkar ağlar su içer yatar bazen ise 3 saatlik uykuyla giderim. Ve bunca zaman eşimin gece uykusunda kalktığı 3 kez falandır. Bir kere alt değiştirmedi bir kere ver yemeğini ben yedireyim demedi. Bir kere sende çok yoruldun gel dinlen demedi. İşi erken biterse gelir 2 saat çocukla oyun oynar gider. Yani daha neler neler var. Bu arada battigimiz dönemlerde tekstil işini eve taşımışti evin içinde baskı yapıyordu ve evimiz küçücüktu ben hamileydim heryer toz tüy oluyordu o işe gittikten sonra bütün koltukları çekip dip köşe o evi temizlerdim hamile halimle. Bir kere düşük yaptım 2. Haftamda hala kanamam varken gidip ona atölyede yardım ettim. Yemek yemeği sevmeyen birisi diye her sabah ona özel bin kalorilik muzlu shakeler yapardım. Şimdi yemek bile yapmıyorum kendisi ne isterse yapıyor ve bunu bile konuştu eskiden bu yemek yapardın şimdi şu bile koymuyorsun diyor. Dişini yaptırıyordu ben ikna ettim yaptır öderiz diye son taksidi odeyemedik incecik kolyemk sattım. Yani brn bunca şeyi yaparken bu adam gözünü mu kapatıyordu. Ben hiç mi bişey haketmedim. Bütün bunları yaparken benimde sinirden söylediğim laf soktuğum zamanlar oluyordu yalan değil ama bunca şeye onun icjn katlandiysam ikide söyleneyim yani. Sonra ben dırdırci memnuniyetsiz mutsuz kadın oldum gözünde. Uykusuzluktan zehirleniyorum artık sabrım kalmıyor gecenin bir yarısı çocuğa bağırıyorum uyu artık yeter diye hatta bir iki kere sinirimden popsuna eline vurmuslugum var gelip bana diyor ki bu yaptıklarını biri görse çocuğu senden alır esirgemeye verirler. Sen artık insanlıktan çıktın sen artık çocuğundan bile nefret ediyorsun. İse girdin g.tn kalktı. Hergun ise makyaj yapacağına bir kere bana yapsaydın diyor. Ulan hizmetciligini yapmaktan makyaj için aynaya bakacak zamanim mi oldu dedim. Velhasıl kelam bana bişey söyleyin. Ben ise girdiğimden beri gözüm açıldı diğer kadınların gördüğü değer yaşadığı hayatı görünce ben kendimi harcamisim diyorum. Ama sonradan eskiden yaptıkları aklıma geliyor borç zamanında hacizlerim ailemin kulağına gitmesin diye eşek gibi çalıştı ilk benim borçlarımı ödedi. Önceden severdi beni hediyeler alırdı yine gezip tozmazdik çok fazla ama gönlümüz hoş olurdu en azından. Acaba diyorum ki bu adamı ben mi bu hâle getirdim. Ben bir yerde yanlış mı yaptım. Yani şuan ikimizde mutsuzluktan ölüyoruz hergun kavga ediyoruz çocuk bizim kavgamizi görünce gidip elini prize sokup dikkat çekmeye çalışıyor. Ama ben de tükendim hiçbir şey hissetmiyorum benim için evdeki varlığı yokluğu bir. Yediği yemeğin tabağıni bile kaldırmaz bir hale geldi artık. Her sabah içtiği şişeleri ben topluyorum. Yani ne maddi ne manevi artık bana hiçbir şey verdiği yok. Ama bişey tutuyor beni ne bilmiyorum. O eve her geldiğinde oğlumun baba diye kahkalarla onu karsilamasi onun mutluluğu beni hergun boşanmayı erteletiyor. Bide aklımla çok oynuyor sürekli bana beni insanlara olmadığım biri gibi anlatma diyor. İnsanlar benden soğuyor uzaklasiyor yalan yanlış konuşma sana randevu Alaçam psikologa git sen hala lohusa depresyonundasin diyor. Ama çevrem bile nasıl dayanıyorsun neyi bekliyorsun diyor. Bana akıl verin ben nefes alamıyorum artık. Ne yapacağımı bilmiyorum boşanma işinde de nerden basliycam bilmiyorum boşandıktan sonra nasıl olacak bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

makaronum .!.:

Merhabalar herkese öncelikle okuduğunuz için teşekkür ederim biraz uzun olacak ama hıçkıra hıçkıra ağlayarak yazıyorum. Birilerinden akıl almazsam akıl sağlığimi kaybedecem yoksa. Sorun bende mi eşimde mi bilmiyorum ama eşim beni öyle çok manipüle ediyor ki kendimi hastalıkli memnuniyetsiz hiçbir şeyden mutlu olmayan biri gibi hissediyorum artık. Kisaca özet geçmeye çalışayım 5 yıldır evliyiz 9 yildirda toplamda birlikteyiz. Evliligimizde kendi işimizi kurduk pandemiye denk geldik çok borca girdik çok sıkıntılar çektik 3 yıl o borcu temizlemeye çalıştık. Eşimi çok çok severek evlendim. Ailesini de çok severim her konuda destek olmuşlardir. Benim ailemde aynı şekilde. Ama son 3 yıldır borcumuz bittiği halde eşimle birbirimizden nefret eder olduk. Bu 2 yılda bir de oğlumuz oldu bu arada 19 aylık şuanda. Yani o kadar çok kavga ediyoruz ki oglumuzun varlığının keyfini bile çıkaramadık. Kavga sebeplerimizde ilgisizlik. Eşim kendi işini yaptığı için çok yoğun çalışıyordu ve bu çalışmaya kazancida çok kötüydü. Yani bide kendisi çok ama çok düşüncesiz bir insan. Eskiden böyle değildi. Yani bir kere sormaz bişeye ihtiyacin var mı diye. 3 yıldır ne doğum günümü kutlar ne yıldönümü kutlar sorunca önceden param yok derdi tamam hediye istemiyorum en azından kutla derdim şimdi ise sana hediye de alsam Zaten mutlu olmayacaksin onun için almıyorum diyor. Haftanın 5 günü içiyor eve gelirken ben ne istersem alıyor ama istemesem ya şunu da size aldım demez. Mesela evin faturalarini ben ödüyorum. Çocuğun kılık kıyafet ihtiyaçlarını ben karşılıyorum o ayda 1 paket bez alir birde verdiği meyveyi. Zaten ikimizde çalışıyoruz çocuğa benim annem bakıyor ve annem benden bin kat daha iyi bakıyor. Hergun et balık yediyor oğluma köyden özel horoz kestiriyor babam. Yani ben calisali 4 ay oldu daha ne bir maddi destek olduk anneme ne bir paket bez aldık al oğlumuza kullan diye. Hiçbir şey yapmadik oda istemez zaten. Ben yine elimden geleni yapiyorum ama esiminde yapmasını istiyorum. Elini hiçbir taşın altına koymuyor. Bakın bir olay anlatayım 4 ay önce işe başladım kurumsal bir şirkette. Ve evim aileme uzak diye benim babam emekli ikramiyesi ile bana ev aldı. Ve kendilerine çok yakın bir yerden aldı ki çocuğu getir götür zor olmasın diye. (Ev tabii ki babamın üstüne bu arada) Ne kira istedi ne taşınma zamanı bize 1 TL odettirdi nakliyeden tutun evin boyası 5 aylik aidatı temizliği herşeyi babam ödedi. Biz sadece esyamizi aldık geldik. Ve bu sürecte eşim bir kere babama teşekkür etmedi. Bir kere aramadı birşeye ihtiyacin var mı baba şunu da ben yapayım demedi. Ve işin daha kötüsü ona danışmadan acele ile karar verdiğimiz için beni cezalandırdı ve ev taşımada bana 1 bardak bile kolilemedi. Hergun 7 de ev olur 10 da çocuğu uyutur sabah 3 e kadar evi toplardim. Ağır ağır hurclari kolileri tek başıma yaptım. Bir kere de ver ben tasiyayim demedi. Aylarca vajinal enfeksiyon yaşadım gitmedigim doktor kalmadı bütün testlerim temiz çıktı ama emzirdigim için de sağlam ilaç kullanamiyordum. En son doktor emzirmeyi birak gel iğne tedavisi olacaksin dedi o süreçte bana bi ilac verdi ve sigortamiz olmadığı için ilaç 600 TL falandı eşimjn çalıştığı yere gittim para istedim ayakta duracak halim yok acıdan bana diyor ki ben o ilaci sana 1 haftaya alırım diyor ve akşam eve alkolle geliyor ve bir daha sormadı da o ilacı ne yaptın diye. Gecen ay maaşımdan 3 kuruş para kaldı eski ceketlerim kilo aldığım için olmuyor yeni almam.lazim ama param bitti bende gülerek şey dedim hazır indirim varken alsana karına ceket sabahları üşüyorum dedim maaşın yatınca alirsin dedi. Ve almadı. Ben ceket bakmaya AVM ye gittim hava yağmurlu arabamız eski model gelip alır mısın şemsiyem yok dedim bu araba bu yağmurda oraya gelmez dedi ama aynı km uzaklıkta ki annesi babasının yanına gitti o arabayla ben sırılsıklam olmuş bir şekilde otobüse bindim. Benim çocuğum asla ama asla uyumayan bir çocuk geceleri 20 kere kalkar ağlar su içer yatar bazen ise 3 saatlik uykuyla giderim. Ve bunca zaman eşimin gece uykusunda kalktığı 3 kez falandır. Bir kere alt değiştirmedi bir kere ver yemeğini ben yedireyim demedi. Bir kere sende çok yoruldun gel dinlen demedi. İşi erken biterse gelir 2 saat çocukla oyun oynar gider. Yani daha neler neler var. Bu arada battigimiz dönemlerde tekstil işini eve taşımışti evin içinde baskı yapıyordu ve evimiz küçücüktu ben hamileydim heryer toz tüy oluyordu o işe gittikten sonra bütün koltukları çekip dip köşe o evi temizlerdim hamile halimle. Bir kere düşük yaptım 2. Haftamda hala kanamam varken gidip ona atölyede yardım ettim. Yemek yemeği sevmeyen birisi diye her sabah ona özel bin kalorilik muzlu shakeler yapardım. Şimdi yemek bile yapmıyorum kendisi ne isterse yapıyor ve bunu bile konuştu eskiden bu yemek yapardın şimdi şu bile koymuyorsun diyor. Dişini yaptırıyordu ben ikna ettim yaptır öderiz diye son taksidi odeyemedik incecik kolyemk sattım. Yani brn bunca şeyi yaparken bu adam gözünü mu kapatıyordu. Ben hiç mi bişey haketmedim. Bütün bunları yaparken benimde sinirden söylediğim laf soktuğum zamanlar oluyordu yalan değil ama bunca şeye onun icjn katlandiysam ikide söyleneyim yani. Sonra ben dırdırci memnuniyetsiz mutsuz kadın oldum gözünde. Uykusuzluktan zehirleniyorum artık sabrım kalmıyor gecenin bir yarısı çocuğa bağırıyorum uyu artık yeter diye hatta bir iki kere sinirimden popsuna eline vurmuslugum var gelip bana diyor ki bu yaptıklarını biri görse çocuğu senden alır esirgemeye verirler. Sen artık insanlıktan çıktın sen artık çocuğundan bile nefret ediyorsun. İse girdin g.tn kalktı. Hergun ise makyaj yapacağına bir kere bana yapsaydın diyor. Ulan hizmetciligini yapmaktan makyaj için aynaya bakacak zamanim mi oldu dedim. Velhasıl kelam bana bişey söyleyin. Ben ise girdiğimden beri gözüm açıldı diğer kadınların gördüğü değer yaşadığı hayatı görünce ben kendimi harcamisim diyorum. Ama sonradan eskiden yaptıkları aklıma geliyor borç zamanında hacizlerim ailemin kulağına gitmesin diye eşek gibi çalıştı ilk benim borçlarımı ödedi. Önceden severdi beni hediyeler alırdı yine gezip tozmazdik çok fazla ama gönlümüz hoş olurdu en azından. Acaba diyorum ki bu adamı ben mi bu hâle getirdim. Ben bir yerde yanlış mı yaptım. Yani şuan ikimizde mutsuzluktan ölüyoruz hergun kavga ediyoruz çocuk bizim kavgamizi görünce gidip elini prize sokup dikkat çekmeye çalışıyor. Ama ben de tükendim hiçbir şey hissetmiyorum benim için evdeki varlığı yokluğu bir. Yediği yemeğin tabağıni bile kaldırmaz bir hale geldi artık. Her sabah içtiği şişeleri ben topluyorum. Yani ne maddi ne manevi artık bana hiçbir şey verdiği yok. Ama bişey tutuyor beni ne bilmiyorum. O eve her geldiğinde oğlumun baba diye kahkalarla onu karsilamasi onun mutluluğu beni hergun boşanmayı erteletiyor. Bide aklımla çok oynuyor sürekli bana beni insanlara olmadığım biri gibi anlatma diyor. İnsanlar benden soğuyor uzaklasiyor yalan yanlış konuşma sana randevu Alaçam psikologa git sen hala lohusa depresyonundasin diyor. Ama çevrem bile nasıl dayanıyorsun neyi bekliyorsun diyor. Bana akıl verin ben nefes alamıyorum artık. Ne yapacağımı bilmiyorum boşanma işinde de nerden basliycam bilmiyorum boşandıktan sonra nasıl olacak bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...