ben esinin sadece yurtdisinda olmasini anliyorum, cocuk yuzunden surat asmasini felan tabi ki anlamsiz.
ben de yurtdisina geldim berbat bi yer yani hic mutlu degilim burda. senede 1-2 kez aileyi gorebilmek birden bi anda bu kadar uzaga dusmek insani cok kotu yapiyor. esiniz erkek ama duygusal olabilir. bakin tek ben degilim benim dayim da bunalimda, ve bir kuzenin esi de geldi yeni o cocuk da bunalimda. inanin ki hic bos durmuyor dusunmemek icin pazar gunleri bile calisiyor. yani maalesef ki yasamadan bilemiyoruz ama cok zormus bu baska yerde yasamak.
ben hala ailemi aradigimda gozleri!m yasla doluyo, ne bilim dusundugumde ya da bana ne zaman geleceksin diye sorduklarinda. kolay degil hem de hiccc...
bunun disinda bu duruma bi bunalim olarak bakmalisiniz, simdi cocuk da olunca kendini iyice bagimli olmak zorunda hissetmis olabilir, tamam onun cocugu ama erkek olmasi psikolojik seyler yasayamacagi anlamina gelmez sionucta o da bi insan duygulari vs var. bole seyleri illa sadece kadinlar yasar diye bi sart da yoktur. sabirli davranmaniz yarariniza olacaktir.
Kesinlikle katılıyorum.Ben de aynı durumdayım.İki buçuk yıldır yurtdışındaydım.İnanılmaz mutsuz oldum.Suratım hiç gülmedi.defalarca ayrılma eşiğine geldik.Halada içimde dönme ümidi var.Çok zor çünkü.Ama sonra düşündüm taşındım böyle olmayacak.Yaşadığım anı kaçırıyorum.
Daha pozitif olamaya çalışıyorum.eşinizinde zamana ihtiyacı var.inan bana.kadınlar için daha kolay her şey.Biraz sabır.Çocuk olunca dengeler değişiyor zaten.benim kızım Türkiyede doğduğu halde evin içi karabasan gibiydi.zamanla onlarda düzeldi.biraz sabır.