Benim eşim de home office çalışıyor. Bir odayı çalışma odası yaptık sadece o kullanıyor. Hiç temizlemiyorum orayı. İster o odayı temizleyip güzelce kullanır ister pislik içinde durur. Gün içinde çalışma masasında yer içer. Eğer bulaşık makinesine koymayacaksan bulaşıkların odanda kalsın mutfağa getirme diyorum :) neyse ki sorumluluklarını biliyor. Sizin eşiniz de belki ufak tefek yaptırımlarla öğrenirBen çalışıyorum.esim kendini homeoffice olarak tanımlıyor ama bir kuruma bağlı değil.ona göre ev işinden de ben sorumluyum.aksam işten geldiğimde bir bardak kalkmamış olur.gunboyu mahbettigi mutfagi yemek yapilabilecek hale getirmek için geçen sürede açlığa dayanamadigindan yemeğe el atar ve mutfağı yine dağıtır.haftasonu tüm işleri bir yardimci almaksızın benim yapmamı bekler.bizim evde iş.paylasimi bu şekilde.
ay süper ya nedense çok güldüm bunasiz de bi garipsiniz. kocam patronuma sövse ben de onunla söverdim.
O da bunun farkında...Arkadaşlar merhaba;
Eşimle 5 yıldır evliyiz. Bazen iniş ve çıkışlarımız olur;ufak tartısmalar arada olur. Ancak en son dün büyük bir tartışma yaşadık. Sabahtan denize gittik güzel bir gün yaşadık. Ardından akşam eve geldik. Ben ertesi gün hem temizlik yapmam gerektiği hem de evde işle alakalı bitirmem gereken bazı evraklar olduğunu söyledim. Bu sebeple erken kalkacağımı hemen temizliğe girişip ardından çalışacağımı söyledim. Kendisi beni uyandırma ben uyuyacağım dedi. Bende süpürge falan tutacağımı, ses olabileceğini dedim. Bunun üzerine işi benden isteyen iş arkadaşım ve patronuma küfürler savurmaya başladı. Bende sinirlendim ve aynı küfürü ona ettim. O da kalktı babamı aradı ve kızın bana küfür ediyor gibisinden konuştu. İlk yeni evlendiğimiz yıllarda da birkaç kez ailemi bu şekilde kavgadan sonra aramıştı. Bu sebeple ailem de ona karşı tepkili ve pek sevmiyorlar. Ancak benim için kibar ve misafirperver davranıyorlar biz gittiğimizde. Ama yaklaşık 2 senedir böyle birşey yapmıyordu. Bu konuda ben çok hassasım; ailem daha önce üzüldüğü için bu konuda babam depresyona bile girmişti . O zamanları atlattık sanıyordum; onunla konuşmuştum ve bir daha böyle birşey yapmamasını söyledim ve o da kabul etmişti ama yine yaptı. Ben bir de özel konuların aile ile paylaşılması konusundan oldukça rahatsızlık duyuyorum. O sebeple eşim aradıktan sonra iyice sinirlendim. Bağırdım, çağırdım hakaret ettim. Bu konuda hatalıyım biliyorum; kendimi kaybettim ailemi arayınca yine. Sonrasında bütün eşyalarını topladı ve evden çıktı gitti. Bende şöyle bir durum oluyor; psikolojik bir rahatsızlık mı bilmiyorum. Kendimi haklı görsem bile o gidince hemen depresyona girdim. Çok üzülüyorum; acaba şöyle demeseydim şöyle yapmasaydım gibisinden sürekli aklımda düşünceler geçiyor. Hemen pişman oluyorum herşeyden. Üzülerek söylüyorum ki sanırım bu evlilikte ben gururumu da kaybettim. Öfke kontrolüm olmadıgını ve bu konuda yardım almam gerektiğini düşünüyorum. Sürekli kendimi suçluyorum; elimde değil. Sanki karşı tarafın bir suçu yokmuş da bütün suçu ben işlemiş gibi hissediyorum. O ise burnundan asla kıl aldırmaz, ne zaman kavga etsek hep ben alttan alırım. Bu psikolojiden nasıl çıkabilirim ??? kendimi daha güçlü hissetmek istiyorum. Aslında evliliğimi bir kenara koydum artık. Ben kendimi o kadar kötü o kadar ona muhtaç hissediyorum ki bundan kurtulmaya güç bulmak istiyorum.
Merhaba; hayır dönmedi. İki gündür netim yoktu dönemedim size, son durumlar şu şekilde. Biz ailelerimizden farklı bir şehirde yaşıyoruz. Evden çıkarken arabayı almıştı. Ailesinin yanına gitmiş. Kesinlikle ailesine anlatmak için gitmiş. Sabah kalktım whatsapptan bir baktım, kızkardeşi beni engellemiş. Ardından ortak bir arkadaşımız var, onunla konuştuk. İş arkadaşlarına falan cenazem var diye yalan söyleyip ailesinin yanına gitmiş. Eminim gidip beni şikayet edip boşanıcam, şöyle yapıcam, böyle yapıcam demiştir. Benim en nefret ettiğim şey özel hayatın başkalarıyla paylaşılması, ilk evlendiğimizde birkaç kere kavgalarımızı yine ailesine anlatmıştı. Ancak sonrasında uyarılarım, konuşmalarım sonucunda bu durumdan vazgeçmişti. 2 senedir böyle bir durum yoktu. Ancak yine yapmış, ben de bu durumu kabullenmemeye karar verdim. Asla aramıyorum, sormuyorum. Boşanma talebiyle gelmesini bekliyorum. Sordugunuz için teşekkürler. Kısaca özet geçiyim dedim :)Noldu acaba döndü mü
Evet kesinlikle gitmeliyim; zaten olaylar cok büyüdü iyice çirkinleştirdi.bu arada benim annem de aynı eşiniz gibiydi, babamla kavga etmedikleri tek bir gün bile yoktu. annem hemen telefona sarılır babannemlere bağırır çağırırdı oğlunuzu başıma bela versiniz diye ben de annemle kavgaya tutuşurdum sonra ağlardı hemen, gözümün önüne küçüklüğüm geldi direkt. o onun halasına bu bunun amcasına küfür eder dururdu. bence net bi aile terapistine gidin olmadı direkt siz gidin psikoloğa en azından rahatlamıs hissedersiniz
Ne yapmayı düşünüyorsunuz peki bu son durum üzerine ?Arkadaşlar merhaba;
Güncelleme: aşağıdaki muhabbetten sonra bugun ögrendim ki olayları gitmiş kendi ailesine de anlatmış. Biz ailelerimizden ayrı şehirlerde yaşıyoruz. Ailesinin oldugu şehire gitmiş. Ben bunu iş arkadaşlarından ögrendim (ortak arkadaşımız aynı zamanda) . Onlara cenazesi oldugunu ailesinin yanına gittiği söylemiş. Sonra sabah bir kalktım, tesadüfi bir şekilde gördüm ki kardeşi beni engellemiş whatsapp'tan. Durumlar en son böyle eve gelmedi. Gidip beni ailesine de şikayet etmiş. Bunu duyunca iyice soğudum artık. Yani 36 yaşında bir adam 5 yıllık evliliği var. Kalkıp karısıyla yaşadığı kavgayı orda burda anlatıyor. Üzülüyordum ve merak ediyordum nerde ne yapıyor diye, şimdi ise yani yaptıklarından iğreniyorum. Daha önce ilk evlendiğimizde de benzer şeyler yapmıştı ve uyarmıştım. Ben ona boşanma aşamasına gelsek bile ancak iş resmiyete dokülürse ailelere söylenir. Bunun dışında asla bir kavga tartışma anlatılmaz demiştim. Bunun üzerine anlaşmıştık. Ama yine de yaptı yapacagını. Birilerinin ona haklı oldugunu söylemesine ihtiyacı var ve ailesi sürekli bunu pohpohladığı ve hiçbir zaman hatasını yüzüne söylemedikleri için eminim kendini tatmin etmeye gitmiştir. Benim hassas oldugum nokta özel hayatımın anlatılması ve benim bu insanla bu hatayı 5 sene sürdürmem. Kendim ettim kendim buldum gerçekten
####
Eşimle 5 yıldır evliyiz. Bazen iniş ve çıkışlarımız olur;ufak tartısmalar arada olur. Ancak en son dün büyük bir tartışma yaşadık. Sabahtan denize gittik güzel bir gün yaşadık. Ardından akşam eve geldik. Ben ertesi gün hem temizlik yapmam gerektiği hem de evde işle alakalı bitirmem gereken bazı evraklar olduğunu söyledim. Bu sebeple erken kalkacağımı hemen temizliğe girişip ardından çalışacağımı söyledim. Kendisi beni uyandırma ben uyuyacağım dedi. Bende süpürge falan tutacağımı, ses olabileceğini dedim. Bunun üzerine işi benden isteyen iş arkadaşım ve patronuma küfürler savurmaya başladı. Bende sinirlendim ve aynı küfürü ona ettim. O da kalktı babamı aradı ve kızın bana küfür ediyor gibisinden konuştu. İlk yeni evlendiğimiz yıllarda da birkaç kez ailemi bu şekilde kavgadan sonra aramıştı. Bu sebeple ailem de ona karşı tepkili ve pek sevmiyorlar. Ancak benim için kibar ve misafirperver davranıyorlar biz gittiğimizde. Ama yaklaşık 2 senedir böyle birşey yapmıyordu. Bu konuda ben çok hassasım; ailem daha önce üzüldüğü için bu konuda babam depresyona bile girmişti . O zamanları atlattık sanıyordum; onunla konuşmuştum ve bir daha böyle birşey yapmamasını söyledim ve o da kabul etmişti ama yine yaptı. Ben bir de özel konuların aile ile paylaşılması konusundan oldukça rahatsızlık duyuyorum. O sebeple eşim aradıktan sonra iyice sinirlendim. Bağırdım, çağırdım hakaret ettim. Bu konuda hatalıyım biliyorum; kendimi kaybettim ailemi arayınca yine. Sonrasında bütün eşyalarını topladı ve evden çıktı gitti. Bende şöyle bir durum oluyor; psikolojik bir rahatsızlık mı bilmiyorum. Kendimi haklı görsem bile o gidince hemen depresyona girdim. Çok üzülüyorum; acaba şöyle demeseydim şöyle yapmasaydım gibisinden sürekli aklımda düşünceler geçiyor. Hemen pişman oluyorum herşeyden. Üzülerek söylüyorum ki sanırım bu evlilikte ben gururumu da kaybettim. Öfke kontrolüm olmadıgını ve bu konuda yardım almam gerektiğini düşünüyorum. Sürekli kendimi suçluyorum; elimde değil. Sanki karşı tarafın bir suçu yokmuş da bütün suçu ben işlemiş gibi hissediyorum. O ise burnundan asla kıl aldırmaz, ne zaman kavga etsek hep ben alttan alırım. Bu psikolojiden nasıl çıkabilirim ??? kendimi daha güçlü hissetmek istiyorum. Aslında evliliğimi bir kenara koydum artık. Ben kendimi o kadar kötü o kadar ona muhtaç hissediyorum ki bundan kurtulmaya güç bulmak istiyorum.