Merhabalar :)
uzun zamandır girmiyordum. Oğlumun babası hala şark görevinde ve pazartesi günü konuştuğumuzda covid e yakalanmış Ankara’ya izne gittiğinde. Ama iyi durumda dün konuştuk henüz. Ben de bu sene şark tayini istedim ve annem oğlumla geldik. Şimdilik her şey yolunda. Hayatımızda.
eski eşim evlenmedi. Ciddi görüştüğü biri oldu, ortak arkadaşlarımızdan dolayı haberim oldu ama sanırım nihayete erdiremediler. Beter olsun diyemiyorum Sanıyorum ki içimdeki insanlık, içinde bulunduğumuz zamana, bu gündeme rağmen henüz ölmemiş olduğundan..
Arada buraya girip okuyorum konuları. Sonra kendi yazdığım mesajları o ilk mesajı özellikle nasıl yüreğim ağzımdaydı hala hatrımda ama gülümsüyorum. Nasıl bu kadar kör olmuşumda sevmişim diye. Çevremde arkadaşlarım var eşlerinden psikolojik şiddet gören, zerre mutlu olmayan ama onların tabiri ile boşanıp dul kadın olacağıma; evli ama mutsuz olayım başımda bi koca olsun diyen. 30. Yaşıma henüz girdim. Mutlu muyum? - bilmem içimde büyük bir boşluk var benden kaynaklı değil sanki.. her şeye inancımı kaybettim adalete, insanlığa.. aslında çok küçük şeylerle mutlu olduğumu sanan ben meğer bir şeylerin farkına varınca; onun mutluluk değil de kendini kandırmak olduğunu farkettim.
Keşke ben de sadece tırnağım kırıldı diye üzülüp önüme bakıp gidebilseydim. Etrafta olup biten bunca adaletsizliği ve zalimliği görüp farketmeseydim. Belki o zaman çok daha mutlu olurdum :)
Bu aralar derinlere daldım sıkıcı şeyler düşünüp yazmam ondan mütevelli. Başınızı şişirdiysem kusuruma bakmayın. Manevi konulardan maddi konulara geçersek :)
Tospikim 4.5 yaşında her evlat gibi çok güzel bir çocuk. Rabbim kötülüklerden esirgesin. Birlikteyiz mutluyuz. Bir beyle arkadaşlığımız var Ciddi ve saygılı bir başlangıç yaptık uzun zamandır kimseyle görüşmüyordum. Bakalım hayatımı kolaylaştırır ve beni yormaz aksine dinlendirir ise devam ederiz diye düşünüyorum. Gelişmeler bu şekilde.
Herkese sevgiler... Eylül bu sene bu şekilde
