Eşimle nasıl bu hale geldik?

darlyda

Sevgiyumağı
Kayıtlı Üye
4 Şubat 2017
2.097
1.538
Hayırlı ramazanlar dilerim herkese iyi geceler.

3 yıllık evliyim. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Özünde iyi insandır. Ilk evlendiğimizde kıskançlıkları ve ettiğimiz kavgalarda birbirimizi derinden yaraladık. Zamanla kıskançlık sorunumuz pek kalmadı. 1 oğlumuz var 7 buçuk aylık.

Herşey oğlumun doğumuyla başladı. Dediğim gibi birbirimizi çok severdik uyurken bile elimi tutardı. Bende keza bir dediğini iki etmemeye çalışırdım. Ufak tefek sorunlarımız olurdu her evlilikte olduğu gibi ama ya o ya ben bir şekilde alttan alır büyük kavgalara yer vermez sorunların üstünü örterdik. Sanırım en büyük hatamız da bu hiç konuşmadık, sorunları hep örtük ve doğumdan sonra artık birbirimizin yüzüne vurur olduk hatalarımızı.

Uzatmadan hatalarımdan bahsetmek isterim. Doğumdan sonra eşime karşı tahammülüm hiç kalmadı. Sürekli bir afra bir tafra, trip atan, her dediğini iyi bile olsa yanliş anlayıp laf yetiştirin, en ufak hatasında laf sokmaya çalışan, kendimi üstün görmeye çalışan ve eşimi ezmeye çalışan biri haline dönüştüm.

Orta da sorun yokken surat asmaya başladım. Oğlum kök söktürdü özellikle ilk doğduğu dönemlerde sıfır uykuyla ayakta kalmaya çalıştım ve hep eşimi suçladım. Bana yardım ederdi. Gün içinde eve gelir (kendi dükkanı var esnaf) bebekle ilgilenir benim uyumam için. Sürekli çeşit çeşit yemek yapma bir çorba bir pilav yeter. Onuda yapamazsan ben miss gibi tost yaparım yeriz derdi. Bulaşık, çamaşır, temizlik elinden ne gelirse yardım etti ama ben şımardım. O yaptıkça tepesine çıktım hep dahasını istedim. Agresif, laftan anlamayan herseyi büyüten bir cadıya dönüştüm.
Bu dönemde benden tek istediği sabah erken kalktığı için gece uykusunu almak istemesiydi. Gündüz sen uyu gece ben uyuyayım derdi çocukla gece ben ilgilenirdim. Bu yüzden de yatakları ayırdık. Ben oglumla oğlumun odasında yatmaya başladım.

Gerek tartışmalarımız, gerek bahanelerim, gerekse triplerimle cinsel ilişkimizede zarar verdim. Bu önce 1 hafta sonra 15 gün derken biz birlikte bile olmamaya başladık aylarca.

Eşim en sonunda ayrılmak istiyorsan tahammülün yoksa kendine hayatı zehir etme dedi ve "elimden ne gelirse yaparım şan 20 bin veririm nafakada öderim evde de arabadada hakkınvar yavaş yavaş onlarıda veririm evini tutalım bi işe gir oğlumuzun bakıcı parasınada yardımcı olurum" dedi.

Tabi bana o zaman dank etti. Eşimi seviyorum ama neden böyle davrandığımı bilmiyorum. Bana önce bir destek alalım psikologdan ama sevgin bittiyse ikimize de hayatı zehir etme dedi.

Terapiye başladım herşey yavaş yavaş düzelmeye başladı. Pat iki hafta sonra şiddetli bie kavga. Evet yine sorun bende. Doyumsuzluğumda...

Eşim halime tavrıma anlam veremesede ilk başta bana destek olan adam gitti yerine ketum, konuşmayan,yüzüme bakmayan birine dönüştü.
Ben hatalarımı anladım elimden geleni yapmak istiyorum ama nasıl başarıcam bilmiyorum. Eşimin sevgisi bitti mi yoksa bana ders mi vermeye çalışıyor bilmiyorum.


Çok uzattım kusura bakmayın ama ne yapmalıyım bana bir akıl verin. Konuşmayı denedim. Eşime daha önce kac kez tamam değişicem dedim ama hep 1 2 hafta anca sürdü sonra eski moduma döndün haliyle bana inanci kalmadı.

Şuan arada gelir sarılır. Birlikte hava almaya çıkarız, bebeğimizle ilgilenir ama anlarsınız ya bakışlarından donuk. Bir görev gibi içinden gelmiyor biliyorum.

Neyse daha fazla uzatmayacağım sizce ne yapmalıyım? Bir süre sessiz kalıp kendi haline mi bırakayım gönlünü almak için mi uğraşayım?

Yada adamın yakasından düşmeli miyim?

Not: Doyumsuzluğum maddi yönden değil genel olarak o uyuyor ben uyuyamıyorum gibi basit ve saçma sebepler. Onun erkek oluşu kadınlara göre erkeklerin daha rahat yaşantısının olmasını kıskanıyorum ve bu beni hırşınlaştırıp doyumsuz isteklere yönlendiriyor.

Okuyan herkese teşekkürler iyi geceler..
 
Hayırlı ramazanlar dilerim herkese iyi geceler.

3 yıllık evliyim. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Özünde iyi insandır. Ilk evlendiğimizde kıskançlıkları ve ettiğimiz kavgalarda birbirimizi derinden yaraladık. Zamanla kıskançlık sorunumuz pek kalmadı. 1 oğlumuz var 7 buçuk aylık.

Herşey oğlumun doğumuyla başladı. Dediğim gibi birbirimizi çok severdik uyurken bile elimi tutardı. Bende keza bir dediğini iki etmemeye çalışırdım. Ufak tefek sorunlarımız olurdu her evlilikte olduğu gibi ama ya o ya ben bir şekilde alttan alır büyük kavgalara yer vermez sorunların üstünü örterdik. Sanırım en büyük hatamız da bu hiç konuşmadık, sorunları hep örtük ve doğumdan sonra artık birbirimizin yüzüne vurur olduk hatalarımızı.

Uzatmadan hatalarımdan bahsetmek isterim. Doğumdan sonra eşime karşı tahammülüm hiç kalmadı. Sürekli bir afra bir tafra, trip atan, her dediğini iyi bile olsa yanliş anlayıp laf yetiştirin, en ufak hatasında laf sokmaya çalışan, kendimi üstün görmeye çalışan ve eşimi ezmeye çalışan biri haline dönüştüm.

Orta da sorun yokken surat asmaya başladım. Oğlum kök söktürdü özellikle ilk doğduğu dönemlerde sıfır uykuyla ayakta kalmaya çalıştım ve hep eşimi suçladım. Bana yardım ederdi. Gün içinde eve gelir (kendi dükkanı var esnaf) bebekle ilgilenir benim uyumam için. Sürekli çeşit çeşit yemek yapma bir çorba bir pilav yeter. Onuda yapamazsan ben miss gibi tost yaparım yeriz derdi. Bulaşık, çamaşır, temizlik elinden ne gelirse yardım etti ama ben şımardım. O yaptıkça tepesine çıktım hep dahasını istedim. Agresif, laftan anlamayan herseyi büyüten bir cadıya dönüştüm.
Bu dönemde benden tek istediği sabah erken kalktığı için gece uykusunu almak istemesiydi. Gündüz sen uyu gece ben uyuyayım derdi çocukla gece ben ilgilenirdim. Bu yüzden de yatakları ayırdık. Ben oglumla oğlumun odasında yatmaya başladım.

Gerek tartışmalarımız, gerek bahanelerim, gerekse triplerimle cinsel ilişkimizede zarar verdim. Bu önce 1 hafta sonra 15 gün derken biz birlikte bile olmamaya başladık aylarca.

Eşim en sonunda ayrılmak istiyorsan tahammülün yoksa kendine hayatı zehir etme dedi ve "elimden ne gelirse yaparım şan 20 bin veririm nafakada öderim evde de arabadada hakkınvar yavaş yavaş onlarıda veririm evini tutalım bi işe gir oğlumuzun bakıcı parasınada yardımcı olurum" dedi.

Tabi bana o zaman dank etti. Eşimi seviyorum ama neden böyle davrandığımı bilmiyorum. Bana önce bir destek alalım psikologdan ama sevgin bittiyse ikimize de hayatı zehir etme dedi.

Terapiye başladım herşey yavaş yavaş düzelmeye başladı. Pat iki hafta sonra şiddetli bie kavga. Evet yine sorun bende. Doyumsuzluğumda...

Eşim halime tavrıma anlam veremesede ilk başta bana destek olan adam gitti yerine ketum, konuşmayan,yüzüme bakmayan birine dönüştü.
Ben hatalarımı anladım elimden geleni yapmak istiyorum ama nasıl başarıcam bilmiyorum. Eşimin sevgisi bitti mi yoksa bana ders mi vermeye çalışıyor bilmiyorum.


Çok uzattım kusura bakmayın ama ne yapmalıyım bana bir akıl verin. Konuşmayı denedim. Eşime daha önce kac kez tamam değişicem dedim ama hep 1 2 hafta anca sürdü sonra eski moduma döndün haliyle bana inanci kalmadı.

Şuan arada gelir sarılır. Birlikte hava almaya çıkarız, bebeğimizle ilgilenir ama anlarsınız ya bakışlarından donuk. Bir görev gibi içinden gelmiyor biliyorum.

Neyse daha fazla uzatmayacağım sizce ne yapmalıyım? Bir süre sessiz kalıp kendi haline mi bırakayım gönlünü almak için mi uğraşayım?

Yada adamın yakasından düşmeli miyim?

Not: Doyumsuzluğum maddi yönden değil genel olarak o uyuyor ben uyuyamıyorum gibi basit ve saçma sebepler. Onun erkek oluşu kadınlara göre erkeklerin daha rahat yaşantısının olmasını kıskanıyorum ve bu beni hırşınlaştırıp doyumsuz isteklere yönlendiriyor.

Okuyan herkese teşekkürler iyi geceler..
çoğu kadın, senin gibi olduğu için şaşırmadım açıkçası... ama adam akıllı biri ki, senin gibi birini yıllarca çekmek istemiyor...
 
O durum bende de oldu ...Yani uykuya düşkün olmadığım halde başta bana çok zor geldi .Oğlum 3,5 yaşında ve inan gece bazen sık uyandığı oluyor sabah ruh gibi kalkıyorum ve eşim e soyleniyirum sen uyudun tabi ben akşama kadar ayaktayım gece de uyku yok diye 🤣
Yakasından düşecek birşey görmedim .Hareketlerinin ,hatalarının farkındasın ,esin destek .Yemek istemiyor ,elinden geldikçe yardımcı oluyor .Bebeğin yavaş yavaş kesintisiz gece uykusuna geçecek az kalmış benim oğlum 9 aylıkken gece 1 kez uyanmaya başlamıştı zor oluyor biliyorum ama eşinden çıkarma acısını anlayışsız nice adam var şükür ki öyle değil ...
Emzirmiyorsan Melisa ,papatya vs sakinleştirici caylardan faydalanabilirsiniz . Emziriyorsanda doktora ,eczanelere danış mutlaka vardır kullanacbilecegin bitkisel çay .
Canını sıkma ,sakin ol ,eşini de kendini de yıpratma lütfen . minigini gule güle büyüt
 
çoğu kadın, senin gibi olduğu için şaşırmadım açıkçası... ama adam akıllı biri ki, senin gibi birini yıllarca çekmek istemiyor...
Teşekkür ederim zaten kötü olan ruh halime iğnelercesine yorum yaptığınız için. Evet eşimi bunaltmış olabilirim ama doğumdan öncesine kadar sorunlarımız yok denecek kadar azdı. Lohusalıkla zor bebeğimin olmasıyla hırcınlaştım ve bana destek olmak yol gösterebileceklerden yardım dilendim.

Yine de sağolun. Siz iyi kadınsınız hemcisinizin acısına destek oluyorsunuz...
 
Hayırlı ramazanlar dilerim herkese iyi geceler.

3 yıllık evliyim. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Özünde iyi insandır. Ilk evlendiğimizde kıskançlıkları ve ettiğimiz kavgalarda birbirimizi derinden yaraladık. Zamanla kıskançlık sorunumuz pek kalmadı. 1 oğlumuz var 7 buçuk aylık.

Herşey oğlumun doğumuyla başladı. Dediğim gibi birbirimizi çok severdik uyurken bile elimi tutardı. Bende keza bir dediğini iki etmemeye çalışırdım. Ufak tefek sorunlarımız olurdu her evlilikte olduğu gibi ama ya o ya ben bir şekilde alttan alır büyük kavgalara yer vermez sorunların üstünü örterdik. Sanırım en büyük hatamız da bu hiç konuşmadık, sorunları hep örtük ve doğumdan sonra artık birbirimizin yüzüne vurur olduk hatalarımızı.

Uzatmadan hatalarımdan bahsetmek isterim. Doğumdan sonra eşime karşı tahammülüm hiç kalmadı. Sürekli bir afra bir tafra, trip atan, her dediğini iyi bile olsa yanliş anlayıp laf yetiştirin, en ufak hatasında laf sokmaya çalışan, kendimi üstün görmeye çalışan ve eşimi ezmeye çalışan biri haline dönüştüm.

Orta da sorun yokken surat asmaya başladım. Oğlum kök söktürdü özellikle ilk doğduğu dönemlerde sıfır uykuyla ayakta kalmaya çalıştım ve hep eşimi suçladım. Bana yardım ederdi. Gün içinde eve gelir (kendi dükkanı var esnaf) bebekle ilgilenir benim uyumam için. Sürekli çeşit çeşit yemek yapma bir çorba bir pilav yeter. Onuda yapamazsan ben miss gibi tost yaparım yeriz derdi. Bulaşık, çamaşır, temizlik elinden ne gelirse yardım etti ama ben şımardım. O yaptıkça tepesine çıktım hep dahasını istedim. Agresif, laftan anlamayan herseyi büyüten bir cadıya dönüştüm.
Bu dönemde benden tek istediği sabah erken kalktığı için gece uykusunu almak istemesiydi. Gündüz sen uyu gece ben uyuyayım derdi çocukla gece ben ilgilenirdim. Bu yüzden de yatakları ayırdık. Ben oglumla oğlumun odasında yatmaya başladım.

Gerek tartışmalarımız, gerek bahanelerim, gerekse triplerimle cinsel ilişkimizede zarar verdim. Bu önce 1 hafta sonra 15 gün derken biz birlikte bile olmamaya başladık aylarca.

Eşim en sonunda ayrılmak istiyorsan tahammülün yoksa kendine hayatı zehir etme dedi ve "elimden ne gelirse yaparım şan 20 bin veririm nafakada öderim evde de arabadada hakkınvar yavaş yavaş onlarıda veririm evini tutalım bi işe gir oğlumuzun bakıcı parasınada yardımcı olurum" dedi.

Tabi bana o zaman dank etti. Eşimi seviyorum ama neden böyle davrandığımı bilmiyorum. Bana önce bir destek alalım psikologdan ama sevgin bittiyse ikimize de hayatı zehir etme dedi.

Terapiye başladım herşey yavaş yavaş düzelmeye başladı. Pat iki hafta sonra şiddetli bie kavga. Evet yine sorun bende. Doyumsuzluğumda...

Eşim halime tavrıma anlam veremesede ilk başta bana destek olan adam gitti yerine ketum, konuşmayan,yüzüme bakmayan birine dönüştü.
Ben hatalarımı anladım elimden geleni yapmak istiyorum ama nasıl başarıcam bilmiyorum. Eşimin sevgisi bitti mi yoksa bana ders mi vermeye çalışıyor bilmiyorum.


Çok uzattım kusura bakmayın ama ne yapmalıyım bana bir akıl verin. Konuşmayı denedim. Eşime daha önce kac kez tamam değişicem dedim ama hep 1 2 hafta anca sürdü sonra eski moduma döndün haliyle bana inanci kalmadı.

Şuan arada gelir sarılır. Birlikte hava almaya çıkarız, bebeğimizle ilgilenir ama anlarsınız ya bakışlarından donuk. Bir görev gibi içinden gelmiyor biliyorum.

Neyse daha fazla uzatmayacağım sizce ne yapmalıyım? Bir süre sessiz kalıp kendi haline mi bırakayım gönlünü almak için mi uğraşayım?

Yada adamın yakasından düşmeli miyim?

Not: Doyumsuzluğum maddi yönden değil genel olarak o uyuyor ben uyuyamıyorum gibi basit ve saçma sebepler. Onun erkek oluşu kadınlara göre erkeklerin daha rahat yaşantısının olmasını kıskanıyorum ve bu beni hırşınlaştırıp doyumsuz isteklere yönlendiriyor.

Okuyan herkese teşekkürler iyi geceler..

Füzede atin tam ölmez boyle.

Umarim ayrılıp kurtulur adam. Acıdım yeminle adama.
 
Kendin için kendini düzelt çocuğun için hatalarının farkındasın eşin iyi dayanmış sana şükür etmeyi bilmek elindekinin kıymetini bilmek gerek umarım toparlarsınız
Hergün bunun için söz veriyorum kendime. Yıllarca antidepresan kullandım. Stresten sedef hastalığım oluşmuştu. Eşimle tanıştığımızda ilacı bıraktım ve yaralarım yoktu. Doğumdan sonra yaralarımda iyice azdı. Sürekli başım ağrıyor. Sürekli ağlamak istiyorum ve tüm bunların suçlusu eşimmiş gibi geliyor.
 
O durum bende de oldu ...Yani uykuya düşkün olmadığım halde başta bana çok zor geldi .Oğlum 3,5 yaşında ve inan gece bazen sık uyandığı oluyor sabah ruh gibi kalkıyorum ve eşim e soyleniyirum sen uyudun tabi ben akşama kadar ayaktayım gece de uyku yok diye 🤣
Yakasından düşecek birşey görmedim .Hareketlerinin ,hatalarının farkındasın ,esin destek .Yemek istemiyor ,elinden geldikçe yardımcı oluyor .Bebeğin yavaş yavaş kesintisiz gece uykusuna geçecek az kalmış benim oğlum 9 aylıkken gece 1 kez uyanmaya başlamıştı zor oluyor biliyorum ama eşinden çıkarma acısını anlayışsız nice adam var şükür ki öyle değil ...
Emzirmiyorsan Melisa ,papatya vs sakinleştirici caylardan faydalanabilirsiniz . Emziriyorsanda doktora ,eczanelere danış mutlaka vardır kullanacbilecegin bitkisel çay .
Canını sıkma ,sakin ol ,eşini de kendini de yıpratma lütfen . minigini gule güle büyüt
Allah razı olsun. Emziriyorum hergün papatya çayı içiyorum. Inşallah rabbim yuvam için bana akıl fikir verir ne diyim.
 
Böyle adamı buldun bir de hayatı zehir mi ediyorsun. Adam çocuk bakmana yardım ediyor, yemeğe yardım ediyor daha ne yapsın. Ama sen de hatalı olduğunun farkındasın bu da bir gelişme. Bunlar hep lohusalık psikolojısı, benım eşim de bana sanki diken gibi batardı gözüme gözüme lohusayken. Zamanla gecer hersey düzelir üzülme canım. Ama evliliğini de çok yıpratma, çok münakasaya girip eşini de tüketme. Kendini dizginlemeye çalış.
 
Yavaş yavaş değişecek ve bu değişimi ona göstereceksiniz. Ofkeleneceginiz zaman söylenmeyin susun. Gerekirse başka odaya geçin. Çocuk derin uykuya yavaş yavaş geçecektir. Yatakları birleştirin ve birlikte olmak için fırsat ayarlayın. Cilve yapın ama yavaş yavaş. İltifat edin ama yapmacık olmasın. Günlük sohbet konuları açın. Samimi davranın. Genelde ilişki aksadigi için çiftler birbirinden uzaklaşır önce bunu halletmeye bakın. Benim eşim dünyanın en sakin adamlarındandir. Ama onda bile hissederim biraz ihmal etsem modu düşer. Az cilve yapsam etrafımda kedi gibi dolaşır.
Ben de normalde fevri ve laf sokan biriydim. Eşime bu huyumu yansitmamaya çalısiyorum.
 
Teşekkür ederim zaten kötü olan ruh halime iğnelercesine yorum yaptığınız için. Evet eşimi bunaltmış olabilirim ama doğumdan öncesine kadar sorunlarımız yok denecek kadar azdı. Lohusalıkla zor bebeğimin olmasıyla hırcınlaştım ve bana destek olmak yol gösterebileceklerden yardım dilendim.

Yine de sağolun. Siz iyi kadınsınız hemcisinizin acısına destek oluyorsunuz...
dost acı söyler:) biraz kendinize gelmeniz için yazdım açıkçası...eşinize koca gözüyle değilde, insan gözüyle bakarsanız, yani şefkatle, sorunlarınız çözülür...
 
Böyle adamı buldun bir de hayatı zehir mi ediyorsun. Adam çocuk bakmana yardım ediyor, yemeğe yardım ediyor daha ne yapsın. Ama sen de hatalı olduğunun farkındasın bu da bir gelişme. Bunlar hep lohusalık psikolojısı, benım eşim de bana sanki diken gibi batardı gözüme gözüme lohusayken. Zamanla gecer hersey düzelir üzülme canım. Ama evliliğini de çok yıpratma, çok münakasaya girip eşini de tüketme. Kendini dizginlemeye çalış.
Sizce bu enkazı toparlayabilir miyim?
 
Yavaş yavaş değişecek ve bu değişimi ona göstereceksiniz. Ofkeleneceginiz zaman söylenmeyin susun. Gerekirse başka odaya geçin. Çocuk derin uykuya yavaş yavaş geçecektir. Yatakları birleştirin ve birlikte olmak için fırsat ayarlayın. Cilve yapın ama yavaş yavaş. İltifat edin ama yapmacık olmasın. Günlük sohbet konuları açın. Samimi davranın. Genelde ilişki aksadigi için çiftler birbirinden uzaklaşır önce bunu halletmeye bakın. Benim eşim dünyanın en sakin adamlarındandir. Ama onda bile hissederim biraz ihmal etsem modu düşer. Az cilve yapsam etrafımda kedi gibi dolaşır.
Ben de normalde fevri ve laf sokan biriydim. Eşime bu huyumu yansitmamaya çalısiyorum.
Teşekkür ederim dikkate alacağım yazdıklarınızı.
 
Allah razı olsun. Emziriyorum hergün papatya çayı içiyorum. Inşallah rabbim yuvam için bana akıl fikir verir ne diyim.
Eşiniz bikmaya baslamis çünkü elinden gelen desteği veriyor .Elinden o geliyor ve bu sefer sizin nankör olduğunuzu düşünüyor .Benim esimde eşiniz gibi elinden geldigincs yardımcı olur ama bu şekilde bı tavrımda o da sinirkeniuor elimden bu kadar geliyor bütün gün evdeyim de mi yardım etmiyorum diye cemkiriyor 😁
Sinirlenince birşey demeyin ona .Dediğim gibi birkaç aya uyku düzene girer .yardımcı olabilecek arkadas,akraba filan varsa 1-2 saat çağırın veya siz gidin biraz kestirin onlarda bebeğinizle ilgilensin güvenilir birisi varsa
 
X