Esimle surekli kavga ediyoruz


Maalesef mesleklerini bilerek evleniyoruz tabi ama işin içine girince anlıyorsunuz sizde zorluğunu.
Teşekkür ederim yazdıkların için herkes terapist demiş bize de yol göründü gibi duruyor inşallah bian önce toparlarız ❤
 
Dur bakalım daha gencecik kızsın, öyle her şeyden moral bozup da içini karartma. Daha yeni evlisin dün bir bugün iki. Eşin ömür boyu suriyede kalmayacak. Geçici bir görev bu. Yıllardır çocuk sahibi olmak için tedavi gören insanlar var. İyimser ve sabırlı ol, yoksa bu hayat çekilmez
 
Evliliğin izi anlamamışsınız ki daha yeni aynı edesiniz. İlk zamanlar gercekten zor oluyor
Bir de eşinizin iş hayatında yasadığı travmalar var Allah yardımcısı olsun
Kıskanclık konusunda yorumum ne yazık ki yok.
Genc kızlar okuyorsa evlenince düzelir diye bişey yok. Hiç bir konuda yok.
 
Romantik olaylara girseniz biraz ?mum +kirmizi gecelik ikilisi vs ya da karsilikli soz verin kimse kimseye ev icinde karismayacak onu niye buraya koydun vs olaki tartisma cikacak esprili bir dil kullannin bu olaylari yumusatir ....ayrica uzmanlarin videolarini izleyin uygulayin
 
Evlenince düzelir diyerek evlendiyseniz bunları yaşamanız kaçınılmaz zaten. Evlenince düzelir diye değil, ben bu karakterle
Evlenince düzelir nedir yahu? Nikah defterine imza atarken level mi atlıyor insanlar? Yeni bir sürüm mü yükleniyor?
Evlenmeden önce neyse evlendikten sonra onun X2 si olur.

Evet kiskanclik konusunda sonuna kadar haklısınız insan yedisinde neyse yetmişinde de odur diye bosyere demiyorlar
 

Bunu dedlniycem
Cook tesekkur ederim desteğiniz için iyiki üye olmusum buraya insan rahatliyor içini döküyor sertde olsa birileri gerçekleri yüzüne vuruyor önerilerde bulunuyor
 
Bakın, sizi anlıyorum. Çocuğunuzu doğmadan kaybetmissiniz. Ama bunu bu kadar icsellestirecek hale getirmek hem sizi hem de eşinizi mağdur eder. Şöyle düşünün; severek evlenmişsiniz. Demek ki hayatınızdaki ruh eşinizi ya da benzerini buldunuz. Ne kadar şanslı oldugunuzu bir bilseniz... Şimdi çocuk kısmına gelecek olursak; çocuğunu kaybettiniz ama hala şansınız var. Tekrar dönersiniz. Yine mi olmadı, bir sürü tedavi yöntemi var. Hadi o da olmadı diyelim, anne babaya muhtaç bir sürü çocuk var esirgeme kurumunda. Bı çocuğu kurtarıp anne baba sahibi yaparsınız onu. Bakın, bunun bir şekilde çaresi var. Ama eşinizi kaybettiğinizde, ondan ayrildiginizda aynı hissi duyacağınız biri olacak mı? Belki bulacak belki bulamayacaksınız. Birbirinizi uzdugunuze değecek mi? Lütfen aşkı, sevgiyi bulmuşken bu şekilde kaybetmeyin. Üzmeyin kendinizi de onu da.
 
Bence psikolojik destek alın
 
Geçmişi geçmişte bırakmamız lazım aynı acıları kavgaları bugüne getirmek asıl problem ve birbirimize zarar veriyoruz o kadar haklısınız ki eşimi gerçekten çok seviyorum onunda beni sevdiğine adım kadar eminim ama o 13 ayda çok yıprandık ikimizde suan toparlanmaya çalışıyoruz ama beceremiyoruz arkadaslarin dediği gbi bebek konusunu rafa kaldırıp önce birbirmizi iyileştirmemiz lazım destek almayı konusucam eşimle buraya üye olmadan önce hiç aklıma gelmemişti bu herkese çok teşekkür ederim gerçekten bazen insan ne yapacağını şaşırıyor belki normal zamanda mantıklı bi şekilde düşünse yapabileceği şeyler aklına gelmiyor böyle dönemlerde sıkışmış gbi hissediyor kendisini inşallah buraya eşimle düzeldik diye de yazarım
 
Merhaba arkadaşım, biz kadınlar ince fikirli, her şeyi düşünen, hassas, akıllı olduğumuz için evliliğimizde böyle problemleri yaşıyoruz malesef, durumumuz çok benziyor, beş yıllık evliyim, eşimi ölürcesine seviyordum,her geçen gün sorunlar kavgalar o kadar yıprandım ki, cep telefonu bağımlılığı had safhada, problemler onunla başladı zaten, yeni evliyiz, yatağımızda ben onu bekliyorum, sabaha kadar oyun oynuyor başka odada.Konuşuyorum anlatamıyorum kavga çıkarıyor.Sonra ben aynısını yaptım yatak odamıza gitmedim.telefonumdan film izleyerek başka odada uyumaya başladım.Sadece bikaç gün sonra vay sen benimle ilgilenmiyorsun telefonunla ilgileniyorsun yatak odasına gelmiyorsun diye beni suçluyor, dayanılmaz bişey. Kendisi istediği gibi davranacakmış, ben onun istediği gibi davranacakmışım, kurallarım varmış ona gelemezmiş falan filan.
kaç defa boşanmanın kıyısından döndüm bilmiyorum, o kadar üzgünüm psikolojim o kadar bozuk ki,ama onsuz bir hayata dayanamayacağımdam da korkuyorum. Ben genç yaşta erken menopoza girdim , ağır depresyondan yıllarca antidepresanla ayakta duruyorum.38 yaşında alelacele evlendim çünkü tanıştığımızda bambaşka bir insandı, evet aslında ayrı dünyaların insanıyız neredeyse hiçbir ortak noktamız yok. Sadece birbirimizi çok seviyorduk.Diyeceğim, baktım ki olmayacak,olan bana oluyor, her şeyden vazgeçtim,her şey onun istediği gibi olsun dedim, ben de kendi hayatıma bakıyorum artık, evde her şey onun istediği gibi, hep sen haklısın diyorum, her şey onun istediği gibi olduğunda hayat süper, ben niye uğraşıyorum ki, her şeyi boşverdim.Tek çözüm bu, su akacak yolunu bulacak.Ha şimdi iyimiyim hayır,ama ben bunu başaracağım, kırılmasın üzülmesin diye yaptığım fedakarlıklardan da vazgeçtim, bu nasıl evlilik değil mi, malesef başka çarem yok, ya boşanacağız, ya böyle devam edecek.Siz de böyle devam ettiğiniz sürece çok yıpranmaya devam edeceksiniz, Eşinizin karakteri biliyorsunuz. Konuşmaktan anlamıyor, mutlaka bir şekilde birlikte ilişki terapisine gitmelisiniz, Ya da ya da onu böyle kabul edip kendi kişisel hayatınıza yöneleceksiniz.Malesef
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…