dün eşim kızıma bir konuda izin vermedi. kızım henüz 3,5 yaşında ama birkaç gündür bu tür durumlarda babasına ağzını falan eğiyor, el kol hareketleri yapıyor. yine suratını değişik bişeyler yapmış mutfakta yanımdaydı aldı oturma odasına götürdü nasıl bağırıyor bu hareketinden vazgeçeceksin falan.. yanlarına gittim kızım nasıl korkmuş tamam tamam diyor sessizce bende eşime çıkıştım sen çokmu mükemmelsinki küçücük çocuğu terbiye etmeye çalışıyorsun dedim bu defa inanılmaz kavga ettik... karışmasam iyi olurdu ama gerçekten kızıma kıyamadım zaten sakin akıllı bir çocuk. bilmiyorum çok üzgünüm. birde defol git evden bizde huzur bırakmayacaksan biz kendimiz kahvaltı yaparız dedim öyle dediğim halde oda sonradan kızına üzülmüş olmalıki gitmedi... beraber ekmek almaya gittiler kahvaltı ettik ama çok mutsuzum
kızımda bende çok ağladık. sonrada suçlu ben oldum, kızının ruh sağlığını çok düşünüyrdun değilmi şimdi çokmu iyi oldu bak ne kadar ağladı üzüldü diyor. ya hep böyle oluyor, bikerede sakince bir olayı çözdüğümüzü görmedim. hatasını kabul etmiyor, sen neden karışıyorsun bu böyle alışır ben vazgeçirmek için yapıyorum sanane diyor. bende henüz çok küçük oldugunu zamanla zaten yapmayacagını söylüyorum.... offff gerççekten kötü bir pazar geçirdik oysa uzun süredir çok iyiydik...