zaten yazmıştım kendi halimle olmayı normal buluyorum bir arkadaş ihtiyacı hissetmiyorum ama dışarıda da böyle olmanın normal olmadığını ve sessizsin denilince kafaya taktığımı
kendi kendime olmayı seviyorum kafam rahat hissediyorum yapay olması da var kimseyle görüşmek istememe sebebim ama dışarda biriyle buluşmayı kafaya takıyor olmam anksiyete
işkence biraz fazla olmuş eşimle eşi tanışıyor yakınlar ki çağırıyor da sadece tekrarı olmayabilir yani. ya ben konuşmaya çalışsam da konuşsam da adım sessiz oluyor ama ben bunu aşamıyorm bi türlü
Balkonun varsa kolay yetisen bitkileri sor,balkonda ne yetistirebilirim ufak tefek de,koylerini sor,ne guzeldir kimbilir diye konu baslat,gerisi gelir.Yasini bilmiyorum,onlarin 40 li yaslarda olduklarini varsayiyorum,calismaktan ya da pandemide tikilmaktan yorulmuslardir,sen ac lafi devamini getirirler.kendi halimde olmayı seviyorum yeni insanlarla tanışmak ya da çevrem olsun gibi bir niyetim yok dedim çünkü burada hiç arkadaşım yok diye de dert yanan oluyor ama dışarda da bu kadar sessiz kalmanın normal olmadığını biliyorum demiştim açıklamak gerekirse çünkü birileriyle görüştüğümde kafaya takıyorum bu durumu
neden anlamadım herkes biriyle gidip gelmek zorunda yakınlık kurmak zorunda değil. ikimize de insan ilişkileri yapmacık geliyor. ailelerimiz var, ikimiz varız. ama dışarda yaşadığım durum normal değil bende biliyorum sosyal anksiyetem olmasa böyle konu açmamBen hala sadece karı koca iyi anlaşmalarını atlatamadım
Tabiat farkı demek ki benim arada canım farklı insan çekiyorneden anlamadım herkes biriyle gidip gelmek zorunda yakınlık kurmak zorunda değil. ikimize de insan ilişkileri yapmacık geliyor. ailelerimiz var, ikimiz varız. ama dışarda yaşadığım durum normal değil bende biliyorum sosyal anksiyetem olmasa böyle konu açmam
Gereksiz geliyor istemiyoruz yapay geliyor yazmışsınız ya mesajlarınıza ondan dedim size işkence olur gitmek diye. Siz bu kadar memnuniyetsiz gitmisken karşı taraf içinde mükemmel geçmez muhtemelen ondan dedim.
Aynı ben çok mutluyum böyle olmaktanbu yaşta hala asosyal olmaktan vazgeçmedim ve kendi halimde olmaktan rahatsızlık duymuyorum, diğer insanlar gibi yalnızım diye arayış içinde değilim. ama söz konusu insan topluluğu olunca rahatsızlığım var bunun da normal olmadığını biliyorum.
eşimin iş arkadaşı bizi dışarda yemeğe çağırıyor, kendi eşi de gelecekmiş, bizden de bir 10 yaş kadar büyükler. zaten insan gördüğümde laf bulamayan ben yine sessiz damgası yiyeceğim niye konuşmuyorsun, sessizsin diyecekler diye korkuyorum. Çünkü zamanında bu laflardan çok bıktım.
Resmen kendi kendimin arkadaşıyım, o kadar iyi anlaşıyorum ki felsefe yapıyorum espri yapıyorum,cümlelerim gayet düzgün.
KudrAlobar
bazen bana göre sivri yorumların oluyor ama bu konu için baktığımda diyorum ki neredesin gözünü sevdiğim 
değerli yorumlarını çok merak ediyorum
Yorum yapamadım
eşimin iş arkadaşlarıyla yemeğe gittiğimizi ve konu sahibinin karşımda oturduğunu düşündüm tansiyonum düştü 
