Eşimm ve Bebek isteği !!!

Arkadaşlar merhaba,, öncelikle hamile veya anne olan arkadaşlardan yorum bekledğimi belirteyim :) Kızlar sorunum şu: Eşimle 2.5 yıllık evliyiz, ben 25 o 31 yaşında. evliğimiz iyi gidiyor, birbirimizi seviyoruz ve aktif bir hayatımız var, gezeriz tozarız eğleniriz. Fakat eşim çok yoğun bi şekilde bebek istiyor. Bir süredir istiyordu zaten ama pek lafı geçmezdi ama son zamanlarda artık iyice istemeye başladı. Öyle kötü şekilde değil, yani baskı, tehdit, küsmeler trip falan yok. Ama o kadar hevesleniyor ki anlatamam. Birinin bebeği olsa hemen kucağına alır, hamile birini görse bak ne kadar yakışmış sana da çok yakışıcak der, Avm'de falan çocuk görse durur sever falan. Çocuklarla arası iyidir her zaman ama ben annelik fikrine hiç sıcak değilim Herkes genelde eşi bebek istemiyor diye yakınıyor ama eşim bu kadar isterken ben hiç istemiyorum. ara sıra istesem de konu bebek olunca biraz duruyorum. Ben korunmuyorum hap vs, eşim korunuyor ama bazen özel anlarımızda bile yüzünün düştüğünü hissediyorum (korunmasını istediğim için). Asla zorla olsun istemiyor o istiyor ki ben de çok isteyim heves edeyim. Neden istemiyorsun diye soruyor, bilmiyorum beni daha az seversin diye korkuyorum diyorum, deli olma sen benim herşeyimsin bebeğimiz olunca iki katı severim diyor. Ailelerle ilgili bi sıkıntımız yok her ikimiz için de. Ben evde çalışıyorum homeofis yani, evimin bir odasını çalışma odası yaptım evde fransızca ve ingilizce kitap çevirisi yapıyorum. Ona bile diyor ki sen kendi ellerinle çevirdiğin kitapları çocuğumuza okusan daha güzel olmaz mı diyor Maddi açıdan da sorun yok, evimiz arabamız kendimizin, eşim şirket sahibi maddi durum açısından bebek için hiçbi sorun yok. Hamilelikten korkma en iyi doktoru bulcam bulcam diyor. Ama ben eşimin ilgisi azalır diye korkyuorum, hayatımız alt üst olur, çoğu şeyimiz değişir, pek çok şeyi yapamaz hale geliriz diye korkuorum. Anne olmadığım için bencil düşünüyor olabilirm kızlar kızmayın lütfen. Eşim o kadar hevesli ki onu kırmak istemiyorum başka bişey olsa hemen yaparım. Ama ben şu anki hayatımızdan çok mutluyum ve öyle olmak istiyorum sevgili gibi. Bi bebeğimiz olsun senden bi parçam daha olsun, gözleri senin gibi olsun, senin gibi güzel olsun der, ona şunu alıcam onu buraya götürcem, erkek olursa adı şu olsun sence ne olsun falan... Çocuk gibi heves ediyor o kadar mutlu oluyor ki bebek konusu gelince. Ama ben nedense sıcak olamıyorum ya da korkularım ağır basıyor. Sorumluluğunu kaldıramam mı acaba diye düşünüyorum. İyi bi baba olabilr diye düşünsem de bilemiyorum Kızlar sizden yorum bekliyorum. hamileyken veya anneyken, eşinizin ilgisi azaldı mı arttı mı, neler değişti, hayatınız ne yönde değişti? İyi kötü yorum yazın arkadaşlar,,, öpüldünüz hepiniz... :)

eşiniz iki buçuk yıl iyi beklemiş ama bu gözümden kaçmadı

bazen bende sizin gbi düşünüyorum. zaten daha yeni evli sayılrım da..

benim eşimle bazen pazarlık yapıyoruz düşünebliyormusnuz ben diyorum iki yıl, o diyor bir yıl sonra..

bende yorumları takip edeceğimm

canım 25 yasındaymıssın ve 2,5 yıllık evliymissin bence sen birazda kendi özgürlüğün kısıtlanacak diye istemiyorsun gibi geldi bana cocuk olunca insan ona göre plan yapmaya baslıyor hava soğuk evde oturalım günesli dısarı cıkabiliriz gibi vs. daha cok sey var ama neyse demek istediğim asıl konu su bende 25 yasındayım ve bir kızım var inan korkulacak birsey yok ve esim bana karsı daha da ilgili hem ben 18 yasında anne oldum bu arada

belki 18 yasında anne olmamı yadırgayabilirsiniz acele diyebilirsiniz ama hic pisman olmadım 1 sn bile allah ta pisman etmesin insallah

Ben cocuklari cok seviyorum. Ama cocuklar genelde annelerine kaciyor. Simdi kendi cocugum olacak, benden kacmayacak.

Biz 2 yil bekledik oyle cocuk yapmaya karar verdik. İnsan ozeniyor, benim de cocugum olsun doya doya seveyim istiyor. Esimin ilgisi azalmadi aksine daha da ilgili oldu maasallah.

Cinsel hayatimiz duraksadi sadece. Hamileyken devam ettirenler var tabiki ama bu durum benim fazla nazli olmamdan kayaklaniyor.

Hamile olmadan once ben de senin gibi benden cok onu severse diye dusunuyirdum. Ama ikimizi de seviyor, hamilelikte dusuncen degisiyor.

Ben hamilelerin karnina dokunamayan, tuvaletlerini yaparken bebek dusecek sanan, dogumu aklima bile getiremeyen, cani tatli bir insandim. Hamile olunca hersey farkli oluyor gercekten.

yani korkularında haklısın şu var hamileyken eşin sana ii ce düşecek ama doğumdan sonra evet hayatın kısıtlanacak istediğin gibi gezip tozamıycaksın herşeyini çocuğuna göre ayarlıycaksın ilk aylar çok zorlancaksın gazıydı emmesiydi uykusuzluğuydu ama emin ol bunları isteyerek yapacaksın hatta kimsenin yapmasını istemiyceksin ağladığı zaman ilk ayağa kalkan sen olcaksın çok büyük bi sorumluluk ama şartlarınız herşeyiniz uygunken ki yaşında küçük değil belki bi 2.çocuk olur onada zaman lazım o yüzden fazla düşünme kısıtlancakmıyım diye çocuk olduğu zaman ne zaman olursa olsun kısıtlancaksın

Ben 25 yaşında evlendim 2 yıl sonra anca düşünmeye başladım ama 25 te istemezdim hiç belki yaşınla alakalıdır düşünmeye başladığımda bile korkuyordum nitekim olmadı önemsemedik olur dedik bir iki doktora gittik tüp denilince boşver diyip bıraktık 29 a girdiğimde cesaretim geldi ve tedaviye başladım. Tabi tüp olunca ayda en az 3 doktor görüyorsun farklı farklı bölümlerde her ay tahlil falan hepsi herşeyin kontrol amaçlı gittiğibi görmek için eşim hep yanımda benimle kontrollere geldiği için hayatı bebişe endeksledik ama etrafımda 4 döner Allah razı olsun çok az kaldı doğuma evimize neşe geliyor daha ne olsun hemde doktorların tabiriyle altın bebek yada kıymetli bebek diyorlar budaha çok hoşuna gidiyor insanın benden çok herkesin ona bişey olcak diye ödü patlıyor doktorlar muayene ederken çok hassas davranıyorlar kendini özel gibi hissediyorsun hatta böyle zor elde etmek dahamı iyi acaba diye düşünüyorsun.

Öyleki kilo alıcam çirkinleşicem aman çatlatma kremi kullanayım aman şu olsun bu olsun derken şeker çıktı bebiş zayıf kaldı ve şu anda ben aman bebek büyüsünde ben kilo alayım diyorum eşimde farkındamısın artık anne oldun ve kendini 2. plana atıyorsun önce yavrum diyorsun dedi ben eşime beni 2. plana atma derken kendi yaptığımı farkettim inan bana sen daha çok önemsiyorsun o senin canın oluyor Allah aratmasın kendini psikolojik olarak hazır hissettiğinde yap birde insan inada bindiriyor eşin bu kadar çok isteyince korkuyorsun seni anlıyorum ama korkma.

eşinin çocuk istemek hakkı..düşündüğün şeylerin hiç biri olmıcak..oo bebek rahmine düştüğü zaman kalp atışlarını dinlediğin zaman iyiki yapmışım diceksin....artık kucağına aldığında ne olur bende bilmiyorum tatmadım daha o duyguyu...ama bebek ailleyi dahada sıkı birbirine bağlar

Biz eskisi kadar sarılıp öpüşüp koklaşmıyoruz.çünkü gün içinde çocuğumuzla gideriyoruz bu ihtiyacı. Bu tabii bizim düşüncemiz.yanılıyor olabiliz. Tabii ikimizde (özellikle ben) eskisi kadar nazlanamıyoruz. Çünkü çocuk her koşulda öncelikli oluyor ve enerjinin büyük kısmı ona harcanıyor. Mesela önceden el ve ayak masajıyla tatlı tatlı uyandırılırken şimdi çocuk sesiyle yada ağlamasıyla yada çileden çıkmış baba sesiyle uyanıyorum.ama bunları çok kafana takma çünkü hamile olduğunu öğrendiğin an farklı bir boyuta geçiyorsun.ve hayata bakışın tamamen değîşiyor.evet sabahlara kadar film izlemeyi falan özlüyorum ama çocuğum olmadan geçireceğim bir gün bile azap gibi geliyor artık.dengeyi kurabilirsen çocuk hayatınıza inanılmaz bir tat katacaktır.

Biz 7 yil flortun ardindan evlendik .
esime kalsa hemen istiyordu
ama ben en az 1 yil istemedim.
1 yilin sonunda hala istemiyordum, beni ikna etti
hamile oldugumu ogrendigim gun sorular basladi kafamda .
acaba dogru mu yaptim ,
sorumlulugunu alabilecek miyiz ,
iyi bir anne baba olabilecek miyiz vs vs

Ama hic bir zaman bana ilgisi azalir, cocugumuzu daha cok sever diye dusunmedim.
ikimizin cocugu, o cok sevdigim, beni cok seven , deger veren adamin cocugu diye dusundum :)

Cocuk dogduktan sonra ilk bir yil biraz zor oluyor ,
ama esiniz de yardimci olursa cok da zorluk cekmiyorsunuz :)

2 Hamileligimde de esim uzerime titrer, beni benden fazla dusunurdu .

Her iki cocugumuzda da, sirf ben 1 saat fazla uyuyayim diye cocuklariyla gece ilgilenen, uyutan,
uyandiklarinda cocuk agliyor bak demek yerine, benimle kalkan, baslarini bekleyen ,
bezlerini degistirip,. mamalarini yediren bir baba oldu :)
Hala oyle ( dilimi isirayim :))


Su an oglumuz 6,5 yasinda , kizimiz 2 yasina bir kac gun sonra girecek .

Cocuklari ol dese olecek bir baba .
Bana da hep dedigi sey sen bana onlari verdin sana hic kiyamam ki :)))

Eger ki evlilik saglam temellere kurulu ise cocukla taclaniyor ,
sallantidaysa bomba etkisi yaratiyor ...

Anlattiginiza gore bence esinizi dinleyin ;D

Ben de 30 yaşındayım yeni anne oldum. Cok sukurki benim de guzel giden bir evliliğim var. İkimiz de cok istedik ve türlü sıkıntılardan sonra kızıma kavuştum
Cok guzel muhteşem bir sey. Pişmanlık degil ama bir kac yıl daha beklemek isterdim . Asla kocam değişmedi aksine daha cok üstüme düşer oldu, ama sanki Kocamla iki sevgili olma halimizin değişmesi hoşuma gitmiyor. Ha diyip dışarı cikamamak, her seyde önce bebeğini düşünmek.
Ve cocuk olduktan sonra hep söyle diyorum; yasım 25 falan olsaydı beklerdim bu kadar acele etmezdim:)
Bence sen eşini biraz daha oyala , gezin tozun .
Hamilelik ve lohusalik zor bir süreç. Biz esimle her seyi beraber yapan her yere beraber goden bir çifttik. Birlikte vakit gecirelim diye. ya da kim isten gec cikiyorsa dgrini gider alirdi.Simdi bi sey oluyor mesela bir cok yere ya ben ya da o yalnız gidiyor. Birimiz evde kalalım çocukla ilgilenelim diye ayriyim cogunlukla.
Bir de biz mutlaka uyumak icin birbirimizi bekleyen çifttik yataga birlikte girerdik, simdi o da kalmadı.
Tamam bunların hepsi geçici ama atlatmak zor hele de esine cok düşkün olan bir kadın icin.
Ben bunların hepsini yasıyorum . Ve geçmesini bekliyorum. Allah kimseyi evlatla sinamasin çok cok guzel bir sey ama aceleye gerek yok yerinde olsam 2 sene daha beklerim .

Gulkoc bunlarin hepsi gercekten gecici
dedim ya ilk bir yil :)

Bak mesela birazdan dordumuz cikip yemege gidecegiz :)

Çocuk doğurmak, büyütmek ciddi bir şey.

Bu sorumluluğu almak için 1 değil 10 kere düşünmek gerek bence.

Bende bir anneyim 6.5 aylık bir oğlum var.
24 yaşındayım ve 6.5 aydır toplamda 6.5 gün uyumadım

eşinin sana olan ilgisi azalır mı bilmemde senin ona karşı ilgin mutlaka azalır
o minicik velet öyle bir aşk sokuyor ki yüreğine ne koca, ne ana baba , ne kardeş.

Hiçbirşey eskisi gibi olmuyor evet. Ama o parmağını tutan minicik eller, o gülüş dünyadaki herşeye değer..

gul_koc .!.:

Ben de 30 yaşındayım yeni anne oldum. Cok sukurki benim de guzel giden bir evliliğim var. İkimiz de cok istedik ve türlü sıkıntılardan sonra kızıma kavuştum
Cok guzel muhteşem bir sey. Pişmanlık degil ama bir kac yıl daha beklemek isterdim . Asla kocam değişmedi aksine daha cok üstüme düşer oldu, ama sanki Kocamla iki sevgili olma halimizin değişmesi hoşuma gitmiyor. Ha diyip dışarı cikamamak, her seyde önce bebeğini düşünmek.
Ve cocuk olduktan sonra hep söyle diyorum; yasım 25 falan olsaydı beklerdim bu kadar acele etmezdim:)
Bence sen eşini biraz daha oyala , gezin tozun .
Hamilelik ve lohusalik zor bir süreç. Biz esimle her seyi beraber yapan her yere beraber goden bir çifttik. Birlikte vakit gecirelim diye. ya da kim isten gec cikiyorsa dgrini gider alirdi.Simdi bi sey oluyor mesela bir cok yere ya ben ya da o yalnız gidiyor. Birimiz evde kalalım çocukla ilgilenelim diye ayriyim cogunlukla.
Bir de biz mutlaka uyumak icin birbirimizi bekleyen çifttik yataga birlikte girerdik, simdi o da kalmadı.
Tamam bunların hepsi geçici ama atlatmak zor hele de esine cok düşkün olan bir kadın icin.
Ben bunların hepsini yasıyorum . Ve geçmesini bekliyorum. Allah kimseyi evlatla sinamasin çok cok guzel bir sey ama aceleye gerek yok yerinde olsam 2 sene daha beklerim .

Genişletmek için tıkla...

Bizde hamileyken basladi ayri takilmalar. Esim simdi alisveriste.

Herhalde günümüzün gittikçe artan sorunu bu. Konu sahibi arkadaşımla aynı duyguları paylaşıyorum. Ve yorumarı da merak ediyorum hoş fikrim bu yıl için değişecek gibi değil ama ... Öyle işte:26:

onun o ilk kalp atışlarını duyduğunda herşeye değer olduğunu anlarsın.kocam onu benden çok mu sever diye düşünüyorsun tabiki onu ikinizde herşeyden çok seversiniz.4 aylık anneyim ve çok zorlanıyorum ama onun için herşeye katlanırım,o kadar güzel bir duygu ki.hamileyken zaten anneliğe adapte olursunuz.bu arada bende 22 yaşındayım.

5 senelik evliyim 3,5 yaşında bir tatlı cadım var.şunu söyleyebilirim evlat sevgisi evlat aşkı dünyadaki hiç bir sevgiye aşka benzemiyor.eşinin sana olan ilgisinin azalacağı sanmıyorum hatta şunu söyleyeyeim senin eşine ilgin şimdikinden biraz azabilir :) annelik aşkı öyle bir dolduracakki kalbini ona olan sevgini tarif bile edemeyecksin,uçan kuştan sakınacaksın.