- Konu Sahibi blueberries
-
- #21
Ben hiç beklemediğim bi anda öğrendim hamile olduğumu çok ağlamıştım hazır diilim die
Daha tadını çıkartacaktım evliliğin vs
Ama o ilk kontrolden sonra değişti dünyam bakış açım
Hele kucağıma aldığımda ki şuan 17 aylık ayrı bi tatlı
İyiki olmuş diyorum renk kattı evimize bizi birbirimize iyiye yaklaştırdı
Ben çok istesin eşim öyle olsun derdm hep
İlk zamanlar idrak edememişti eşim doğduktan sonra çok daha candan sıcak ve anlayışlı oldu
Şahsen hazır diilim sözüne inanmıyorum olduktan sonra kendi hazırlıyorsun ister istemez
Bn hazır olmayı bekleseydim daha çok beklerdim)
Yorumları okuyamadım sadece konu sahibinin yazısını okudum ve kendi açımdan cevap veriyorum.
Sizin hikayenizin aynısı olduğunu düşünün bizimkinin de sadece bebeği hep isteyen ben çekimser kalan eşimdi. Biraz zaman tanıdık birbirimize ve eşimde bebek isteğini dile getirdi, asla zorlama ya da beyin yıkama olmadan, kendi artık vakti zamanı geldi dedi. Çok mutlu oldum, olduk... Artık ortak hayaller ve ortak hedefler söz konusuydu bebek konusunda... Korunmayı bıraktık (ki o dakikaya kadar çok dikkatli şekilde korunurduk, eşim istemediği için).
İlk ay sonunda ben hemen hamile kalacağımı tüm hayallerin ve planların tutacağını zannediyordum.
Şuan korunmayı bırakalı 8 ay oldu ve hiç bir sebep olmamasına rağmen bebek hala yok...
Diyeceğim o ki pek az insan hemen hamile kalabiliryor ister istemez. Çoğunluk aylarca uğraşıyor ve sahip olabiliyor, bir kısım çift ise yıllarca beklemek zorunda kalıyor.
Bunları göz önüne al ve öyle karar ver.
Belki bir kaç ay sonra kendini hazır hissedecek ve korunmayı bırakacaksın ve ardından aylarca bu iş için uğraşmak zorunda kalabilirsin. İşte o zaman eşinin seni ve kararlarını sorgulamaya başlaması ve ilgisinin dağılması olasılığı emin ol daha fazla.
hakkınızda hayırlısı olsun arkadaşım, kendini ve duygularını iyi değerlendir,
her karar bir vazgeçiştir, nelerden ne için vazgeçip geçemeyeceğine iyi karar ver.
arkadaşlar merhaba,, öncelikle hamile veya anne olan arkadaşlardan yorum bekledğimi belirteyim :) kızlar sorunum şu: Eşimle 2.5 yıllık evliyiz, ben 25 o 31 yaşında. Evliğimiz iyi gidiyor, birbirimizi seviyoruz ve aktif bir hayatımız var, gezeriz tozarız eğleniriz. Fakat eşim çok yoğun bi şekilde bebek istiyor. Bir süredir istiyordu zaten ama pek lafı geçmezdi ama son zamanlarda artık iyice istemeye başladı. öyle kötü şekilde değil, yani baskı, tehdit, küsmeler trip falan yok. Ama o kadar hevesleniyor ki anlatamam. Birinin bebeği olsa hemen kucağına alır, hamile birini görse bak ne kadar yakışmış sana da çok yakışıcak der, avm'de falan çocuk görse durur sever falan. çocuklarla arası iyidir her zaman ama ben annelik fikrine hiç sıcak değilimherkes genelde eşi bebek istemiyor diye yakınıyor ama eşim bu kadar isterken ben hiç istemiyorum. Ara sıra istesem de konu bebek olunca biraz duruyorum. Ben korunmuyorum hap vs, eşim korunuyor ama bazen özel anlarımızda bile yüzünün düştüğünü hissediyorum (korunmasını istediğim için). Asla zorla olsun istemiyor o istiyor ki ben de çok isteyim heves edeyim. Neden istemiyorsun diye soruyor, bilmiyorum beni daha az seversin diye korkuyorum diyorum, deli olma sen benim herşeyimsin bebeğimiz olunca iki katı severim diyor. Ailelerle ilgili bi sıkıntımız yok her ikimiz için de. Ben evde çalışıyorum homeofis yani, evimin bir odasını çalışma odası yaptım evde fransızca ve ingilizce kitap çevirisi yapıyorum. Ona bile diyor ki sen kendi ellerinle çevirdiğin kitapları çocuğumuza okusan daha güzel olmaz mı diyor maddi açıdan da sorun yok, evimiz arabamız kendimizin, eşim şirket sahibi maddi durum açısından bebek için hiçbi sorun yok. Hamilelikten korkma en iyi doktoru bulcam bulcam diyor. Ama ben eşimin ilgisi azalır diye korkyuorum, hayatımız alt üst olur, çoğu şeyimiz değişir, pek çok şeyi yapamaz hale geliriz diye korkuorum. Anne olmadığım için bencil düşünüyor olabilirm kızlar kızmayın lütfen. Eşim o kadar hevesli ki onu kırmak istemiyorum başka bişey olsa hemen yaparım. Ama ben şu anki hayatımızdan çok mutluyum ve öyle olmak istiyorum sevgili gibi. Bi bebeğimiz olsun senden bi parçam daha olsun, gözleri senin gibi olsun, senin gibi güzel olsun der, ona şunu alıcam onu buraya götürcem, erkek olursa adı şu olsun sence ne olsun falan... çocuk gibi heves ediyor o kadar mutlu oluyor ki bebek konusu gelince. Ama ben nedense sıcak olamıyorum ya da korkularım ağır basıyor. Sorumluluğunu kaldıramam mı acaba diye düşünüyorum. Iyi bi baba olabilr diye düşünsem de bilemiyorum kızlar sizden yorum bekliyorum. Hamileyken veya anneyken, eşinizin ilgisi azaldı mı arttı mı, neler değişti, hayatınız ne yönde değişti? Iyi kötü yorum yazın arkadaşlar,,, öpüldünüz hepiniz... :)
arkadasım bende bu mantalıteyı anlamıyorum gercekten cocuk yapmayı dusunmuyosun ne dıye evlenıyosun daha rabbım cocuk verecekmı ondan bıle emın degılsın bıde sıddetle korunuyosun senedınmı var sen ısteyınce cocugun olacagına .evlat yuvanın tadı tuzu egerkı rabbım evlat nasıp edıyorsa bence öp te basının ustune koy
kusura bakma
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?