Kızlar çok kötüyüm işe geldiğimden beri ağlıyorum. Biz kesinlikle ama kesinlikle boşanıyoruz artık geri dönüşü yok
Dün dersaneye gelmedi ben de o da eve 22:30 gibi geldik. İzmite şantiyeye malzeme götürmüş anneme söylerken duydum.
Yine hiç konuşmadık uyuduk.Biz normalde sabah beraber çıkıyoruz, o şirket arabasıyla beni işe bırakıp kendi işine geçiyordu,akşam da belli bir yerde buluşup eve geçiyorduk ama küs olduğumuz için kaç gündür ben ondan önce çıkıp gidiyordum,hatta bizim arabayla bile gitmedim otobüsle gittim hep. Çünkü annesinin seneler önce altınlarını benimkilere katıp arabaya vermesi ve sonrada benim haberim varmış gibi pişkin pişkin istemesi olayını hala hazmedemediğim için o arabaya binemiyorum artık.
Neyse bu sabah ayrı gitmedik,beklemiş kapıda, beni bıraktı 1 saatten fazla da konuştuk. Benim söylediğim şeylerin neredeyse hepsine hak verdi,"sorun buysa ben annem her aradığında işle ilgili bahane uydurmayacağım artık,açık açık gelemiyorum eşimle çocuğumla beraber olacağım diyeceğim.Abime de abuk subuk isteklerinde pısırık davranmayacağım,tavrımı koyacağım"dedi.
Daha öncede yazmıştım,eşimin diğer akrabaları da çok ili dışlı,sürekli birbirindeler.Kendini beğenmiş,dedikoducu olanları çok.Bir de hani bizim Allah gecinden versin babannemiz,dedemiz vefat eder de bir karmaşa kalabalık olur ya onların köydeki dıdısının dıdısı vefat edince İstanbuldaki evleri o şekilde oluyor. Ben hiçbir şeylerine ayak uyduramadığımı söyledim,"bizim herşeyimiz farklı ama artık saygı da göstermiyorsun" dedim. Annesi köyde olduğu için babannesi tek kaldı,ne zaman dönecek Allah bilir.Ben babannenin kızlarından birinde kaldığını sanıyordum(yakında oturan 3 tane kızı var) ama meğersem kızlarına gitmemiş,eltimi çağırmışlar baksın diye.Hatta haftasonu da biz bakarmışız diye konuşmuşlar

"Sen istemiyorsan gelme,ben cumadan gideceğim pazar akşamına kadar kalacağım"dedi.
Ya kızlar Allah aşkına bana biriniz söyler misiniz, o kadar kızı varken torununun karısı mı evini bırakıp gidip bakar? Ben duyunca şok oldum,eltim kimbilir ne haldedir ama koyun gibi kabul ediyor. Babanneyi aşırı derecede seviyorum bize gelmeyi kabul etse asla gıkımı çıkarmam seve seve bakarım ama ben oraya gidip o kalabalık ve gıcık olduğum akrabaları niye ağırlıyorum yaaa? Sohbet edecek ortak konu yok,bir yerden sonra tıkanıyor.Yemek yapsam, onların yöresel yemeklerini bilmiyorum bizim normal yemeklerimize de burun kıvırırlar(yemek yarışmasındalar gibi) Bir de sürü gibiler,yapılan yemek yetecek mi? Kayınvalidem mesela bir kömbe yapardı,kim kaçta gelirse gelsin diğer yemeklerle beraber hazırlardık.Şimdi o da yok,ben nasıl yemek yettireceğim. Hepsini geçtim,ben kalmak istemiyorum artık;annemde bile kalmam. Biraz sessizlik sakinlik istiyorum...
Uzattığımın farkındayım çünkü çok doldum,bir ton konu konuştuk ama özetle hala zorlama var,kendini haklı görme var.En son konuştuğumuz cümleler; bugün izin alıp avukata gidip işlemleri başlatalım oldu,bir de artık çok şükürki o akrabalarının hiçbirinin adını bile duymayacağım artık cümlesi...