pesimde kara bir golgesin benim icin...hislerimi bu hale o getirdi....30 yasina gelicem nerdeyse ve hic bir baltaya sap olamadim onun yuzunden...neye girissen fos cikiyor..biseye hevesleniyorum ona anlatiyorim sacmalama ne alaka diyor..eskiden dinlerdim sen oyle diyosan oyledir derdim ama simdi goruyorumki bu yasima kadar onu dinledim ve bir sigortam bile yok ...halk egitim kursuna gitmek istiyorum tercih ettigim bir bolume...hayir diyor ne sacma bolum su bolume git ben ugrasamam senle hergun gotur getir...ama kendi istedigi is olsa yalvarir calis diye...ben kendi kararlarimi kendim veremeyecek yas da degilimki...kac kere krizler gecirdim anlamasi icin ..nezamsn sinir krizi gecirsem ozaman tamsm naparsan yap diyor..ama guzel guzel konusarak anlamiyor...biktim hic bir sey hissetniyirum ne cinsellik ne ask ne sevgi ne saygi....benim yapmak istedigim meslegin onune geciyor ama kendisi gunlerdir ders calisiyor bana verdigi cocugu elim kolum baģli ufacik girisimlerde bile bulunamiyirum...özgur degilim bu yasa geldim hala bu adamdan izin almak zorundamiyim...kim ki o ya..tamam soyadini aldiysam hayatimun her zerresini ele geciremezki yaa..burnumdan ameliyat olucam dedim kiyameti kopardi 1 sene beni nefesszo bekletti gecen ay tomografide vasat hali gordu ve suan destekcim..ama benim 1 senemi yemeye hakki varmiydi? éş demek bu mu demek...yanimdan geciyor yuzune bskmiyorim kac gundur yuzunu unuttum sanki o derece goresim yok...iyiyken iyiyiz severim sarilirim operim canim kaynar ama benim yapmak ustedigim.seyi engellerse kan kusacak kadar nefret ediyorum ...napicam ben...