Eşinizde nasıl tanıştınız? Ve evlenmeye nasıl karar verdiniz?

Ben eşimle 2009 yılında ergenliğimin dip bulduğu dönemde tanıştım. O bana yakın davranıyordu hissetmiştim. Bana açılsın diye bende ona yakın davrandım. Sonra bana beni sevdiğini söylemişti bende ona “üf aynada bi kendine bak bi de bana bak sana mı bakcam” demiştim. Yürek yemişim sanırım ergen egosu. O da bana gülerek “sen tam evlenilecek kızsın da bi 6 7 sene sonra karşıma çıksan keşke” demişti.
Uzun bi süre görüşmedik. O ünv başlamıştı. Bende yıllarca kapalı olan fbook hesabıma gecenin köründe eski bi arkadaşı merak edip giriş yaptım. Saniyesinde bana msj attı. Sen nerelerdesin vs. Hattımı değiştirmiştim bana ulaşamamış. Sonra msjlaşmaya başladık. Ben o yaz ünv kaydım için Romanyaya gidecektim. Haziran ayıydı zaten o günlerde. Bana “bence gitme” dedi. Arada konuştuk falan kritik bi karar alıp gitmedim. Sonra o da o yaz okulunu bitirdi askere gitti geldi sözlendik. 2015 yılında. Yani tam 6 yıl sonra. Hayatına kimse girmemiş, benimde. Hatta annesine sürekli “bana bu kızı al” diyip resimlerimi gösteriyormuş. Kvalidem anlatıyor bazen. 2017yılında da çok şükür evlendik :)
 
Erken yaşta tanışmanın böyle güzel yönleri var, iki kişi birbirinin her halini biliyor, birbirine göre şekil almak daha kolay oluyor, daha az hesap yapılıyor. Hep mutlu huzurlu olun inşallah.
Amin teşekkür ederim. Siz de çok mutlu olun inşallah.

Haklısınız, erken yaşta tanışmak büyük avantaj oldu bizim için. Şu yaşımda eşimle tanışsam, milyon tane hesap yapar evlenmekten kaçardım sanırim o kadar farklıyız. Ama zaman içinde insan birbirini tanıyınca hesap kitap olmaksızın evriliverdik sanırım birbirimize.
 
Benimde eşim bana çıkmamızın 3.gununde 'biz seninle 5 sene sonra evlenecegiz' demişti .Bende o sırada masada bir suru arkadaşımız var 'Ay hemen ergen gibi evlenme muhabbetine girme bak kaçarım ' demistim .Hakkatende 5 sene sonra evlendik
 
Hahaha :)) kader arkadaşı sayılırız.
Ya artık Allah mı söyletiyor bilemiyorum.
Evlencez diyorlar ve evleniyoruz
 
2006’dan bu yana :))) Ne kadar tatliş bir yorum. :) Nasip kader kısmet falan filan evet. Galiba bayram ziyaretlerinde akrabaların subliminal olmayan, direk iletilen mesajlarının bilinçaltından zıplamasını yaşamaktayım şuan
 
Şuan 23 yaşındayım. Eşimle 15 yaşında tanıştım. (Markette görmüştük birbirimizi ) İlk sevgilimdi. Ve son oldu Akıl karı değildi ama o zamanlardan evlilik hayali kuruyorduk, şükür ki gerçek oldu. Birlikte büyüyoruz, hala büyüme aşamasındayız Aşk evliliği çok güzel bir şey. Rabbim sizede en hayırlısından nasip etsin inşallah.
 
Salt mutluluk desek? :) Şükretme sebebi olacak türden.

Yani, sonuçta "Buna da şükür" diyoz.
Şu an mutlu olduğum için sorun yok. Dün biraz gıcıktım, o zaman mutsuzdum; bugün için yazabilirim sanırım.



Eşimle çocukluk arkadaşıyız. Babalar okul arkadaşı. Aileler arası arada görüşmece filan, öyle muhabbetleri var.
Ben doğmuşum, benden bir buçuk yıl sonra da eşim. (Çok mu geriden başladım anlatmaya ne? )
Bizim tanışıklık o zamandan beri var. Belki kafasına vurup şekerini filan da almışımdır, hatırlamıyorumdur.
Ben ansiklopedi delisi bi çocuktum, bir buçuk yaş da büyük olduğum için kendisinden, daha bilmiş bilmiştim.
İlkokul zamanları bana hayranlık beslemeye başlamış kendisi. "Ne kadar çok şey biliyor?" diye öyle.
Ortaokul zamanına doğru, içinde büyüttüğü platonik aşka dönüşmüş.
Annesi-babası her geldiğinde sürekli gelirdi bize. Ancak benim o sıralar ilgim başka taraflarda olduğundan ve kendisinin muhabbeti beni pek açmadığından-çocukça geldiğinden, hoş geldiniz der odama çekilirdim.
Lisede de bu böyle devam etti. Kendisinin ilgisini fark etmediğim gibi, umursamadım da, zaten samimiyetimiz de yoktu.
Denk gele "Nasılsın-iyi misin, okul nasıl?" muhabbetleri işte.
Sonra sonra samimi iki arkadaş olduk, baktı o yönden bana giden yollar tıkalı, bari arkadaş olalım olayına oynadı galiba kendisi.
Neyse uzattım, üni. zamanı yine farklı okullarda ve farklı şekillerde dertleşir olduk birbirimizle. Sevgililerimden filan dert yakınırdım kendisine
Eşim ise kesinlikle evlenmeyi düşünmeyen biriydi, okulu bitip eve döndüğünde işe girip bekar evine çıkmış, arkadaşlarıyla takılan serseri bi tip oldu çıktı.
Bende de az serseri severlik var. Öyle pç erkek olayı değil de hani ne bileyim biraz aykırı/eğlenceli/maceracı severim işte.
Bi baktım boylu poslucaymış benim adam, yakışıklıymış da haberim yok
Bi de güç olarak, benden güçlü erkek arkadaşım olmamıştı benim; bi ağırlık kaldırma olayına denk geldik (Uzun uzun anlattım zaten daha uzatmayayım), benim kaldıramadığım ağırlığı tek eliyle kaldırdı; hiçbir şeye üşenmez-çalışkan-atik ve güçlü.. Ya bu adam ekmeğini taştan çıkarır be dedim. Gocunmazdı, üni. diplomasını kenara koyup, salt boşta kalmamak için sanayiye gidip iş bakan adamdı. Bu alçakgönüllü hali etkiledi beni.

Bir hastalık dönemi yaşadım, gece gündüz yanımda oldu, yüzümü güldürebilmek için yapmadığı şebeklik kalmadı.
Tek "Canım sıkıldı" lafına, kmlerce yolu gece vakti çekip 20 dkda kapımda bitti.

Biz senelerce arkadaştık, ama bir kere bile sarılmamıştık.
Motoru hızlı kullanırdı, ben de motorun arkasına tutunurdum. Meğer ona sarılmam için korkutmaya çalışırmış beni. Kendisi anlattı sonra.
Sonra kullandığım bir ilacın yan etkisi olarak, başımın döndüğü bir ana denk geldim, yüksek ses ve ışık yasaktı o ilacı kullanırken, ben ise diskoya girdim ve içmeden sarhoş gibi sallanıyordum.
Belimden kavrayıp kolumu omzuna çekip yarı kucakta motorun arkasına aldı eve bırakmak için.
Başım o kadar dönüyordu ki, sıkı sıkı sarıldım ona.
Kalbimin içinden bi şey aktı, kalbim kulaklarımda attı.
Hala daha bilmiyorum ilaçtan mı aşktan mı Belki ilaçtan
Bu adamdan başkasıyla olmaz dedim.

"Sanırım senden hoşlanıyorum" diye mesaj attım aynı gece eve girdikten sonra.
"Senelerdir neredeydin be canım" dedi ve aşk itirafı geldi.
Mesajda "Benimle evlenir misin?" teklifi de geldi.
Ben de "Oluur" dedim.
Öyle

Eksiği vardır, fazlası yoktur.
Daha uzatmayayım.
Ha şimdi 5. senedeyiz, bi de çocuk. Kendisi göbek bağlamış yanımda oturur.
Hep yanımdaymış zaten.
Ben görmemişim.
 
Eşimle üniversite 2. Sınıftayken tanıştık. Benim bir alt dönemimdi. Kaldığım bir derse girmek için onların sınıfındaydım. Kapıdan girdiğinde yanımda oturan kızı dürtükleyip benimdir demiştim. Aynı memleketten olduğumuz ortaya çıkınca muhabbet ordan yürüdü 1 yıl sonra sevgili olduk 2 hafta sonra evlenme teklif etti 5 ay sonra evlendik 7 yıldır evliyiz. Allah sizin de karşınıza hayırlı kişiyi en kısa zamanda çıkarsın insaAllah
 
Yaa maşallah size :))) Çok güzelsiniz. Arada gıcık olmaktan zarar gelmez. Canlı tutar :)
 

eski üye görünce eski konularından stalkliyim dedim bakim eskiden neler yazarmış diye yanlız o microkaynak konusundaki resim sensen nasıl güzel saç rengin var, maşallah fizik falan da yerinde, kızıl yaptırdığına göre beyaz tenli olmalısın, baya güzel canlandı gözümde, yakın zamanda olsun biri inşallah diyorum. söylemeden geçemedim.
 
Farklı farklı hikayeler :) Küçük yaşı geçtim, üniversite hayatı geçti, iş hayatımda olur dedim pozisyonumdan dolayı iş arkadaşlarıma bakamaz oldum. Merak ediyorun nereden gelecek. Ya da gelecek mi? Ya da hayirsiz biri gelip hayat enerjimi mi alacak. Deli sorular :)))
 
Ben yazar yazar silerdim. Ipucu vermiyeyim kendimden diye ahaha. Eskiden tanidiklar cok olurdu buralarda. Kucuktu. Simdi aldi basini gitti KK.

Ahh be arkadas keske pilav tenli olsaymisim dedigim cok olur. Bugdayim. Ama kizil oturdu. Guzel oldu. Bakimi az zor olsa da alisiyor insan. Hafif ve canli makyajla kendine bakip bakip duruyorsun. Hatun arkadaslara tavsiyem yaptirin
 
Sevgiye aç bir çocuktum, üniversiteye gidince de artık sevgilim olsun istedim. 3 sene herhangi bir atraksiyon olmayınca vazgeçtim. Aradan 20 gün geçmeden eşimle sevgili olduk. 21 yaşıma girdiğim doğum günümde tuttuğum dilek de Allahım ben artık istemekten vazgeçtim sana bırakıyorum goren de senelerce sevgili yolu gözlemiş sanır ergenlik işte
Bence herşeyin bir zamanı var. Bize düşen bol bol dua etmek
 
Arkadaşımın doğumgününde tanıştık , kızı da hiç sevmezdim hatır için gittiğim bir doğumgünüydü.( Evet , hatır için doğumgünü partisine gidiyordum bir zamanlar. ) Öyle asosyaldim ki o zamanlar arkadaşların ısrarıyla giderdim her yere , ona rağmen eşimle tanıştık. Kendi hayatıma baktığımda da başka ilişkilere de baktığımda bu işlerin tamamen kısmet olduğunu düşünüyorum artık.

4 buçuk yıl çıktık , evlenmekten korkuyordum. Çok şükür ki pişman olmadım.Bekarken yaşadığım şehirde yaşıyorum hâlâ ve bazen bekar evimin ordan geçtiğimizde "Ne güzel günlerim geçti şu evde." diye eskiyi yâd ediyorum.


Uzun lafın kısası bekar olmak da güzeldi evli olmak da güzel.

Allah sizin de gönlünüze göre versin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…