ben bu sevgi dillerinin hepsinin uygulanmasını istiyorum beni sevdiğini söylesin nadiren de olsa hediye alsın yaptıklarımı övsün birlikte oturup vakit geçirelim günümüz nasıl geçti anlatalım yatarken sarılsın otururken elimi tutsun evet çok şey istiyorum ama hiç birisi yok ki kadınım ben ruhumun okşanmasını istiyorum
Yazdıklarının hepsi evet bizde var; o kadar kutsal o kadar vazgeçilmez doyumsuz ki hep daha fazlasını istiyorsun yetmiyor yetmiyor yetmiyor. Çocuklaşıyorsun, şımarıyorsun, şevkatle yaklaşıyorsun, bebek sever gibi seviyorsun, alllahım ölcem mutluluktan sevgiden diyorsun ama arada öyle tartışmalarımız oluyor ki inanamıyorsun neden böyle oldu/oluyor diye, ayrılıklar yaşanmışlıklar akla geliyor ve yıpratıyor insanı ve bazen 'ayrıl benden' dediğini duyarsın. Benim sorunum çok fazla sahiplenmem, herşeyden herkesden kıskanmam, selam verse kıskanırım, cinsiyet hiç önemli değil. Merhamet duygusu da insanlığı da, bu kadar iyi olması da evet beni mutlu ederken gerginliklerime de sebep oluyor. Çünkü bencilim, sadece ben olmalıyım diye gereksiz saçma bir düşünceye giriyorum; hatalıyım biliyorum ama engel olamıyorum..
Benim diğer sorunum bana şu aralar vakit ayıramaması ve bundan sonrada öyle olcak. İşi gereği böyle, akşamları daha yoğun çalışıyor. Bende sabahtan akşam 6'ya kadar çalışıyorum. Bu durumda onu görememiş oluyorum, sadece cumartesi akşamı ve pazar günüde sabahın en erkeninden, gece 12 ye kadar. Olur da nasip olursa evlenince de böyle olacak ve ben ne yapçam
Gerçekten dayanması çok güç çünkü biz önceden devamlı görüşüyorduk( o zamanlar işiyle alakalı geçiş dönemi vardı ve şimdi allaha şükür düzeldi), çok ama çok gerginim ve dün delirdim belli etmedim ama anladı alttan aldı, güzel güzel konuştu benimle ki suçu günahı da yok.Telefonla resmen taciz ettim nerdesin, geliyor musun, ne zaman bitçek işin diye. Ve sonu hüsran.. Gece kaza yapmaktan kaç kez kurtulduk allah korudu ve şimdi nasıl tahmin edebiliyorum ama arayamıyorum da. Korkuyorum aramaya, soğuk sesini duymaya.
Şunu da eklemek istiyorum ki hiç istemediğim kişilerle de görüşüyor ona ayrı bir sinir oluyorum hatta biri yanında çalışıyor artık, diğerleri de eski çalışanları. Özünde iyi insanlar, tanıyorum onları arkadaşlığımız vardı ama hep başları sıkıştığında, konuşmak istediklerinde onu arıyorlar ve bu görüşmeler gece oluyor iş gereği. Arayanlar evli, bebekli, çocuklu ve bekar olup da hayatlarında ciddi birileri olan..
Hangi şartlarda çalışan eşler var, haftalarca aylarca gelmeyen yada gündüz oturup gece çalışan yada tam tersi yada şehir dışı/ yurt dışı... Ama avutamıyorum kendimi çünkü çok fazla sahiplendim onu.
Nasıl davranmam gerekiyor biliyorum ama fikirlerinizi bekliyorum kızlar
Eşlerinizin size karşı tutumu, arkadaşlarıyla ilişkisi, hangi işte çalışıyor ( benimki su arıtma üzerine pazarlama) ve nasıl çalışma saatleri, dışarı çıkıp gezmeleri nasıl oluyor merak ediyorum. Teşekkür ediyorum şimdiden