Yaaa lütfennnn yengeçleri sevin iyi insanlardır yengeçler.... hahahah. :))) Bu konuyu okurken durdum düşündüm bir an. Bu arada ben de yengecim. Bu istifçilik meselesi yengeçim elinde olan birşey değildir. Bazen kendisi bile muzdarip olur bu meseleden ama yine de istifçilik, koleksiyonculuk huyuna engel olamaz!:))) Geçmişteki ilişkisinden kalma birşeyi saklaması özellikle değildir, tamamen kendi geçmişine bağlılığıyla ve kendi maneviyatına bağlılığıyla alakalıdır. İyisiyle, kötüsüyle geçmişine ait ne varsa sahip çıkar, saklar. Az önce bu başlığın o kısmını eşime de okudum ve güldüm. Onca yıl beraberdir ama evlenene kadar geçmişimdeki insanlara ait özel veya değil herşeyi ben de saklıyordum dedim. Eski erkek arkadaşımdan kalan hatıralar da vardı bunların arasında ama bizzat söylüyorum zerre kadar duygusu kalmamıştır içimde. Zaten o kadar net bir insanımdır ki tamamen bitirmeden de dönüp gidemem. Bitti mi o son kırıntısı da bitmiştir. Ancak saklıyordum evet. Tek nedeni inanırsınız veya inanmazsınız; istifçilik huyum!:))) ama bu istifçilik de yengeçin geçmişini olduğu gibi kabul esişinden geçmişine bağlılığından gelir. İyisiyle kötüsüyle yaşadım bitti ama sonuçta o geçmiş benim geçmişim ve hayatımın o kesitine ait birşeyi saklamakta garip gelmez bana. Evlenirken atmamın sebebi ise, ben bu kafadayım ama karşındaki insan hoşlanmayabilir bundan. Aslında saklayabilirsim de hala. Sadece göstermezdim olur biterdi ama ilişkide açık olmakta önemli. Siz nasıl düşünüyorsunuz bilmem ama eşimle bunları bu şekilde açıkça konuşabilmekte olumlu geliyor bana. :) yani demem o ki; bir yengeçi kınamayın, yargılamayın, azarlamayın. Geçmişine bu kadar bağlılığı ve derinliği olan o duygusal yengeci sevin sevinnn.... :))))
ama yazmam sanirim gururumdan.. cok karisik napsak bilemedim. ama hergün o konu acilsa kadini sevgilinin beynine daha cok sokmus olursun adamin anilari depresir. 
