kaldıramadığım sebeplerden bende şu sıralar 8 yıllık dostluğumun(!?) bitişini kaldırmaya çalışıyorum bir süredir.
hatta aslında 2 kişi ama biri baskın.. kendini haklı gördü ve yaklaşık 6 ay boyunca haklıymışcasına sadece sustu, susuyor. anlamdıramıyorum, garip. bir insan karşısındakiyle görüşmek istemese dahi yanlış yaptığını anladığında gelip konuşabilir. barışmak zorunda değil. bir süredir çektim kendimi çevremden, gerçekten yalnız olmak çok iyi geldi. kalabalık içinde yalnızlık değil.. yükmüş bazı şeyler aslında. dedim iyiyim, kendime yöneldim, aileme yöneldim, değişim yaşadım, artık bu tavra kızsam da fazla umursamıyorum derken ortaya çıkayım bir dedim.. beklediğim gibi olmadı, içim acıdı ne yazık ki.
8 yılın, geçmişin silinmesinin, o fotoğraf albümlerin anlamsızlaşmasının sıkıntısının dışında, haklıymış gibi bir tavır sergilemesine o kadar çok sinirleniyorum ki, hem önemli değilmişim diyorum hem de bir insan olarak yapması gerekeni yapmadığını düşünüyorum. anlaşılmıyorum sanırım. belki de en çok bu üzüyor beni. özür dileseydi de duramazdım heralde o an zaten..
ama sergilediğim tavır yerindeydi, kendimden eminim. benim dost anlayışım bu değil. verdiğim değer, önem, özen hep fazlaydı ve kaybettirdi. belki de hep zıttık. maalesef bir de saflık var ki aslında çok kötü bir şey... bazen yumuşama seziyorum kendimde de kızıyorum kendime.. (belki hafif özlem var, fotoğraflara bakmak da iyi değil)
yanlışı yapan başkaları fakat yalnız olan benim şuan(yalnızlık değil şikayetim, haksızlık olduğunu düşünüyorum).. illa rol yapıp, gizli çekişmelere mi girmek gerek, diş gösterip, bir rahat davranıp bir canımlı cicimli mi olmak gerek bir şeylerin -lafta- sürmesi için.
ben yapabiliyorsam olması gerekenleri, onlar da yapmalı.
güvensizliğim de, yalnızlığım da yinelendi...
vs. vs. işte.
kusura bakmayın uzun oldu biraz.
ama zaman bu zamana kadar hep işe yaradı, yine yaracağını düşünüyorum. doğru olan yapıldıysa, yarayacaktır da. şahsi olarak sıkıntım ortak arkadaşların bol olması maalesef.. ben birini sildim mi bir daha görmek duymak istemiyorum, uzak olsun istiyorum. bana iyi gelen bu aslında, fakat olamadığı için sıkıntım oldu yine sanırım. ama mecbursak onu da umursamamayı öğrenicez gibi görünüyor...
en kısa sürede geçer, her şey yoluna girer, umursamayız inşallah :)
sonra beni içip aramalar mı pişmanlıklar mı bir de o çocukta terketti bunu
ben de bir an bile düşünmedim sildim onları hiç canım acımadı ama onlar benden sonra bayağı bi sürü sıkıntı çektiler hemde çoook 
