gerçekten üzüldüm..
siz hep bebeğiniz için umudunuzu, endişenizi paylaşmışsınız..
oysa çok gençsiniz, elbet siz de hamilelik, doğum, annelik süreçlerini eşinizle paylaşmak isterdiniz,
ne bileyim, nazlanmak, şımartılmak, ilgilenilmek..
ama madem hayat böyle geldi, siz de böylesini tüm gücünüzle yaşarsınız..
eşiniz sanıyorum hakim. ben de mesleğim gereği kendi iç dünyasında adil olabilmeyi başaramayan birçoğunu tanıdım..
malesef kariyer insanlık getirmiyor..
belki çok acı ama ben insanların çok büyük değişiklikler yaşayacağına pek inanmıyorum karakter bazında.
kendinizi yeniden başlamaya çalıştığınız için ve hamile kaldığınız için suçlamayın. o anın şartlarında içinizden öyle gelmiş, bu sizin hayatınız..
allah bebeğinize, size sağlık versin, aslanlar gibi bakarsınız..
hakkınızda hayırlısını diliyorum.