Mune eski evimde ust katta oturan kadin asagi yukari her gun esiyle tartisiyordu. Oyle bagirmalar oluyordu ki alt kata tum kufurler, kapilara atilan yumruklar, hersey aynen duyuluyordu. Bir gun yine kavga ediyorlardi. Kadin 'imdaat, kurtarin, beni öldurecek" diye bagiriyordu. Polisi aramaya karar vermistim Ancak eski eş buna izin vermedi, kari koca arasina girme gibi seyler zirvaladi. Ben sabahi zor ettim. Ve kendime kizdim ya kadin öldu ise aramadigim icin kendimi affedemem o zaman diyordum. Neyse ertesi sabah işe giderken asansorde karsilastik. O gece imdat diye bagiran kadin sabah asansorde esinin paltosundaki sac kılını aldi, yanagini optu adamin. O yuzden ben de bazi insanlari anlamiyorum. Mesela buraya konu aciyorlar: esimden siddet goruyorum. Ailem de arkamda degil, calismiyorum akıl verin diyorlar. Buradan elimizden geldigince yardim etmeye calisiyoruz. Sonra aradan zaman geciyor ayni konu sahibi yeni bir konu ve ayni adamla tekrar karsimizda. Ve hep ayni cevap cok seviyorum. Hatta onca siddetin uzerine cocuk yapmaya devam eden bile var. Cocuk olursa adamin duzelecegini dusunen de var. Ya da cocuk olunca adamin onu sevecegini...